SERIE
The Deuce. Als je oudere toeristenfolders van New York openslaat, kan je zien dat het de plek tussen Broadway en 8th Avenue was waar in de jaren 70 de seksindustrie welig tierde, het Soho van New York. Het was de plek waar de hoertjes rondgingen, de plaats rond Times Square waar de eerste peepshows op het straattoneel verschenen en tevens de slagader van de pornofilmindustrie die met Deep Throat even geld leek op te brengen als met een peperdure Hollywoodblockbuster. Een broedplaats vol louche types en sappige verhalen, en dus het ideaal concept voor een televisieserie moet David Simon hebben gedacht. Met een superhit als The Wire op zak, had Simon alle troeven in handen om met deze elementen een fantastische televisieserie te maken. Dat werd het ook en HBO gaf de man groen licht om een tweede seizoen te maken.

Het tweede seizoen gaat met een discoknaller van Barry White van start en dat zet meteen de toon voor wat we negen afleveringen zullen zien. Het eerste seizoen speelde zich af in de begindagen van de seventies en we zagen hoe het straathoertje Candy (Maggie Gyllenhaal) door de porno-industrie de glamwereld binnentrad. Dat is meteen het grote verschil tussen het eerste en het tweede seizoen, omdat we in de sequel in een tijdspanne terecht komen waarin de porno-industrie big business en een strijdtoneel van de georganiseerde misdaad is geworden. En voor dat laatste heb je met James Franco meteen een bad guy eerste klas aan boord. We volgen een heleboel personages, maar naast Candy staat de tweeling de Martinos (een dubbelrol voor Franco) centraal. Vincent kan zich ondanks zijn uitspattingen beheersen en is hij naast het maken van vuile filmpjes, ook de uitbater van de succesvolle discotheek Club 336. Zijn tweelingbroer Frankie is een ander paar mouwen, niet alleen wil hij een eigen homobar waarvoor hij regelmatig geld ontvreemdt uit eigen familiekring, ook nestelt hij zich in de problemen met de maffia. En dat is geen gelukkig tijdstip, want de politie van New York heeft onder druk besloten dat het tijd geworden is om de straten rond Times Square schoon te vegen.

In feite heb je bij The Deuce geen seconde het gevoel dat je naar een serie kijkt, wel een heerlijke lang uitgerokken versie van een Martin Scorsese-film die je nog nooit eerder hebt gezien, hoewel je evengoed (maar dat is wellicht het onderwerp) aan Boogie Nights of Studio 54 moet denken. Het heerlijke Manhattan-gevoel dat bevolkt wordt door gevaarlijke Italo-types die je alleen maar in de films wil tegenkomen. Een excellent scenario vol onverwachte plots en een overheerlijke cast. Je kan zeggen van James Franco wat je wil (geen onbesproken figuur in de Me Too-kruistocht), hij is en blijft uiterst geschikt om een bad guy te vertolken, een de Niro van deze generatie, zeg maar. Maggie Gyllenhaal speelt de rol van haar leven, hoewel we altijd een boontje hebben gehad voor de zus van Jake. Een zeer gedurfde serie ook, want zo wat alles is expliciet gefilmd en dus niet bestemd voor de kleinste oogjes. Een heleboel scenes dus waar het één en ander over te vertellen valt, maar nooit of te nimmer spelen de makers op goedkoop en ze zorgen er negen afleveringen lang voor dat je in de ban blijft van deze rare kwieten die denken dat ze boven de wet staan. Een absolute aanrader voor de fans van The Sopranos, The Yards of Goodfellas.

BEELD EN GELUID
Het is een beetje jammer dat The Deuce in de Benelux geen blu-rayrelease heeft gekregen, in Engeland vind je die bijvoorbeeld wel. We schrijven jammer omdat de makers van deze reeks niet alleen de settings een onweerstaanbare 70’s-vibe gaven, ook waan je je met deze heerlijke reeks vaak in een Martin Scorsese-film. Kleuren die net niet over the top zijn, maar toch heerlijk zijn om naar te kijken en vooral ze te beleven. De geluidsband is een behoorlijke 5.1 Dolby Digital met een onweerstaanbare discosoundtrack. Ten minste voor wie met weemoed aan de hoogdagen van Tony Manero (het Travolta-personage uit Saturday Night Fever) terugdenkt. 

EXTRA'S
De ontgoocheling op deze release zijn de extra’s. We lezen drie op het hoesje en die zijn netjes verdeeld over de drie schijfjes, maar je hebt meer werk aan het vinden van de juiste settings dan het bekijken ervan, want ze duren elk welgeteld één (!) minuut. Dus moet dit nou? Season 1 Recap is een flashy collage van het eerste seizoen zonder ook maar enige functie. In Candy’s Back zien we het visuele verschil tussen Maggie Gyllenhaal als Candy in het eerste seizoen als straathoertje en in het tweede als een zelfzekere pornomadam. The Height Of Porn zou een verschrikkelijk interessante documentaire kunnen zijn, maar het is niet meer dan een collage van scènes. 

CONCLUSIE
Nog nooit werden we overdonderd met zo veel series (wat natuurlijk de schuld is van Netflix, kwestie van iemand met de vinger te wijzen) waardoor je willen of niet heel wat reeksen links zou kunnen laten liggen. Doe dat vooral niet met The Deuce. Gewaagd, retespannend, puike vertolkingen, een vette soundtrack, een prachtige setting…kortom, een tip!