FILM
Buckle up, want dit wordt een lange bespreking. Enige voorkennis van het eerste deel, Harry Potter And The Philisopher's Stone kan hier en daar van pas komen.

Jaar twee van Harry Potter's (Daniel Radcliffe) opleiding aan Hogwarts neemt alvast een vaste start, wanneer hij in het griezelhuis van zijn oom Vernon (Richard Griffiths), tante Petunia (Fiona Shaw) en hun onuitstaanbare zoontje Dudley (Harry Melling) het onaangename bezoek krijgt van Dobby de huiself (een CGI-karakter met de stem van Toby Jones). Dobby, die nogal een neiging tot zelfkastijding vertoont telkens hij de boel in het honderd laat lopen - altijd dus - waarschuwt Harry dat hij beter niet naar Hogwarts terugkeert, want er staan hem erge rampen te wachten. Dobby maakt van het exclusieve feestje dat Vernon voor één van zijn voornaamste klanten heeft ingericht, een soepje, en natuurlijk krijgt Harry de schuld, waarvoor als straf zijn raam met tralies wordt gebarricadeerd - de kinderbescherming moest het weten.



Harry's boezemvriend Ron Weasley (Rupert Grint) laat hem echter nooit in de steek, en samen met zijn broers Fred en George (de tweeling James en Oliver Phelps) trekt hij met behulp van een vliegende auto Harry's tralies uit, en na een kort verblijf bij de Weasley's, waaruit we leren dat jongste dochter Ginny (Bonnie Wright) een serieuze boon voor Harry heeft, kan de reis naar Hogwarts beginnen. Maar ook op spoor 9 3/4 krijgen Harry en Ron af te rekenen met pech, want de poort naar het perron sluit zich onvoorzien, en het tweetal heeft geen andere keuze dan de vliegende auto te "lenen" om alsnog op tijd Hogwarts te bereiken. Een crash-landing en waarschijnlijk een perte-totale later arriveren de twee toch op school, waar iets mysterieus aan de gang is: er worden regelmatig versteende individuen op de gangen gevonden. Waar het eerst nog gaat om de kat van conciërge Angus (Ben Borowiecki), worden kort daarop ook de eerste leerlingen versteend. Op één van de muren staat in bloed te lezen dat de erfgenaam van Slytherin - waarnaar één van de vier studentengroepen is genoemd - is teruggekeerd, en de Geheime Kamer heeft geopend. De overlevering wil dat bij de vorige opening van de Kamer, vijftig jaar geleden, een meisje het leven heeft gelaten na een ontmoeting met een monster dat niemand kan beschrijven. Er wordt op Hogwarts geroddeld dat het monster een creatie is van Salazar Slytherin, één van de vier oppertovenaars die Hogwarts hebben gesticht. Salazar Slytherin hield er nogal fascistische ideeën op na over wie tot de tovenaarselite moet worden toegelaten; volgens hem alleszins Modderbloeden - kinderen van Muzzles, ouders zonder magische gaven - niet. Dit komt als een harde klap aan voor Harry's vriendin Hermione Granger (Emma Watson), zelf dochter van twee Muzzles. Harry's aartsvijand Draco Malfoy (Tom Felton) kan het bovendien niet laten om wat dat betreft nog wat zout op de wonde te strooien.



Slytherin stelde ooit dat enkel zijn opvolger de Geheime Kamer zou kunnen openen; wanneer Harry tijdens een duel met Draco een slang in bedwang houdt door er in Sisselspraak (slangetaal) tegen te spreken, gaat onder de medestudenten de roddel al gauw een eigen leven leiden dat Harry de Kamer heeft geopend, en verantwoordelijk is voor de als maar uitbreiding nemende golf van versteningen. Harry begint zelf te twijfelen of zijn indeling bij Gryphondoor geen vergissing zou zijn, en hij niet tot Slytherin zou behoren, wellicht als de rechtstreekse afstammeling van Salazar Slytherin.

Ook op niveau van de leerkrachten is er een machtsstrijd bezig; Lucius Malfoy (Jason Isaacs), Draco's vader en lid van de raad van bestuur, is van mening dat directeur Dumbledore (Richard Harris) te weinig doortastend is in de zoektocht naar de bedreiging voor Hogwarts, en probeert hem af te zetten. De leerlingen moeten intussen naast het dagelijkse getreiter van Slytherin-mentor Severus Snape (Alan Rickman) ook gewoon geraken aan de nieuwe leraar voor Verweer van de Zwarte Kunsten, de erg zelfingenomen professor Gilderoy Lockhart (Kenneth Branagh), wiens voornaamste bezigheid is om boeken over zijn eigen heldendaden aan de man te brengen, en fanmail te beantwoorden. Zijn praktijklessen draaien echter meestal op een fiasco uit.



