FILM
Nadat ze van de weg gereden is door een pick-uptruck, ontwaakt Michelle (Mary Elizabeth Winstead) vastgeketend in een kelder. Haar 'ontvoerder', Howard (John Goodman) behandelt haar evenwel met het nodige respect; evenwel wil hij niet dat Michelle de schuilkelder verlaat. Volgens Howard heeft buiten de één of andere nucleaire of chemische ramp plaatsgevonden en valt iedereen die in contact komt met de lucht, dood door de giftige dampen. Een derde inwoner van de bunker, een klusjesman van twaalf stielen en dertien ongelukken die Emmett (John Gallagher Jr.) heet, heeft Howard geholpen met het ontwerpen van de schuilkelder, en hij heeft zich bij een bericht van nakend onheil ook in de kelder verschanst.

Maar als puntje bij paaltje komt, moeten Michelle en Emmett Howard op zijn woord geloven dat er buiten iets gaande is. De radio is dood, een verwarde vrouw (Suzanne Cryer) probeert met geweld zich toegang tot de bunker te verschaffen alvorens dood te vallen met vergiftigingsverschijnselen, en Howard heeft niet het minste idee hoe lang de noodtoestand buiten nog zal duren. Bovendien vinden Michelle en Emmett in de schuilkelder aanwijzingen dat Howard er eerder een meisje tegen wil en dank heeft vastgehouden, waarvan alleen nog wat bloedsporen te vinden zijn. Achter zijn rug proberen ze met de middelen die voorhanden zijn een zelfgemaakt gasmasker in elkaar te knutselen, maar zodra Howard daar achter komt, schreeuwt hij moord en brand en wil hij het tweetal vermoorden omwille van hun 'ondankbaarheid'.

 

 
Het antwoord op de hamvraag - is er buiten werkelijk iets aan de hand, of is Howard een seksueel geperverteerde maniak die graag mensen opsluit? - zit eigenlijk al vervat in de titel van de film. 10 Cloverfield Lane is een sidequel van Matt Reeves' handheld-film Cloverfield; de film speelt zich af in hetzelfde universum, maar heeft verder geen overlap, noch qua cast, noch qua filmstijl. Waar de eerste Cloverfield eerder een verwarrende film was die teerde op de rage van found footage-films zoals The Blair Witch Project en Chronicle, is 10 Cloverfield Lane een claustrofobische thriller die niet zou misstaan naast films als Panic Room en Buried. Dus ja: buiten waart het monster van Cloverfield - of zijn talrijke nakomelingen - rond. Nu de film samen met het origineel gepromoot wordt (er is zelfs een 2-diskbox beschikbaar) is het einde eigenlijk al gespoild. De situatie doet een beetje denken aan Live Free Or Die Hard, die ook pas ter elfder ure in het John McClane-canon werd bijgeschreven.

Het grootste voordeel dat deze sidequel over zijn voorganger heeft, is dat de film wél over een scenario beschikt, waarbij dat bij de eerste niet het geval was. Er blijven weliswaar nog heel wat open vragen na de afloop, vragen die ongetwijfeld in - je moet het ijzer smeden als het heet is - een volgende film zullen worden beantwoord. Het afstand nemen van de shaky cam was overigens ook een goeie zet: we krijgen tenminste een conventionele thriller, waarin de personages duidelijk zichtbaar zijn. Het acteerwerk is overigens prima: John Goodman amuseert zich duidelijk te pletter als maniak die aan de andere kant van het spectrum zit dan zijn Fred Flintstone, een gewapende maniak met een voorliefde voor samenzweringstheorieën zoals er in de Verenigde Staten wel meer rondlopen, en met een film met maar drie castleden krijgt hij uitgebreid schermtijd toebedeeld. Cameraman Dan Trachtenberg maakt onder auspiciën van producent J.J. Abrams zijn langspeelfilmregiedebuut, en vinkt met deze simpele, effectieve claustrofobische thriller alle clichés van het genre af, maar weet er goed het tempo in te houden, en hij verspilt geen tijd aan meanderende nevenplots.

 

 
Ik ben alleen benieuwd hoe J.J. Abrams de volgende film uit de franchise in de markt zal zetten. Een musical? Een animatiefilm? Met wat de man allemaal in zijn portefeuille heeft zitten tegenwoordig, zou het me niet verbazen dat in het volgende deel de mensheid bevrijd wordt door de jonge Captain Kirk. In de Millennium Falcon. In een parallel universum. Ergens ver in de toekomst. Op een eiland. Dat feitelijk niet bestaat.

BEELD EN GELUID
De opnames van 10 Cloverfield Lane zien er zeer ruw en ongekunsteld uit. De bunker waarin de film zich afspeelt, is schaars verlicht en niet dadelijk in pastelkleuren geschilderd. Het komt allemaal de claustrofobische sfeer ten goede, maar het beeld is noisy en soms nogal vlak. Het zwart wordt nogal eens uitgesmeerd zonder duidelijke definitie. De Dolby Atmos 7.1.4-track met een TrueHD-core, dit in tegenstelling tot Warners flater-van-het-jaar Batman V. Superman, is wellicht wat overkill, maar effecten zoals de jukebox in de schuilkelder, één van de weinige vormen van amusement die de drie overlevenden ter hunner beschikking hebben, klinken met de nodige realistische galm. De grote middelen worden eerder sporadisch gehanteerd: bij Michelles auto-ongeval in het begin, de poging van een buitenstaander om in de schuilkelder te breken en de epische finale gaan de remmen los.

EXTRA'S
In de audiocommentaartrack vertellen regisseur Dan Trachtenberg en producent J.J. Abrams, naast een hoop technische details, ook het kaderwerk dat deze film omringt: het idee van een tie-in-film, de ontwikkeling van de personages en het werken met acteurs op een ruimtelijk beperkte filmset, de gebruikte muziek en naar de prullenbak verwezen alternatieve ideeën maken de track beluisterwaardig. Daarna volgen zeven documentaires van kortere duur. Cloverfield Too (9:07) somt in een drafje de verschillen met de eerste film op, en als u die niet mocht gezien hebben, dan krijgt u hier een samenvatting van de plot ervan, die werkelijk op een bierkaartje past. Bunker Mentality (3:48) toont ons de constructie van de voornaamste locatie uit de film, Duck and Cover (1:44) gaat over het design van een welbepaald pak dat in de film een cruciale rol speelt, en Spin-off (3:52) toont de stunts waarbij een wagen vereist was. In Kelvin Optical (6:07) krijgen we een kijkje achter de schermen bij Bad Robot, de productiemaatschappij van Abrams, die instond voor de visuele effecten en geluidscues, en Fine Tuned (6:42) werpen de makers hun licht over de gekozen muziek. End of Story (3:19) vertelt ons tenslotte in hoeverre deze film toch een eenheid op zich vormt.

CONCLUSIE
10 Cloverfield Lane is alvast meer bekijkbaar dan de verwarrende eerste film uit de reeks, waar geen ruk aan te beleven was. Ik zou zelfs zo ver durven gaan om te stellen dat de voorkennis uit de eerste film eerder hindert dan helpt. Als u met 10 Cloverfield Lane méér verwacht van hetzelfde van wat u in Cloverfield zag, dan zal u wellicht aangenaam verrast worden dat dat niet het geval is.