SERIE
Het eerste seizoen van The Newsroom introduceerde een nieuwe term in de Engelse taal: 'hate-watching'. De reeks verdeelde het publiek namelijk zodanig dat zelfs de kijkers die zich dood ergerden aan de serie toch niet de zapper beroerden, gewoon om de volgende dag te kunnen klagen over hoe slecht de vorige aflevering wel niet was. Dat was een begrijpelijke reactie want Aaron Sorkins blik achter de schermen van commerciële nieuwszender ACN was in die eerste tien episodes wisselvallig op het frustrerende af: nu eens een inzichtelijke satrire over de wijze waarop journalistiek vandaag bedreven wordt, dan weer een onbeschaamd, tenenkrommend liberaal pamflet. Maar vooral de persoonlijke verhaallijnen van de personages - met name de platonische relatie tussen producent Jim en nieuwsassistente Maggie - lagen in dat eerste seizoen onder vuur wegens te clichéachtig, voorspelbaar en zeemzoet. Het tweede seizoen past een mouw aan een deel van die problemen en is daardoor een evenwichtigere reeks van ditmaal negen afleveringen, maar tegelijkertijd kiest Aaron Sorkin voor een invalshoek die heel wat nieuwe problemen creëert.


Als het tweede seizoen opent, is meteen duidelijk dat er het voorbije jaar iets serieus is misgelopen op de nieuwsredactie van ACN. Een stel duurbetaalde advocaten, aangevoerd door gastster Marcia Gay Harden, ondervraagt namelijk Will McAvoy en zijn staf over een incident dat de zender op zijn grondvesten heeft doen daveren. Naarmate het seizoen vordert, wordt duidelijk dat ACN een verhaal op antenne heeft gebracht waarin geclaimd werd dat het Amerikaanse leger het dodelijke sarin-gas heeft gebruikt tijdens het redden van twee soldaten uit de handen van Afghaanse terroristen. Het verhaal blijkt, ondanks de beste bedoelingen van de nieuwscrew, op ongeloofwaardige getuigenissen gebaseerd te zijn en daarmee verliest de zender, en dus anker Will McAvoy, in één slag alle geloofwaardigheid. Net zoals in het eerste seizoen lardeert Aaron Sorkin deze verhaallijn met een eigengereide blik op de nieuwsgebeurtenissen in deze periode, die ruwweg loopt van de zomer van 2011 tot en met de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2012.

Het is goed dat Sorkin probeert om structureel een andere koers te varen met dit tweede seizoen, maar volledig geslaagd is het experiment niet. Omdat de raamvertelling alle suspense over de afloop van de verhaallijn al in de eerste aflevering wegneemt, mist hij een kans om de kijker in de dagelijkse stress van het journalistenberoep te droppen. Het zou een stuk interessanter zijn geweest om het publiek zichzelf de vraag te laten stellen of zij op basis van de gegevens die de journalisten in handen krijgen het sarin-verhaal op antenne hadden gebracht. Nu maakt Sorkin feitelijk dezelfde fout die hij maakte in het eerste seizoen door vanop een afstand achteruit te blikken, waardoor de ontknoping aan kracht inboet.


Gelukkig heeft hij zijn oor voor prachtige dialogen nog niet verloren, zodat zelfs in de minst aansprekende scènes er nog het een en ander te genieten valt. Ook de liberale accenten die het eerste seizoen nog negatief kruidden, laat hij ditmaal grotendeels achterwege (of hij speelt ze tenminste niet zo openlijk uit). Een handvol afleveringen waarin Maggie naar Afrika reist en een trraumatische ervaring heeft, behoren zelfs tot het beste en meest subtiele van wat Sorkin al uit zijn pen heeft getoverd.

Maar dé reden om naar The Newsroom te blijven kijken, is nog steeds de cast. Waar Jeff Daniels nog een 'lead actor- Emmy won voor zijn vertolking van Will McAvoy in het eerste seizoen van de reeks, schuift zijn toen prominente karakter nu iets meer naar de achtergrond, waardoor de rest van de cast meer uitgediept wordt. Dat geldt onder meer voor Jim (de uitstekende John Gallagher Jr.) die letterlijk op de loop gaat voor zijn romantische problemen met Maggie en enkele weken op pad trekt in het spoor van preidentskandidaat Mitt Romney. Ook Dev Patel, als internetbeheerder Neal, treedt meer op de voorgrond: hij schaart zich achter de nieuwswaarde van de Occupy Wall Street-beweging. Maar het meest memorabel is zonder meer de evolutie van Olivia Munn als economie-experte en rijzende ster Sloan Sabbith. De sarcastische toon die zij meestal aanslaat, benadert het meest de mix tussen 'belangrijk drama' en screwball comedy waar Aaron Sorkin duidelijk naar streeft. Ook haar langzaam opbouwende respect, vriendschap (en hints naar) voor producer Don zorgen voor leuke momenten.


Wegens de tegenvallende kijkcijfers, de niet overweldigende recensies en Aaron Sorkins statement dat hij het nu wel heeft gehad met het kleine scherm, krijgt The Newsroom nog een derde, verkort seizoen, maar daarna is het verhaal van Will McAvoy en zijn ACN-team afgelopen. Misschien dat de reeks nog een kwalitatieve einspurt inzet in die laatste zes afleveringen, maar de kans is groot dat de serie de geschiedenis ingaat als een reeks die bijzonder veel ambitie toonde, vaak genadeloos op zijn bek ging en de kijkers verdeelde. Maar de waarheid is ook dat The Newsroom, zeker in dit tweede seizoen, zelden verveelt en op bijna 9 uur tijd je diets maakt dat een goede, kwalitatieve journalistiek nog steeds iets is om voor te vechten in deze tijden van snel behapbare nieuwsconsumptie.

BEELD EN GELUID
Deze transfer haalt jammer genoeg niet de hoge kwaliteit van het eerste seizoen. Met de scherpte en de kleuren is niet veel mis, maar contrasten laten in de scènes die iets duisterder zijn soms te wensen over. Dit blijft een meer dan oerdegelijke transfer, maar hij had toch net dat beetje meer kunnen gebruiken. De soundtrack focust voornamelijk op de dialogen, maar in een handvol scènes (onder meer in de Afrikaanse passage) worden ook de achterste boxen subtiel gebruikt.

EXTRA'S
De meest interessante bonuselementen zijn zonder meer de vier Audiocommentaren op de disk. Onder meer Jeff Daniels en enkele andere acteurs passeren de revue, maar het zijn vooral de woorden van bedenker Aaron Sorkin die het inzichtelijkst zijn. Inside the Episodes is een reeks van negen korte featurettes, eentje per aflevering, waarin de scenarist zijn bedoelingen en inspiraties voor de episode kort duidt. Het aantal Deleted Scenes beperkt zich tot twee.




CONCLUSIE
Seizoen twee van The Newsroom zet enkele stevige stappen voorwaarts op het vlak van kwaliteit, maar ook enkele stappen achterwaarts. Maar hoe frustrerend de serie soms ook is, ze blijft voortdurend entertainend en vaker om de goede dan om de slechte redenen. Beeld en geluid halen een prima niveau en in de bonussectie kunnen vooral de audiocommentaren bekoren.