Als jaren later ontdekkingsreiziger Jim Porter (Les Bubb) in de jungle research doet naar apen vangt zijn dochter Jane (Spencer Locke) een glimp op van de nobele wilde. Bij haar terugkeer in de Verenigde Staten zoekt ze uitgerekend Greystoke Industries op, waar ene William Clayton (Trevor St. John) de plak zwaait, met de bedoeling sponsoring los te peuteren voor het onderzoek naar de gorilla's van haar vader. Clayton ziet hierin wel een mooie kans om het gebied van de meteoorsteen te onderzoeken en hij belooft geld op één voorwaarde: hij wil zelf mee naar Afrika. Als Jane plots weer oog in oog staat met Tarzan is het dik prijs tussen de twee. Na onder meer een romatische zwempartij op de tonen van Paradise van Coldplay (I kid you not!) heeft Jane veel zin om in de jungle te blijven, én realiseert ze zich dat Tarzan wel eens de doodgewaande erfgenaam van het Greystoke-imperium zou kunnen zijn. De natuur is echter op hol geslagen in de buurt van de meteoriet en de jungle zit vol dodelijke booby traps. En dan hebben we het nog niet gehad over de hebzuchtige Clayton...

 

Ik heb de vorige paragraaf drie keer herschreven en ik vind het nog steeds een rommeltje. Waarschijnlijk is dit tekenend voor het feit dat het scenario van deze film óók een rommeltje is, dus feitelijk mag ik trots zijn op mijn werk. Regisseur Reinhard Klooss, die onder meer ook Animals United op zijn conto heeft geschreven, probeerde tenminste wel om het Tarzanverhaal in een modern jasje te steken en uit het inmiddels al net iets meer dan een eeuw oude boek van Edgar Rice Burroughs genoeg elementen te halen om een zekere herkenbaarheid te geven - dat het boek intussen public domain is en dus geen cent kost aan royalties zal allicht ook wel hebben meegespeeld. Het uitgespaarde geld is alleszins niét in de productie van de film gestoken, en de science-fictioninsteek werpt de vraag op wat Klooss aan het roken was toen hij dit scenario schreef. De animatie is redelijk knullig, de bewegingen van de personages zijn houterig en het lijkt alsof de film geanimeerd is met behulp van computers die gewoonlijk dienen voor computerspelletjes zoals Tomb Raider, die blijkbaar in de daluurtjes goedkoop geleased konden worden. De gebruikte motion capture-technieke staan ook mijlenver af van wat Spielberg en Jackson onder meer voor The Adventures Of Tintin hebben geproduceerd en al zeker van Gollum die in The Hobbit een staalkaart mag zijn voor waar de techniek tegenwoordig staat. Deze animatiefilm doet veeleer terugdenken aan Robert Zemeckis' Beowulf en The Polar Express, twee films waarin de leegte van de computergeanimeerde figuren er uitspringt. De gorilla's zien er nog enigszins acceptabel uit, alhoewel het feit dat ze blijkbaar weten hoe ze met een mes moeten werken en bewust andere wezens kunnen doden eerder in de Planet Of The Apes-saga hoort. De animatie van de menselijke personages is echter gruwelijk ondermaats. Klooss' poging om een graantje mee te pikken van de intussen minder en minder aanslaande 3D-hype is redelijk doorzichtig en het is toch opvallend dat met traditionele animatie Disney in 1999 een veel betere Tarzan-bewerking uit haar hoge hoed kon schudden. Probleem is ook dat het de film ontbreekt aan echte star power. Kellan Lutz is een Twilight-afdragertje en Spencer Locke een stuk kanonnenvlees uit de Resident Evil­­-franchise die ook al behoorlijk over zijn versheidsdatum is. De rest van de cast is de moeite van het vermelden niet waard. Zelfs als de animatiefilm voornamelijk op kinderen gericht is, zullen de kleintjes moeilijk empathie kunnen tonen voor deze bordkartonnen personages.

 

BEELD EN GELUID
Beeld-en geluidskwaliteit van deze prent zijn van zeer goede kwaliteit; de onvolkomenheden in het beeld zijn eerder te wijten aan het krappe budget en de gammele animatietechnieke dan dat ze inherent zijn aan de transfer. Wat op Blu-ray natuurlijk eens zo pijnlijk duidelijk wordt. De kleuren zijn zeer mooi en smaakvol gekozen, met een boventint van blauw die de jungle een impressie van regenseizen geven. De DTS-HD 5.1-geluidstrack is mooi evenwichtig, maar ook hier klinkt het geheel vaak artificieel, waarbij de geluidseffecten op het ene ogenblik zeer rijk aanwezig zijn maar op het andere nagenoeg volledig stilvallen.

EXTRA'S
Naast de trailer (1:19) start de disk met een hoop niet-skipbare cross-promotionele trailers. Samen met de hopen nag screens kan een consument die de film illegaal downloadt volgens mij met succes argumenteren dat de filmmaatschappij hem hiertoe heeft aangezet. Dus: eerst de disk in de speler steken en dán nog even naar het toilet, naar de ijskast... u hebt zelfs genoeg tijd om uw belastingaangifte in te vullen!

CONCLUSIE
De Tarzan­-bewerking van Reinhard Klooss is een teleurstelling; met het uitgangspunt, een moderne bewering van het boek van Burroughs, zou een veel betere film te maken zijn geweest als het budget groter was geweest. Minstens maal tien, dan. Reinhard Klooss heeft blijkbaar computeranimatietechnieken gestudeerd via een schriftelijke cursus. Op de disk is evenwel weinig aan te merken.