FILM 
Er is een theorie die zegt dat hoe slechter de politieke en maatschappelijke situatie is des te beter kunst wordt. Woede zet aan tot creativiteit, rebellie en anarchie. De punkbeweging (hoe erger de situatie is des te harder je moet schoppen) is daar het perfecte voorbeeld van. In woelige tijden toont in de filmwereld enfant terrible Spike Lee eveneens hoe het moment. Weliswaar met een spannende, komische copmovie, maar de boodschap is er niet minder om en niet in het minst naar een man die ervan droomt om een muurtje te bouwen.

Het zwaartepunt van Lee’s carrière tref je in het begin van de jaren 90 aan met mokerslagen als Do The Right Thing, Jungle Fever en Malcolm X die van Denzel Washington één van de grootste zwarte Hollywoodsterren maakte. Pittig detail: de hoofdrol in BlacKKKlansman wordt gespeeld door Denzels zoon John David. Een film die Spike Lee steviger dan ooit in het zadel brengt.

Spike Lee windt er geen doekjes om, hij heeft geen graantje respect voor Trump en dat laat hij maar al te graag merken in de slotminuten van de film waarin de Amerikaanse president de tragische gebeurtenissen in Charlottesville in 2017 net niet weglacht. Een betoging van extreem-rechts gespuis dat het leven kostte aan Heather Heyer. Ook Hollywood blijft niet gespaard. Er is niet alleen de verwijzing naar Gone With The Wind, maar ook naar The Birth Of A Nation uit 1915 van D.W. Griffith die weliswaar een baanbrekende film was op het vlak van cinematografie, maar eveneens een schaamteloze racistische film die de KKK populairder dan ooit maakte.

Het verhaal lijkt van de pot gerukt, maar het relaas van een zwarte (!) politieman die undercover in de KKK infiltreerde is waar. Ron Stallworth (John David Washington) heft een droom: politie-agent worden. Zonder veel problemen wordt hij de allereerste flik van het district van Colorado Spring, al was het maar om het imago van de politie wat op te poetsen. Ron krijgt een onbeduidende taak in het politie-archief, maar hij wil verder en dat is undercoveragent worden. De eerste taak is er eentje die tegen zijn eigen gemeenschap gekeerd is. Ron moet een toespraak van een Black Panther-lid bijwonen om te kijken of de spreker wel de regels van het fatsoen hanteert. Hij leert er Patrice (Laura Harrier) kennen. Het duurt een tijdje vooraleer Patrice ontdekt dat haar droomjongen een flik is, maar ondertussen wordt het voor Ron duidelijk dat hij niet de slachtoffers moet bespieden, maar wel de wortel van het kwaad dient aan te pakken: de KKK. Ron kan er zijn chef van overtuigen om mee te stappen in het gevaarlijke verhaal. Uiteraard raak je als zwarte geen stap binnen bij de KKK, daarom beperkt Ron zijn rol van infiltrant aan de telefoon. Er ontstaat een band tussen Ron en de KKK-leider. Omdat er ook fysiek contact moet zijn, wordt zijn collega Filip Zimmerman (Adam Driver) naar de organisatie gestuurd. Ook dat is niet zonder gevaren, Zimmerman is een jood en die worden door de KKK al even erg gehaat als hun zwarte medemens.

Een film die ondanks zijn zware thema zeer komische momenten bevat alsook een indrukwekkende cast met voorop de kurkdroge, maar hilarische Adam Driver. Hoewel tegenstanders vonden dat het fout was om van de KKK-leden idiote randdebielen te maken, want vaak gaat het om kerels die maar al te goed weten waarmee ze bezig zijn. Klopt natuurlijk wel, maar met deze Hollywood-aanpak (Spike Lee was nog nooit zo toegankelijk), is hij er wel in geslaagd om het grote publiek te bereiken. En laat ons hopen ook de boodschap. 

BEELD EN GELUID
Een uitmuntende release zowel op beeld- als geluidsniveau. Wel heeft Spike Lee ervoor gezorgd dat BlacKKKlansmann de zelfde sfeer uitademt van 60’s/70’s-copmovies en dan vooral de films uit het blaxploitation-genre als Coffy of Shaft. Een zeer kleurrijk spektakel dus. Op de geluidsband kun je kiezen tussen een Dolby Atmos of Dolby Digital 5.1-band. De soundtrack is heerlijk funky met songs van grootmeesters als Prince, The O’Jays, The Staple Singers of The Jackson 5.

EXTRA'S
De Spike Lee-joint (zo heten de bonussecties van Spike Lee sinds mensenheugenis) is er eentje waar je nauwelijks high van wordt. Een trailer die in lengte uitgetrokken is en een nummer van zijne purperen heiligheid bevat (Mary Don’t You Weep). Het is niet bepaald vet te noemen!

CONCLUSIE
Een film met een gebalde vuist en een welgemeende schop in de kloten van racisten, maar wel verpakt in een onweerstaanbare grappige en spannende copmovie.