Harry krijgt een dagboek in handen waarin de schrijver, Tom Marvolo Riddle (Christian Coulson), die bij de feiten vijftig jaar geleden aanwezig was, suggereert dat de goedmoedige klusjesman Rubeus Hagrid (Robbie Coltrane) iets met de dood van het meisje zou kunnen te maken hebben gehad. Mee door aanstoken van Lucius Malfoy wordt Hagrid ervan beschuldigd om de man geweest te zijn die niet alleen vijftig jaar geleden, maar ook nu de Geheime Kamer heeft geopend; en alhoewel Hagrid toen wel een monster als huisdier hield, de reuzespin Aragog (stem Julian Glover), houdt hij toch zijn onschuld staande. De zoektocht van Ron en Harry neemt dramatische vormen aan, wanneer eerst Hermoine ook wordt versteend, en vervolgens blijkt dat het monster dat door de gangen van Hogwarts dwaalt, Rons zuster Ginny heeft ontvoerd. Dankzij Hermoine's laatste aanwijzingen voor ze versteend werd, menen Harry en Ron dat ze te maken hebben met een Basilisk, een reuzeslang. Ron en Harry dalen de geheime gangen onder Hogwarts af, met de gedwongen assistentie van superheld-zonder-ruggengraat Lockheart - die liever de benen had genomen. Harry zal gedwongen worden om zijn gaven maximaal te benutten wanneer hij de confrontatie met de levensgevaarlijke Basilisk aangaat - plus nog een paar andere verrassingen waar hij niet echt op had gerekend, maar die hem wel veel leren over zijn ware afkomst.



Zoals zo vele vervolgfilms die reeds van het initiële idee gepland waren als meerdelig (Lord Of The Rings, Star Wars, X-Men), heeft deze Harry Potter And The Chamber Of Secrets het voordeel dat wie reeds bekend is met het eerste deel, midden in de actie kan worden gedumpt, en geen ellenlange verklarende inleiding meer behoeft. Wat nodig is, want naarmate de boeken van Joanne Rowling evolueren, wordt het verhaal alsmaar beter gestructureerd, grijpt terug naar details uit de eerste film en op het einde naar details die in het begin van deze film onbelangrijk leken. Dit maakt van het geheel een solide gestructureerd verhaal een stuk minder anecdotisch dan het eerste deel, ook. Joanne Rowling bewijst dat ze het fantasy-genre méér dan behoorlijk beheerst, inclusief elementen uit het genre zoals de betekenis van de mandragora-plant, en ze slaagt er zelfs in om maar al te bekende thema's uit onze eigen leefwereld er geloofwaardig in te verweven. Zoals de sociale verhoudingen tussen ouders van kinderen die dezelfde school lopen, vaders (Malfoy) die hun zoon koste wat het kost een prestigieuze school willen laten lopen en bereid zijn om daar wat geld in te steken, of ouders met een kroostrijk gezien zoals de Weasleys, die het niet breed hebben, en allemaal elkaars afdragertjes overerven, maar in een huishouden wonen met veel liefde - een occasionele brulbrief uitgezonderd. Allemaal spanningen en relaties die in de dagelijkse sociale omgang ook voorkomen, en uiteraard de herkenbaarheid verhoogt. Deze structurering maakt het ook mogelijk de film meerder visies te gunnen, en nu pas bij de tweede visie heb ik de indruk dat ik meer de essentie van het verhaal mee heb.



De voornaamste rollen worden gedragen door dezelfde bende sympathieke jonge kids als in deel één, zonder uitzondering allemaal acteurs met een grote toekomst voor zich, die zeker in vergelijking met de eerste film beter in hun rollen ingeleefd zijn. Figuren als Hermoine doorstaan zelfs natuurlijke ontwikkelingen in hun karakter: ze is minder een buitenbeentje, maar heeft toch nog genoeg streverpotentieel om sip te kijken wanneer aangekondigd wordt dat de examens niet doorgaan. De film draait grotendeels op statische karikaturen (het voornaamste doelpubliek is toch nog altijd kinderen), alhoewel de volwassenen onder ons met volle teugen kunnen genieten van het platte opportunisme dat Kenneth Branagh op uiterst flamboyante wijze als dandy-professor Gilderoy Lockheart tentoonspreidt - Herman Brusselmans is er niks bij. Een film over tovenaars kan bijna niet zonder een aardige dosis visuele effecten, die de kijker geboeid houden, maar in deze tweede Harry Potter-film worden toch ook de grenzen van het thriller-achtige afgetast, voornamelijk in de verschijning van het spinnenleger van Aragog en uiteraard de monsterachtige Basilisk, een monster dat zo de vergelijking met Spielberg's raptors kan doorstaan. Uiteraard blijft het geheel doorspekt met leuke gags en kleurrijke nevenfiguren. En moet er nog iets gezegd worden over de sumptueuze decors, de sublieme fotografie of de stijlvolle details die elke scène orneren? Ik denk het niet.

