FILM
Jyn Erso (Felicity Jones) heeft als kind gezien hoe haar vader Galen (Mads Mikkelsen) door Krennic (Ben Mendelsohn), een officier van het Galactic Empire, werd opgevorderd om aan een nieuw, geheim superwapen te werken. Jyn is voor galg en rad opgegroeid onder de auspiciën van de zwaar verminkte Saw Gerrera (Forest Whitaker), en nu ze een volwassen vrouw is geworden, wordt ze gerekruteerd door de rebellenalliantie om de productie van het wapen, de Death Star, stil te leggen. Rebellenofficier Cassian (Diego Luna) neemt het voortouw, maar vergeet strategisch te vermelden dat zijn kleine commando de bedoeling heeft Galen om zeep te helpen, zodat hij niet langer aan het wapen kan werken, terwijl Jyn overtuigd is dat het om een reddingsmissie gaat. De missie draait op een fiasco uit, maar het belangrijkste stukje informatie dat het commando weet te rapen, is dat het design van de Death Star een opzettelijke fout bevat, waardoor laten we zeggen één dappere piloot het superwapen naar de filistijnen zou kunnen schieten...

 

Star Wars is ten prooi gevallen aan de marketingmachine van Disney, en dat betekent dat de franchise moet renderen zoals ze nog nooit gerendeerd heeft. Om het gat tussen Episode VII en Episode VIII op te vullen, heeft het Huis van de Muis regisseur Gareth Edwards belast met het schieten van een inbetweenquel die zich vlak voor Episode IV afspeelt. Kort samengevat brengt Edwards op het scherm wat tijdens de opening crawl van Episode IV te lezen was, en aangezien geen enkele van de rebellen die de plannen van de Death Star heeft gestolen, in deze film meespeelde, hoeft het geen al te grote spoiler te zijn dat niemand van hen deze Rogue One overleeft. Een mogelijke plothole uit Episode IV, namelijk waarom een groot en machtig wapen als de Death Star zo'n knoert van een constructiefout vertoont, wordt met deze film tegelijkertijd netjes dichtgeplamuurd - en geef toe, het is altijd beter dát dan dat George Lucas nog wat aan zijn originele trilogie gaat liggen knoeien.

Rogue One is meteen een veel donkerdere film dan het vorig jaar uitgekomen kloontje van de originele film, Episode VII, waarin er nauwelijks nog sprake is van Jedi - één van de compagnons de route van Jyn heeft vaag wat aanleg voor de Force - en waarin het gelikte design van Lucas' prequeltrilogie opnieuw plaats moet maken voor de meest ongure uithoeken van het heelal, op onherbergzame planeten waar de handel in scrap metal de voornaamste bron van inkomsten is. Edwards weet echter méér dan J.J. Abrams de typische Star Wars-sfeer op te roepen van de originele films, én hij stopt paradoxaal genoeg in het meest voorspelbare verhaal uit de saga (A New Hope begint onmiddellijk na het aflopen van deze film) méér originele vondsten dan Edwards in The Force Awakens.

BEELD EN GELUID
De transfer van deze zeer geanticipeerde uitgave overtuigt over de hele lijn. Het Star Wars-universum ziet er donker en smerig uit, net zoals je zou verwachten op het moment dat het Empire bezig is aan zijn poging de rebellen uit te roeien. De kleuren zijn koud maar tegelijk genuanceerd, en het zwart van de ruimte steekt mooi af tegen de flink opgepoetste star destroyers. De vele praktische special effects-shots zijn mooi in het geheel verwerkt, zodanig dat het door velen geliefde universum realistisch lijkt. De voorbeeldige DTS-HD MA 7.1-track doet de film alle eer aan, met onder meer een scène waarin de rebellen proberen een AT-AT tegen de grond te krijgen, maar ook veel ambiënt geluid op de overbevolkte planeten, metallische galm in de gangen van de kruisers van het Rijk en de nodige ontploffingen.

EXTRA'S
We zijn met de dikke, vette Star Wars-box allicht iets té verwend geweest. De selectie aan bonusmateriaal op Rogue One is ongeveer vergelijkbaar met die op The Force Awakens, zij het dat de éne grote documentaire baan heeft moeten ruimen voor een versplintering van kleintjes. De play all-functie van de documentaires "The Stories" (1:08:58) kan dan ook mijn goedkeuring wegdragen. In A Rogue Idea (9:00) wordt gekeken hoe John Knoll een begin van scenario neerpende en hoe Gareth Edwards werd aangetrokken als regisseur. Jyn: The Rebel (6:16) schetst een portret van de door Felicity Jones geïncarneerde vrouwelijke protagoniste, Cassian: The Spy (4:14) doet hetzelfde met haar tegenspeler Diego Luna, K-2SO: The Droid (7:43) met de inmiddels in Disneykringen vaak voor stemmen ingehuurde acteur Alan Tudyk, die ook voor de motion capture model stond, Baze & Chirrut: Guardians of the Whills (6:20) met de twee comic reliefs van dienst, en Bodhi & Saw: The Pilot & The Revolutionary (8:35) met de meer controversiële karakters. De portretten zetten al de betrokken acteurs ongeveer gelijkwaardig in de schijnwerpers. The Empire (8:18) focust op de vier voornaamste tegenstanders van het Rijk: Galen Erso, Orson Krennic, Grand Moff Tarkin en Darth Vader, niet allemaal in gelijke mate nog onder de levenden. Visions of Hope: The Look of Rogue One (8:24) neemt ons mee bij het bouwen van de sets en het concipiëren van de familiaire Star Wars-wereld, en The Princess & The Governor (5:49) behandelt de digitale verrijzenis van twee personages uit de originele trilogie die intussen niet meer onder de levenden zijn (Carrie Fisher leefde nog nét, maar was te oud geworden om nog langer de jonge Leia te kunnen spelen). Epilogue: The Story Continues (4:15) probeert de reacties van enkele fans op te tekenen op de première.

Apart van de hoofddocumentaire staat nog Rogue Connections (4:31), een handig lijstje van cameo's en referenties die u misschien over het hoofd gezien hebt.

CONCLUSIE
Rogue One kan het authentieke Star Wars-gevoel beter oproepen dan The Force Awakens, en krijgt ook nog eens een goeie transfer. The Force is strong in this one!