SERIE
Clarke Griffin (Eliza Taylor) is helemaal alleen op aarde achtergebleven, en ze heeft de nucleaire holocaust uit seizoen 4 overleefd omdat ze het synthetisch bloed van een natblida heeft, dat de radioactieve straling kan absorberen. Helemaal alleen? Toch niet; er loopt nog een meisje rond, Madi (Lola Flanery), dat kennelijk een échte nightblood is. Zes jaar lang leven Clarke en Madi als surrogaat-moeder en dochter in wat mogelijk de laatste groene vallei is die door de exploderende kerncentrales gespaard is gebleven. Clarkes gezellen, Bellamy (Bob Morley), Raven (Lindsey Morgan), Monty (Christopher Larkin), Murphy (Richard Harmon), Echo (Tasya Teles), Harper (Chelsey Reist) en Emori (Luisa d'Oliveira) hebben zich verschanst in de Ring, een deel van het oude ruimteschip waar de bannelingen van de aarde ooit verbleven, waar ze al die jaren hebben overleefd op eetbare algen die Monty heeft verbouwd en die eruit zien als sla die al een keer gegeten is geweest. Hen ontbreekt echter een middel om terug naar de aarde te keren.

 

1200 van de voormalige inwoners van Polis zitten intussen verschanst in een gigantische atoomschuilkelder onder de toren, onder leiding van Octavia (Marie Avgeropoulos), die zichzelf tot de Rode Koningin heeft gekroond. De voedselvoorraden zijn echter ontoereikend en tot overmaat van ramp is de toren bovenop het toegangsluik gestort, waardoor het voorlopig onmogelijk lijkt om zelfs na al die jaren de bunker weer te verlaten. Octavia voert een streng bewind waarbij misdadigers door middel van een soort van gladiatorenspelen voor hun leven mogen strijden; de verliezers zorgen enerzijds voor een vermindering van de druk op de voedselvoorraden, en tot spijt van wie't benijdt zal door hun verscheiden, om het een beetje eufemistisch uit te drukken, extra vlees op het menu staan.

 

Maar dan vliegt er plots een ruimteschip de aardatmosfeer binnen. De Eligius IV is een mijnbouwschip waarvan de passagiers tientallen jaren in cryogene slaap zijn gebracht; nu zijn ze echter wakker, en onder leiding van kapitein Charmaine Diyoza (Ivana Milicevic) landen de troepen op aarde, met als eerste bedoeling de groene vallei manu militari in te nemen. Clarke kan de nieuwkomers overtuigen om te helpen de bunker open te maken, maar die doen dat niet uit puur altruïsme. In de bunker zit Clarkes moeder Abby (Paige Turco), en die is arts. De bemanning van de Eligius IV lijdt aan een dodelijke longziekte ten gevolge van het mijnproces, en ze eisen min of meer de dokter op. Bovendien werd de mijnexpeditie bevolkt door diegenen die het minste gemist zouden worden in de maatschappij: de passagiers zijn stuk voor stuk tuig van de richel: moordenaars, verkrachters, terroristen en meer van dat fraais. Kapitein Diyoza eist dan ook de vallei voor zichzelf op, en verklaart die vervolgens als verboden gebied voor de inwoners van de bunker. Vooral Paxton 'Graveyard' McCreary (William Miller) manifesteert zich als de psychopaat van dienst.

 

Octavia kan zoiets niet zomaar over zich laten gaan, en stoomt haar troepen klaar voor oorlog. Het antwoord van de Eligius is hard: ze beschikken over satellietbeelden, en ze dreigen ermee om iedereen die in hun richting marcheert, meedogenloos af te knallen. Ze willen zelfs preventief een paar raketten de bunker injagen, maar het lanceermechanisme wordt van binnenuit gesaboteerd. De piloot, Shaw (Jordan Bolger), tevens de enige niet-crimineel op het schip, die in leven werd gelaten omdat hij als enige het gevaarte kan besturen, heeft de boel uitgeschakeld en tussendoor een boontje ontwikkeld voor Raven. Er wordt meer en meer openlijk getwijfeld aan het gezag van Octavia, en met de komst van Madi zou er misschien opnieuw een authentieke Commandant kunnen opstaan... als ze tenminste bereid is de Vlam te accepteren.

 

Laten we het erop houden dat het vijfde seizoen van The 100 niet dadelijk het sterkste is. In het Engels hebben ze een mooi woord hiervoor: overwrought. Op de duur heeft met de steeds wisselende allianties iedereen ongeveer iedereen een mes in de rug gestoken, om vervolgens weer andere allianties te smeden tegenover de vroegere medestanders, en... ach, u begrijpt het wel. Op de duur valt het allemaal niet meer te volgen, en de hele reeks dreigt roemloos ten onder te gaan, ware het niet voor het vrij sterke einde waarin eindelijk eens tabula rasa wordt gemaakt en er een hoopvolle doorstart kan worden gemaakt. Wel zijn de makers niet zuinig op hun hoofdpersonages: al vrij vroeg in de reeks legt het personage van Isaiah Washington (eindelijk) het loodje, en op het einde van de reeks is er nog een erg emotioneel bitterzoet offer van twee van de hoofdpersonages. Aan het vuur waarmee de personages zich kwijten van hun rol zal het allicht niet liggen; ook is de mythologie van The 100 na vijf seizoenen nog redelijk sterk. Alleen is dit scenario een collage van zo'n hoop loshangende ideetjes dat er geen lijn in te trekken valt.

 

BEELD EN GELUID
Voor een reeks die alleen op dvd uitkomt is The 100 nog redelijk goed voorzien van oren en poten. De beelden zijn scherp en helder, en de scènes in woestijnen en in de groene vallei waar de strijdende partijen een soort van guerilla opvoeren, zijn mooi geschakeerd met voldoende detail. Nochtans zijn er ook veel donkere stukken te beleven; de scènes in de bunker zijn somber en klam. Ook wordt er onder meer over en weer geschoten met boormachines die iedereen die in het vizier komt kunnen verpulveren tot wat ze zelf in de vertaling op gegeven momenten 'rode soep' noemen. Subtiliteit is aan de makers niet besteed, en dat vertaalt zich onder meer in goeie audio. We missen echter wel een HD-transfer, en de ondertitels bevatten al veel minder fouten dan dat ooit het geval is geweest. Een positieve evolutie, dus.

 

EXTRA'S
Op de laatste schijf vinden we de korte algemene making-ofdocumentaire The 100: Redemption and rebirth (6:01), alsook de jaarlijkse doortocht op één of ander nerdfestival in The 100: 2018 WonderCon Panel (30:17). Afsluiten doen we met een gag reel (3:37). Ook hier is het blijkbaar minder dan anders.

CONCLUSIE
Het vijfde seizoen van The 100 kraakt onder het gewicht van een volgestouwde plot waarin een kat haar jongen niet meer vindt. Het is dat we fan zijn... Een deftige dvd voor de rest, maar we hadden eerlijk gezegd van Warner wat meer op Blu-ray-proactiviteit gehoopt.