In een vlaag van zinsverbijstering heeft de Zonnekoning Lodewijk XIV (Alan Rickman) beslist om een nieuw paleis te bouwen twintig kilometer buiten Parijs, en kosten noch moeite worden gespaard om het nieuwe optrekje allure te geven waarmee de man vriend en vijand kan imponeren. Voor het aanleggen van de tuin doet hij een beroep op de illustere tuinarchitect André Le Nôtre (Matthias Schoenaerts), die al ettelijke jaren ervaring heeft met zich voort te bewegen in adellijke kringen, en weet hoe het er in het paleis aan toegaat als je iets wil bereiken. Voor de aanleg van een paviljoen dat dienst kan doen als balzaal in open lucht, neemt de architect weduwe Sabine de Barra (Kate Winslet) onder de arm wegens haar onconventionele visie op tuinarchitectuur. Een groot logistiek probleem is echter hoe het paviljoen van water moet worden voorzien. Een ander en al even groot logistiek probleem is dat mevrouw Le Nôtre (Helen McCrory) het maar niks vindt dat haar man met een vrouwelijke ondergeschikte loopt te smossen. Weduwe de Barra maakt echter een persoonlijke klik met de koning zelf, nadat die plots weduwnaar is geworden en de twee eenzame zielen elkaar schijnen te verstaan...

 

Na The Winter Guest, de tweede film geregisseerd door de bekende Britse acteur Alan Rickman, zou A Little Chaos, om een niet verklaarbare reden in onze streek omgedoopt tot The King's Gardens, ook de allerlaatste film van zijn hand worden, want de acteur stierf op 14 januari 2016 voor de buitenwereld nagenoeg onverwacht aan kanker. De acteur zal bij het jongere publiek voor eeuwig en altijd vereenzelvigd worden met zijn glansrol van professor Snape in de Harry Potter-saga, en voor liefhebbers van Amerikaanse actiefilms als Die Hard of swashbucklers als Robin Hood, Prince Of Thieves zal de man herinnerd worden als de eeuwige slechterik. De theateracteur liet zich echter ook vaak in meer cinefiele producties als Something The Lord Made kennen als nurkse en soms lichtjes mysogene karakterkop. Voor A Little Chaos koos hij ervoor om één van de belangrijkste nevenrollen zelf te vertolken én achter de camera te kruipen. De film is eerder een kostuumdrama van dertien in een dozijn, netjes vormgegeven en met zin voor historische kadrering, alhoewel de Le Nôtre van Schoenaerts waarschijnlijk niet op waarheid berust en Sabine de Barra gewoon nooit heeft bestaan. Rickmans film lijkt conceptueel erg op Le Roi Danse van Gérard Corbiau, en dan niet uitsluitend omwille van zijn keuze van hoofdpersonage.


 

Het verteltempo ligt echter wat aan de lage kant, de intrige rondom de omstandigheden waarin de echtgenoot en de dochter van Sabine de Barra zijn omgekomen, is flinterdun, en de romance tussen Winslet en Schoenaerts komt geforceerd over. Ook loopt Stanley Tucci er ergens rond voor een reden die me niet helemaal duidelijk is. Toch is het vooral Mathias Schoenaerts die de meubelen redt, en na de geflopte remake van Loft - te moeilijk voor Amerikanen - en het al iets beter ontvangen Amerikaanse debuut van Michael Roskam, The Drop - dat naambekendheid zou krijgen als de laatste film van James Gandolfini - positioneert Schoenaerts zich meer en meer als dé acteur die dient gecast te worden in kostuumfilms als Far From The Madding Crowd en Suite Française, en straks schittert de man ook in de potentiële Oscarkandidaat The Danish Girl. Rickmans laatste film als regisseur zal echter niet onmiddellijk het meest memorabele werk uit Schoenaerts' carrière worden. In tegenstelling tot de man zelf is de film daar niet ambitieus genoeg voor, en eens de film is uitgekabbeld, is de kans groot dat u de helft alweer vergeten bent. Jammer, want Rickman loopt over van de goede bedoelingen, en een herkansing krijgt hij niet meer.

BEELD EN GELUID
De keuze voor een single layer-disk lijkt vooral ingegeven te zijn uit commerciële overwegingen. De kleuren zien er alleszins alles behalve stralend uit, en de scherpte kon ook een stuk beter, zeker voor een film waarbij het visuele dient te primeren. Vooral de achtergronden lijken op een uitgelopen aquarel. De DTS-HD MA 5.1-geluidstrack is aanvaardbaar en dompelt je onder meer aan het hof en op de werf van het paviljoen onder in een mooi geluidslandschap. De soundtrack van cellist Peter Gregson bevat uiteraard veel nep-barokmuziek met een overdaad aan strijkers.

EXTRA'S
Naast de trailer (2:25) van de film zelf krijgt u uiteraard gewoontegetrouw nog wat cross-promotionele trailers.

 

 

CONCLUSIE
A Little Chaos is onbedoeld het testament geworden van Alan Rickman. Al kan ik me niet van de indruk ontdoen dat hij als laatste wens wellicht had moeten opteren voor een betere beeldkwaliteit.