SERIE
Het is 1945 en de nazi's hebben net gecapituleerd. Stockholm is in een feestroes, en een spontane kus tussen een arbeidersjongen, Calle (Charlie Gustafsson), en een meisje van goede komaf, Nina Löwander (Hedda Stiernstedt), zet een trein van gebeurtenissen in gang. Nina is het derde kind en jongste dochter van Helga Löwander (Suzanne Reuter), de parmantige eigenares van het hoog aangeschreven restaurant Djurgårdskällaren. Het restaurant is echter vergane glorie: het feit dat de Duitse officieren er graag kwamen eten, heeft de reputatie van het restaurant geen goed gedaan. De manager, oudste broer Gustaf (Mattias Nordkvist), probeert iedereen te vriend te houden, maar heeft toch klaarblijkelijk sympathieën voor het ancien regime. Onder zijn leiding is het restaurant financieel naar de rand van de afgrond afgedreven, en Gustaf wordt afgeperst door zijn eetwarenleverancier Curt Ragnarsson (Göran Ragnerstam) om een zwendeltje in voedselbonnen te beginnen.

Het is dan ook tijd dat er een nieuwe wind door Djurgårdskällaren waait, en die zou er eventueel kunnen komen met de terugkeer van middelste zoon Peter (Adam Lundgren). Die heeft zijn rechtenstudies onderbroken om onder de wapens te moeten, en hij heeft uit Frankrijk een joods meisje meegebracht, Suzanne (Hedda Rehnberg), een overlevende uit de concentratiekampen. Suzanne wordt door de rest van de familie met de nek bekeken, maar Peter heeft vergevorderde trouwplannen met haar. Het verleden laat haar echter niet los, en er duikt een magnifiek bezwaar op waarom zijn trouw niet zal kunnen doorgaan: haar doodgewaande echtgenoot staat op een dag voor de deur.

Nina heeft dan weer in de roes van de overwinning een feestje georganiseerd in de aanpalende feestzaal, en dat werd financieel een zodanig succes dat ze plannen heeft om permanent een jazzclub te openen. Calle is intussen aangenomen als jongste keukenhulp, ondanks het feit dat de chef-kok Stickan (Peter Dalle) hem aanziet als zijn persoonlijke pispaal, en wanneer Nina op de eerste jazzavond 's avonds nog naar de keuken afzakt om een hapje te eten, komt het tussen de twee tot een hevige vrijpartij. Het water tussen de twee tortelduifjes is echter veel te diep: Calle werkt om zijn zieke moeder en zijn broertje te onderhouden, en hij is een veel te lichte partij voor de rijke Nina. Wanneer die zwanger blijkt, wil Calle toch het juiste doen en met haar trouwen, maar Nina laat een abortus uitvoeren, en stort zich in de armen van een ander. Calle vindt vertroosting bij een alledaags meisje, Sonja (Malin Persson), die alleszins een veel betere partij voor hem is, maar zijn gevoelens voor Nina verdwijnen niet, integendeel.

In de keuken werkt ook nog een alleenstaande moeder, Maggan (Josefin Neldén), die moet knokken voor het hoederecht over haar zoontje Uno (William Jennbacken Welin). Ze is echter ook gevallen voor de charmes van haar collega Lilly (Karin Franz Körlof), en als de kinderbescherming er achter zou komen dat ze een lesbische affaire heeft, kan ze over het hoederecht over haar kind wel een kruis maken. Toch engageert Maggan zich als enige vrouw in de opkomende vakbond, die manager Gustaf liever niet in zijn zaak heeft. Als hij haar omwille van haar syndicale activiteiten de deur uitsmijt, misbruikt hij de saillante details uit haar privéleven om te voorkomen dat ze haar ontslag aanvecht. Maggan is echter een doorzetter.

Zweedse dames die met de regelmaat van de klok uit de kleren gaan.

Nu ik uw aandacht heb: Vår Tid Är Nu (Onze Tijd Is Nu) wordt door Lumière in onze contreien uitgebracht onder de compleet andere titel The Restaurant. Het is een zwierig familiedrama boordevol intriges, chantage en afpersing, maar ook met een mooi tijdsbeeld vol historische verwijzingen van het naoorlogse Stockholm, waar de Tweede Wereldoorlog zijn sporen in de maatschappij heeft nagelaten. Vår Tid Är Nu is tegelijkertijd een epos over rijk versus arm, een romantisch drama rond een straatarme Romeo en zijn rijke Julia. Het restaurant uit de titel is daarbij een metafoor voor de veranderingen in de maatschappij, die het noodgedwongen moet ondergaan, wil het overleven.

Het feit dat de reeks ook onderwerpen bespreekt die in de naoorlogse geschiedenis van Zweden verweven zijn, zoals het recht op abortus en syndicalisatie, alsook de nasleep van de collaboratie, zorgde in de eigen heimat alvast voor succes. De reeks werd in moederland Zweden met prijzen overladen, onder meer met een Kristallen Award voor hoofdactrice Hedda Stiernstedt. De Zweedse samenleving wordt als het ware uitvergroot in de microcosmos van het restaurant, met zijn eigenaars, bedienden en gasten. De klassenstrijd tussen rijk en arm roept ook herinneringen op aan Downton Abbey, maar dan gekruid met een flinke portie seks en af en toe een knokpartij. Daarnaast krijgen we ook een prachtige, wervelende cinematografie te zien, prachtig acteerwerk en vooral een beresterk scenario waarin alles keer op keer op zijn plaats valt.

BEELD EN GELUID
Lumière brengt spijtig genoeg deze reeks alleen op dvd uit en niet op Blu-ray - jammer, want bij Bron | Broen kon het wel. De cinematografie is veelal ingetogen, met veel sombere kleuren, waarbij af en toe eens uitbundiger gegaan wordt om bijvoorbeeld het feestgedruis van het einde van de oorlog weer te geven. De scherpte en het contrast zouden echter een stukje beter hebben gemogen, en qua detaillering hebben we hier alvast niet het onderste uit de kan gekregen. Een reeks als deze schreeuwt gewoon om een HD-transfer! De Zweedse geluidstrack is uitgevoerd in Dolby Digital 5.1, en klinkt mooi ruimtelijk en gespreid. Vooral in de scènes in de jazzclub worden alle registers opengetrokken. Naast het sappige taaltje waar we voor de rest geen laars van begrijpen, heeft de serie een mooie en ingetogen soundtrack van Adam Nordén, met als hoofdingrediënt ingetogen pianospel. De ondertiteling lijkt erg gedetailleerd, in die zin dat ook borden met opschriften mee vertaald worden, wat mooi meegenomen is als u geen Zweeds kent. De ondertitels zijn alleszins vrij van taalfouten, en dat is tegenwoordig al heel wat.

EXTRA'S
De eerste schijf start verplicht op met cross-promotionele trailers en voor de rest moest Lumière denkelijk een supplement betalen.

CONCLUSIE
Vår Tid Är Nu is een contemporain pareltje uit het Zweedse televisie-aanbod. De presentatie had iets beter gemogen, want deze serie is dat waard.