BEELD EN GELUID
Ook nu weer wordt Harry Potter zowel in een fullscreen als in een widescreen-versie aangeboden, speciaal op vraag van de grote retailketens die occasioneel ook een Potter willen slijten aan de niet-cinefiele medemens. Afgezien van dit consumentenverwarrende akkefietje moeten we toegeven dat Warner voor deze release de technische lat alweer bijzonder hoog heeft gelegd, en dit zowel wat betreft beeld als geluid. De film is zowel inhoudelijk als visueel een stuk donkerder dan de eerste film, maar dat belet niet dat alle scènes, ook de donkere, haarscherp worden weergegeven, met zeer natuurlijke kleuren en zelfs voor een film met veel bluekey-effecten merkwaardig weinig edge enhancement. Eén van de visueel knapste staaltjes is de kleurenmengeling in de scène waarin Harry letterlijk in een flash-back terecht komt, en de beelden uit verleden en heden met een compleet ander palet worden ingekleurd. Wat het geluid betreft, betreuren we dat Warner nog steeds het DTS-formaat niet wenst te ondersteunen, maar we moeten toch vol bewondering staan bij het beluisteren van de Engelse Dolby (of is het Dobby?) Digital 5.1-track. Deze overspant een bijzonder breed spectrum aan geluidseffecten, gaande van de schrille schreeuwen van de Cornish Elves tot en met de zwaar resonerende impact van de ballen bij de obligate maar toch spectaculaire match Quidditch. Ook de dolle rit in de vliegende auto en de scènes in het hol van Aragog maken een zeer ruimtelijke indruk, met veel aggressief gebruik van het LFE-kanaal, maar ook de vele fijnere facetten, zoals het weergalmen van de voetstappen in de plassen in Hogwarts toiletten en de alles doordringende Sisselspraak die Harry tot wanhoop drijft, zijn minutieus uitgewerkt. In de Vlaamse overdubbing gaat uiteraard de lipsynchronisatie verloren, wat al op zich een reden is om deze niet te beluisteren. Alleen kon de layer change wat beter geplaatst zijn dan midden in een betoog van onze aller Hagrid.



EXTRA'S
Grootste verbetering ten opzichte van Harry Potter And The Philosopher's Stone is ongetwijfeld de kwalitatievere extra's. Akkoord, voor de kinderen zit er occasioneel nog wel eens een spelletje bij, en voor een film als deze kan je niet genoeg making of-documentaires bijvoegen, maar al bij al kunnen we redelijk tevreden zijn. De inleidende animatie mocht wat korter zijn, maar is wel mooi in overeenstemming met de rest van de film. Disc één bevat naast wat summiere informatie over cast en crew, een 2 minuten durend filmpje "Year One At Hogwarts", waar zeer summier enkele hoogtepunten uit de eerste film worden getoond, kwestie van mee te zijn, weet u wel, en een trailer voor deze film.



Voor de echte extra's moeten we naar de tweede disc, overigens versierd met een plaatje van de vorig jaar overleden acteur Richard Harris (Professor Albus Dumbledore in de film). Toch een probleem dat we moeten vermelden is de taalselectie op deze disc. Kiest men namelijk voor Vlaams, dan worden onder meer de verwijderde scènes ook mee gedubd. Wil men deze in het Engels bekijken, moet je de rest van de menu's ook op Engels overschakelen, wat niet zo erg is, maar dan moet je ook bij elk filmpje de Nederlandse ondertiteling terug manueel selecteren. Schoonheidsfoutje. Ook hier mocht de animatie van de menu's wat korter zijn of op zijn minst over te slaan. We worden in het kantoor van portier Agnus gelaten, waar we uit verschillende opties kunnen kiezen. Eerst en vooral zijn er 19 verwijderde scènes, volledig afgewerkt en samen goed voor 17 minuten. Mijn echtgenote, die de boeken heeft verslonden, herkende vele scènes als aanvullingen uit het originele werk van Rowling, en geven het verhaal nog wat meer uitdieping. De scènes zijn wel volledig afgewerkt, en daarom is het jammer dat deze niet in de hoofdfilm terug werden ingelast, bijvoorbeeld door seamless branching; het zou de DVD een zeer apart cachet gegeven hebben, want nu staan de scènes kriskras door elkaar. Het toch toevoegen van deze scènes aan de extra's, en deze keer zonder dat je eerst allerlei stomme spelletjes moet doorploeteren, was een zeer goed idee. In de sectie "Game Preview" krijgen we zes korte stukjes beeldmateriaal van een computer-
platformspelletje van EA Games over Harry Potter; iets te publicitair naar onze smaak.

