FILM
Stephen King, de auteur die meer dan eens de Hollywoodkassa’s deed rinkelen, was niet bepaald een persoon die welkom was bij de Academy Award. De filmografie is weliswaar ellenlang, toch kwamen zijn boekverfilmingen maar één keer in aanmerking voor de belangrijkste filmprijs en dat was met Misery. Kathy Bates kon haar nominatie met gemak verzilveren, en dat is meer dan verdiend, want zelden huiverde je zo van een huisvrouw bij wie de stoppen zijn doorgeslagen. Het is ook een acteursfilm, al was het maar omdat deze prent uit 1990 slechts vijf mensen in de cast telt, en waarvan er drie amper een paar minuten in beeld komen. Vuurwerk tussen James Caan en Kathy Bates dus, en hoe! Een film die vaak in lijstjes voorkomt als van één van de meest angstaanjagende films ooit, en dat is toch opmerkelijk voor een productie waarbij Rob Reiner achter de camera stond. Reiner had in 1986 weliswaar al eens een Stephen King-verhaal verfilmd, toch is Stand By Me meer een coming-of-age-drama. Reiner, hoewel een regisseur waarop je geen stempel behalve die van kwaliteit kan plakken, was bekend voor een heel andere soort films zoals This Is Spinal Tap, The Princess Bride, When Harry Met Sally of het eerder aangehaalde A Few Good Men. Geen horrorervaring dus.




Natuurlijk, en dat is misschien wel de sterkte van de film, is dat Misery niet een horrorfilm pur sang is. Het gaat eerder om het uitdiepen van twee contrasten. Voor wie niet weet waarover we het hebben, even kort het verhaal. Het verhaal speelt zich af in één of ander gehucht in Colorado. Een ideale plek voor schrijver Paul Sheldon (James Caan) om zich terug te trekken en zich zo toe te leggen op het schrijven van zijn nieuwe boek. Sheldon is door zijn boekenreeks van Misery de uitgesproken favoriet van vele huisvrouwen, maar hij heeft schoon genoeg van dit personage en wil het over een andere boeg gooien. Het eerste beeld dat je in de film ziet is een roekeloos rijdende auteur die middenin een sneeuwstorm op weg is naar New York. De man lijkt noch nuchter noch geconcentreerd te zijn, en eens de credits van de film getoond zijn zien we hoe hij met zijn Mustang overkop gaat. Een paar seconden later wringt een duister personage met een koevoet de deur van de auto open. De gevierde schrijver is gered door zijn number one-fan. We hebben al heel wat films over stalkers de revue zien passeren. Cape Fear, The King Of Comedy, het fel onderschatte The Fan (ook met Robert De Niro), The Body Guard of One Hour Photo, maar in Misery gaat de obsessie voor het idool wel zeer ver!




Hoewel Misery als verhaal bitter weinig voorstelt (het klassieke ontvoeringsverhaal dat je in iedere thriller ziet), blijft de film voor altijd nazinderen door de acteerprestaties. James Caan die in 1972 doorbrak met The Godfather en nadien niet meer weg te denken was uit de cinema van de jaren 70 (de originele Rollerball, Silent Movie, 1941 en A Bridge Too Far). Nu een iewat vergeten acteur die meer dan twintig jaar worstelde met een cocaïneverslaving, maar na het fel ondergewaardeerde Thief opnieuw opgepikt werd door Francis Ford Coppola in Gardens Of Stone. Caan is als schrijver perfect gecast tegenover Kathy Bates. Een bullebak, maar door omstandigheden compleet weerloos. Kathy Bates, een actrice met meer dan 130 credits op IMDb, is zonder meer de ster van deze film. Een geniale actrice die het op Misery na, nooit als leading lady heeft kunnen maken, maar altijd wel ergens te zien was, van Love, Liza, het heerlijke Fried Green Tomatoes At The Whistle Stop Café tot Titanic. Op het eerste gezicht het huismoedertje volgens het Amerikaanse boekje, maar in feite een aftands monster. En zo goed neergezet door Bates, dat je net zoals je dat bij Anthony Perkins met Hannibal Lecter doet, haar vereenzelvigt met de krankzinnige Annie. Ook is het zeer leuk om nog eens één van de grootste filmdiva’s terug te zien: Lauren Bacall als de uitgeefster die zich zorgen maakt over de verdwijning van Sheldon. Let ook op de lokale sheriff die gespeeld wordt door Richard Farnsworth, het oude mannetje die je zeker kent van zijn marathontocht met de tractor in The Straight Story van David Lynch.

BEELD EN GELUID
MGM was één van de eerste filmmaatschappijen die massaal hun catalogus op dvd katapulteerde. Dat leverde een indrukwekkend lijstje van titels op, maar kwalitatief gezien was het soms huilen met de pet op. Gelukkig heeft men deze fout niet gemaakt bij de blu-raysectie (MGM zit onder de 20th Century Fox-vlag) en de meeste van hun releases zijn een aanschaf op een blauw schijfje meer dan waard. Dat ook voor Misery, zeker als je het met de dvd vergelijkt. Naast het griezelhuis van de bitch zie je heel wat buitenopnames in het besneeuwde Colorado die uiterst gedetailleerd in beeld komen. Een onderhoudend geluid met op de achtergrond een sombere score van Marc Shaiman die in de jaren 90 verantwoordelijk was voor een hele resem soundtracks zoals The Addams Family, City Slickers, Sister Act, A Few Good Men en Sleepless In Seattle waarvoor hij een Oscar-nominatie kreeg.




EXTRA'S
De 0 op 10 die je merkt is te wijten aan het feit dat deze blu-ray op de markt werd gegooid zonder enige extra, zelfs geen simpele trailer. Als je veel extra's wil, zal je de Amerikaanse versie moeten aanschaffen!

CONCLUSIE
Bijna dertig jaar na datum is Misery één van de meest huiveringwekkende films ooit en misschien wel de beste Stephen King-adaptie.