FILM 
Een film over een priester? Een filmpubliek daar voor te mobiliseren lijkt op het eerste gezicht al even moeilijk om anno 2020 een kerk te laten vollopen. Maar de pastoor uit deze Poolse film is een buitenbeentje. Hij zuipt, snuift en neukt er op los en heeft zo zijn eigen manier van preken. De kerkleider uit Corpus Christi is dan ook een oplichter, en iemand die niet door het bisdom is gestuurd om het Evangelie te verkondigen. Naar verluidt heeft Polen wel meer last van charlatans die zich priester wanen en daardoor volop hun volgelingen bedriegen. Het verhaal van deze Poolse film die mocht meedingen naar een Oscar voor Buitenlandse Film (maar uiteindelijk geen kans maakte tegen Parasite) is dan ook gebaseerd op waargebeurde feiten. 




Het scenario werd geschreven door Mateusz Pacewicz die ook journalist is en een artikel schreef over deze vreemde pastoor. Weliswaar met wat aanpassingen, maar toch roept het de nodige vragen op want hoe oneerlijk de jonge pastoor ook is, zit hij echt wel vol goede bedoelingen.

De jonge Daniel (Bartosz Bielenia) die in de jeugdgevangenis zit omdat hij betrokken was bij een moord, kent de taal van de straat door en door. Hij laat zich niet doen en als het moet deelt hij een kopstoot uit, maar toch heeft hij in de inrichting een nieuw doel ontdekt: het christendom. Het is zijn grote droom om priester te worden, maar door zijn criminele achtergrond is dat zo goed als onmogelijk. Wanneer hij vrijgelaten wordt, krijgt hij de kans om in een houtzagerij van een dorpje te gaan werken, maar wanneer hij de lokale kerk binnenstapt, veranderen de plannen. De dienstdoende priester heeft gezondheidsproblemen en Daniel maakt hem wijs dat de bisschop van Warschau hem de taak heeft gegeven om hem te vervangen. De parochianen weten niet wat ze moeten aanvangen met deze jonge kerkleider die aan een brommer sleutelt of met de jonge garde van het dorp een pintje drinkt, maar hoe onorthodox het allemaal is, toch slaagt hij erin om een nauwe band te krijgen met de dorpelingen.




Deze derde film van Jan Komasa die eerder al Suicide Room en Warsaw 44 maakte, werd de grote doorbraak van de Pool en kreeg volop aandacht op grote filmfestivals zoals dat van Berlijn, Cannes en Venetië. Het gaat wel over het Heilige Woord en heel wat scènes spelen zich af binnen de kerkmuren, toch is dit het soort film die geen kans zou maken op de programmatie van de Evangelische Omroep. Komasa onderstreept duidelijk dat het van weinig of geen belang is naar wie er geluisterd wordt (in dit geval een jonge crimineel die via de Bijbel op het rechte pad wil komen) zolang het doel maar de middelen heiligt. De film stelt niet de religie in vraag, maar wel hoe die wordt verkondigd en zelfs wie daar geen zin in heeft, krijgt met Corpus Christi een sterke film te zien die verschillende wegen bewandelt en de harde realiteit niet schuwt.

De revelatie van de film is, naast de zeer frisse regie, is zonder meer ook de vertolking van Bartosz Bielenia die naadloos schippert tussen Oost-Europees krapuul en de nieuwe Messias. An sich moet de film wel ondergebracht worden in het fameuze arthousehokje, maar dat is eerder wegens een gebrek aan andere bruikbare hokjes. De regie is wel eigenzinnig en we willen niet weten hoe deze film eruit zou zien moest hij in Amerikaans handen zou vallen, maar moeilijke cinema is Corpus Christi helemaal niet. Naast de religie probeert de regisseur ook binnen te dringen in een gesloten gemeenschap, in dit geval de dorpelingen die naast hun eigen met oogkleppen beladen levensstijl ook nog een demon bekampen. Jaren geleden heeft een dronken (daar gaat men toch van uit) chauffeur een jonge man van de weg gemaaid, en de dorpbewoners hebben de weduwe van de automobilist nog altijd niet vergeven, en daar probeert de neppriester wat aan te doen. Iets wat de traditionele kerk niet deed en waarmee je meteen merkt dat de regisseur de christelijke leiders de wind van voren geeft.




BEELD EN GELUID
Net zoals de meeste arthousefilms moet ook deze Poolse film het bij ons stellen met alleen maar een dvd-release. We zullen het tot in de eeuwigheid blijven betreuren, maar gelukkig voor ons is deze dvd wel verzorgd. Het Poolse platteland oogt mooi, en ook de vele scenes in de kerk hebben een kleurrijk en detailrijk karakter. Storingen zijn er niet, maar dat hadden we van een digitaal opgenomen film anno 2020 ook niet verwacht. De geluidsband is een sobere Dolby Surround 2.0 met Poolse dialogen, veel kerkgezang en af en toe zit er qua geluid wat adrenaline door een vleugje (afgrijselijke) technomuziek.

EXTRA'S
Het Poolse Corpus Christi is één van de arthousetitels uit 2020 die je moet hebben gezien. Een jonge deliquent droomt ervan om priester te zijn en omdat dit door zijn criminele verleden niet lukt, zoekt hij dan zelf maar naar een oplossing. Een unieke film met sterke acteerprestaties die voer is voor heel wat discussies.