Dan kunnen we een bezoekje brengen aan het kantoor van professor Lockheart, voornamelijk gewijd aan hemzelf; in de fotogalerij vinden we onder meer een fotoalbum, waar hij onder meer poseert als Lawrence of Arabia, en ook in tal van andere poses waarin hij onderstreept hoe geweldig hij wel is. We kunnen ook een overzicht krijgen van de verzamelde werken van Gilderoy Lockheart, en een verbaasde blik werpen op zijn verpletterende collectie diploma's. Deze ongebreidelde pompeuze lofzang van Lockheart op zichzelf is geheel in overeenstemming met het karakter dat Kenneth Branagh neerzet, en alhoewel de intrinsieke waarde van deze sectie niks is, is het toch grappig om eens te bekijken.

De meer ernstige features vinden we in "Behind Hogwarts", en om te beginnen vinden we daar een zeer interessant dubbelinterview terug met schrijfster J.K. Rowling en scenarist Steve Kloves, die de verschillen tussen het boek en de film in een zestien minuten durend filmpje uit de doeken doen. De interactie tussen de twee is magie op zich, vooral als je bedenkt dat Rowling zich niet vaak laat zien voor interviews. In "Dumbledore's Office" vinden we twee opties terug; bij de eerste, "Build A Scene" krijgen we gedurende 17 minuten een blik achter de schermen, namelijk hoe de set wordt opgebouwd, deskundig becommentarieerd door regisseur Chris Columbus en zijn crew. Je kan ook een rondleiding in Dumbledore's Office krijgen, een interactieve wandeling die wat lijkt op die van Hagrid's hut op de eerste disc. Wel leuk, maar niet echt relevant. Bij "Interview with Students, Professors and More" vinden we stukjes interview met zowel de acteurs die de kinderen vertolken, als de volwassenen, netjes onderverdeeld, voor een totaal van een kleine 20 minuten. De sectie "Behind Hogwarts" wordt afgesloten met een fotogalerij.



De spelletjes zitten gebundeld in de sectie "Activities". Hierin ondermeer "The Chamber Challenge" en "The Forbidden Forest Challenge", twee geheugenspelletje die zich in de Geheime Kamer respectievelijk het Verboden Bos afspelen. Als je de eerste reeks uitspeelt, krijg je toegang tot de Geheime Kamer. In "Colin's Darkroom" krijgen we nog wat additionele foto's te zien, zogezegd gefotografeerd door Colin, het eerstejaarsje in de film die constant achter Harry loopt met een fototoestel groter dan hemzelf. De interessantste rondleiding is echter de "Tour Diagon Alley"-optie, waarbij je door het beroemde winkelstraatje kan kuieren en allerlei zaken kan uitproberen, en zelfs misschien je boek laten signeren door Lockheart. Gewoonlijk zijn dit soort rondleidingen puur voor de kids, maar we moeten toegeven dat we onszelf hier ook kostelijk mee geamuseerd hebben. Als je tenslotte nog het toverstafje op het bureau van Agnus aanraakt, krijg je in "Spellcaster's Knowledge Challenge" een multiple choice-kwis om te testen of je bij de film goed hebt opgelet.

Dan is er tenslotte nog "Extra Credit", een enkel met DVD-ROM toegangelijke set extra's met screensaver, extra spelletjes, en wat Internet-prullaria. Uiteraard is er ook nog een easter egg, en al dit moois komt in een alweer blitse verpakking, die mooi in je kast staat naast deel 1.

CONCLUSIE
Harry Potter And The Chamber Of Secrets is een disc voor jong en oud, met naast een meeslepend en goed geschreven scenario een zeer degelijke technische afwerking, en een mooie selectie aan extra's, die, in tegenstelling tot de eerste disc, niet uitsluitend voor de jongste kijkertjes zijn weggelegd. Aanrader!