FILM 
Terwijl we ons dag in dag uit zitten te ergeren aan het feit dat bepaalde titels bij ons niet verschijnen, zien we toch om de haverklap films opduiken waarvan we nog nooit hebben gehoord. Op zich niks mis mee, want onbekend blijft nog steeds onbemind, maar toch kunnen we niet anders dan bij Criminal Audition ons de vraag stellen wie hier nu het doelpubliek van is. Op een cover kun je alles plakken wat je wil en dus probeert men er maar het horrorpubliek mee aan te spreken, maar uiteindelijk komt Criminal Audition meer in de buurt van slechte arthouse dan van martelporno. Vooraleer we het excentrieke geweld in de slotfase zien wordt er immers veel te veel gezeikt, en we gaan ervan uit dat deze titel in eerste instantie toch een plaats zal krijgen in de dvd-kast van de liefhebbers van pakweg Hostel.




Criminal Audition is een Britse film van ene Samuel Gridley. Het verhaal werd geschreven door Luke Kaile die ook één van de hoofdrollen op zich neemt. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat dit verhaal op de toneelplanken zou opgevoerd worden (wat je trouwens zeer goed in de uitvoering merkt), maar uiteindelijk vond Kaile dat hij er maar beter een film van kon maken. Toen het geld gevonden werd, werd Criminal Audition in twee weken tijd opgenomen in het Network Theatre in Londen.

Het feit dat alles zich op één plaats afspeelt hoeft niet per se een nadeel te zijn, kijk naar wat Tarantino deed met Reservoir Dogs, want ook hier zit de camera vast op één plaats waarbij een aantal mensen in de handen gevallen zijn van een paar krankzinnigen. Je weet als kijker dat het uiteindelijk zal uitdraaien op de beloofde martelporno, maar de aanloop ernaar is niet alleen veel te langdradig, of zelfs verwarrend, maar ook simpelweg veel te pretentieus. De weinige recensies die je er online van aantreft liegen er dan ook niet om. Af en toe zie je wel een lovende kritiek opduiken waarvan je donder op kan zeggen dat die is neergepend door één of andere kennis, maar voor de rest is het zoeken naar sterren. Ook wij vinden de film maar halfslachtig. Een waar veel meer in zat, en bulkt van de goede bedoelingen. Men probeert het verhaal wel een originele wending te geven, maar men verslikt zich in de uitwerking. Je merkt dat men het beste van zichzelf wil geven op acteervlak, maar het blijft steken op pijnlijke overacting.




Laten we misschien maar een poging ondernemen om dit verhaal wat te schetsen. Trek het je vooral niet aan als je niet kan volgen of dat je denkt dat het onzin is, want dat is het ook. Alles draait om een geheime organisatie die gratis criminelen helpt. Achteraf blijkt wel dat je niets voor niets krijgt in het leven, maar dat hebben de drie uitverkorenen niet door. Hun wordt wijsgemaakt dat ze beroemd zullen worden als ze de perfecte moord kunnen uitvoeren. De premisse alleen al stelt niks voor, maar toch wagen drie mensen zich aan deze onderneming. Net zoals in Reservoir Dogs (hey!) kennen de drie elkaars naam niet en worden ze steeds aangesproken met de eerste letter van hun voornaam. P (Ben Scheck) is een boekhouder die blij is dat hij eindelijk eens iets anders kan beleven, J (Blain Neale) heeft er al een tijdje in de jeugdinstelling opzitten en weet dus wel raad met geweld, terwijl J (Blain Neale) het best kan doorgaan als een marginale bijstandsmoeder. Soms zijn we lief met onze woorden. Het vreemde clubje wordt geleid door de bazige M (Noeleen Comiskey die de Britten wel zullen kennen van Eastenders), terwijl William (Rich Keeble) het brein is en Ryan (Luke Kaile) de uitvoerder. Drie mensen worden met een juten zak over het hoofd in een leegstaand toneelgebouw gebracht dat de volgende dag zal gesloopt wordt, terwijl een vierde man vastgebonden zit op een stoel die duidelijk het slachtoffer is.

De grote boosdoener is het scenario dat veel te veel gebreken telt. Het duurt een hele tijd vooraleer je weet hoe de vork in de steel zit en eens je het allemaal begrepen hebt, zit je al lang uit verveling op je telefoon te tokkelen waardoor je nauwelijks nog interesse hebt in de toch wel verrassende plot. Dat neemt niet weg dat Criminal Audition een veel te lange zit is waarin gerust wat meer in gesnoeid mocht worden en men zich iets minder serieus mocht nemen.




BEELD EN GELUID
Louter technisch bekeken kun je niet veel negatiefs over deze transfer zeggen, maar het oogt allemaal zo lelijk en vooral zonder karakter. Soms lijkt het niet meer dan een standaardopname van een cameraman die zonder passie een amateurtoneel filmt. Een weinig gevarieerd kleurenpalet dus. Qua geluid kunnen we er in feite hetzelfde over zeggen. Nooit frons je de wenkbrauwen bij deze Dolby Digital 5.1-band maar ook hier is het allemaal zo karakterloos dat zelfs je homecinema er de ogen van sluit.

EXTRA'S
Er staan geen extra’s op dit schijfje.

CONCLUSIE
Criminal Audition is een film die niet in een hokje te plaatsen valt. Dat is vaak een voordeel, maar in het geval van deze Britse film gaat deze vlieger niet op. Men mikt duidelijk op het martelporno-publiek, maar in het eerste uur gaat men eerder de tour op van pretentieuze, slecht gebrachte arthouse.