FILM
César (Eduardo Noriega) is een vlotte, aantrekkelijke en rijke jongeman die elke vrouw om zijn vinger kan winden. Hij heeft alles wat hij nodig heeft: drie wagens, een luxueuze flat en uiteraard een goed gevulde bankrekening. Zich binden aan één vrouw kan hij blijkbaar niet. Nuria (Najwa Nimri), een oude steeds terugkerende vlam, kan daar van meespreken. Zij houdt zielsveel van César, maar beseft dat hij een hechtere relatie niet ziet zitten. Op een feestje voor zijn 25e verjaardag ontmoet hij de bloedmooie Sofia (Penelope Cruz) en wordt op slag hopeloos verliefd. Ze flirten met elkaar en ’s avonds brengt hij haar naar huis. Er groeit iets tussen beiden en dat is ook Nuria niet ontgaan. Zij volgt César tot aan Sofia’s appartement en biedt hem een lift aan. Nuria gedraagt zich vreemd en plotseling rijdt ze de wagen van de weg en crasht deze tegen een muur. De wagen wordt tot schroot herleid, Nuria overleeft het ongeval niet en César raakt in zijn aangezicht zeer zwaar verminkt. Wanneer de beste plastische chirurgen hem zijn oude gelaat kunnen terugbezorgen, kijkt hij de toekomst rooskleurig tegemoet. Maar wat gebeurt er wanneer dat nieuwe gezicht opeens verdwenen is en César opnieuw geconfronteerd wordt met zijn verminkingen? Deze geheimzinnige gebeurtenissen worden afgewisseld met sessies bij de psychiater die César noodgedwongen moet volgen. Wat heeft dat alles met elkaar te maken? Om toch maar geen spoilers prijs te geven, kunnen we alleen maar verklappen dat de lijn tussen realiteit en droom regelmatig overschreden wordt... Wie deze film weet te pruimen, kunnen we eveneens de Amerikaanse remake Vanilla Sky aanbevelen, verfilmd door Cameron Crowe. De hoofdrol wordt vertolkt door niemand minder dan Tom Cruise; zijn verschijning geeft de remake een iets moderner en snediger karakter, maar echt uitkomen boven het origineel gebeurt niet. Beide films ogen redelijk complex en dat zijn ze ook. De aandacht mag dus op geen enkel ogenblik verslappen en dat is zowat het enige minpunt aan deze Abre Los Ojos. Gelukkig krijgt de kijker op het einde de nodige en langverwachte antwoorden.

BEELD EN GELUID
De film mag dan al in het originele 1.85:1-beeldformaat gepresenteerd worden, anamorfisch is het jammer genoeg niet waardoor onze score logischerwijs iets lager ligt. De beeldkwaliteit is bijlange niet slecht, de kleuren zijn mooi en natuurlijk, het contrast is vrij goed al mocht de scherpte in een aantal scènes wel beter. Printbeschadigingen en stofjes zijn af en toe zichtbaar, maar nooit storend. De geluidstracks scoren wel goede punten. Zowel de DTS 5.1 als de Dolby Digital 5.1-track klinken heel goed en weten waar nodig de beschikbare kanalen optimaal te benutten.

EXTRA’S
Trailers, een teaser en een muziekvideo zijn de enige extra’s die we hier voorgeschoteld krijgen. Magertjes. Een audiocommentaar of enkele interviews hadden zeker niet misstaan.

CONCLUSIE
Abre Los Ojos is een intrigrerende thriller met prima acteerprestaties waarbij de aandacht geen seconde mag verslappen omdat het risico groot is dat je de draad kwijtraakt. Gelukkig vloeien op het einde van de film de puzzelstukjes naadloos in elkaar. De technische presentatie is prima al is het betreurenswaardig dat het beeld niet anamorfisch is. De extra’s zijn verwaarloosbaar.