DOCUMENTAIREFILM
In deze documentaire krijgt u een omstandig portret van het leven en het oeuvre van de Nederlandse schilder Vincent van Gogh in de periode 1880-1890. Als 27-jarig trok hij van z’n geboortedorp naar de Borinage, maar als predikant werd hij daar na verloop van tijd ontslagen, zgn. omdat z’n kennis van het Frans niet voldeed. Hij was protestants opgevoed en dat was wellicht de grootste struikelsteen voor zijn katholieke broodheren. Hij woonde aanvankelijk in een huisje in de omgeving van Bergen (Mons), maar besloot om tussen de mijnwerkers te gaan wonen. Hij deelde hun ellende en schreef daarover in de brieven aan z’n jongere broer Théo, die kort nadien aan de slag ging in een kunstgalerie in Parijs. In de Borinage begon Van Gogh te tekenen:  uitgebuite menselijke figuren tegen een achtergrond van rokende schoorsteenpijpen, sjouwende vrouwen en af en toe een iets vrolijker tafereel, maar pas na z’n terugkeer naar Nuenen, waar zijn vader ondertussen als predikant werkzaam was, maakte hij één van z’n beroemdste schilderijen: de Aardappeleters.

Via Antwerpen (waar hij één trimester aan de kunstacademie studeerde), Den Haag en het Drentse Nieuw Holland kwam hij uiteindelijk in Parijs terecht, waar hij bij z’n jongere broer introk. De confrontatie met het bruisende Parijs én de impressionistische schilders die hij via Théo leerde kennen, zette hem ertoe aan om meer kleur in z’n doeken te brengen en anders te schilderen. Maar al die tijd werd hij onderhouden door z’n broer, want werk van Vincent van Goghs hand verkocht voor geen meter. Dat bleef zo toen hij besloot om zich in de Provence te vestigen, in Arles, waar hij de beroemde doeken met zonnebloemen en bruggetjes geschilderde, doeken die allemaal richting Parijs verscheept werden als tegenprestatie voor het regelmatige onderhoudsgeld en die Théo netjes en veilig stockeerde. Uit die tijd dateren de berichten over een problematische fysieke en mentale gezondheid, waardoor hij na verloop van tijd opgenomen werd in een speciale inrichting. Na z’n gedeeltelijke herstel trok hij weer noordwaarts, naar Auvers sur Oise (ten noodwesten van Parijs), waar hij zich verwonde met een pistool en twee dagen later overleed. Hij was 37.
 

Het Schildersleven Van Vincent Van Gogh is een documentaire voor een internationaal publiek en dat merk je in het begin van de film als de makers het nodig vinden om uit te wijden over de ligging en de betekenis van Nederland. Er wordt aandacht besteed aan de jeugd van Van Gogh, maar interessant wordt het pas vanaf z’n besluit om zich in de Waalse Borinage te vestigen. De periode tot zijn dood wordt vervolgens chronologisch verteld en geïllustreerd met heel veel tekeningen en schilderijen die hij op de verschillende locaties heeft gemaakt. Heel erg mooi zijn de scènes waarin een vergelijking wordt gemaakt tussen de afbeeldingen op de doeken/tekeningen en hun huidige staat in Arles of St. Rémy, waarvoor men een beroep heeft gedaan op special effects. Voor de documentaire is een soundtrack geschreven met een heel aantrekkelijk en vaak terugkerende melodie, maar die gaat na verloop van tijd wel vervelen, wellicht als gevolg van de vaak bombastische orkestratie. Voor de rest is dit een film waarvan je je kan voorstellen dat hij een succes is in het Van Gogh Museum in Amsterdam, mede omdat het commentaar niet alleen in het Nederlands is ingesproken, maar ook in Het Engels en het Frans.
 

BEELD EN GELUID
Omdat er in deze documentaire geen interviews zitten, hebben de makers ook geen last gehad van onvoorziene omstandigheden en een slechte belichting. Het gevolg is een film die er perfect uitziet, met felle kleuren indien nodig (Zuid-Frankrijk) of donkerder als het scènes in de Borinage betreft. Het commentaar kan u in het Nederlands, Frans en Engels beluisteren.