FILM 
"I couldn't be a ballerina now. I'm too top-heavy. I have a hard enough time balancin' these things now without gettin' on my toes!" (Dolly Parton)

Voor wie de jaren '80 een grijze vlek zijn moeten we teleurstellen. The Best Little Whorehouse In Texas is wel een titel die je in een videotheek achter de gordijntjes zou verwachten, maar het gaat om een musical. Meer zelfs, het was de meest succesvolle musical uit de hele jaren '80. Natuurlijk kwam het meeste geld uit de Amerikaanse kas, want daar is Dolly Parton die de hoofdrol vertolkte een instituut. Net als haar tegenspeler Burt Reynolds, ook al werd de rol eerder voorgelegd aan Kris Kristofferson, Gene Hackman en zelfs Larry Hagman (u weet wel, JR uit Dallas).

De Amerikanen waren al een tijdje met de naam van The Best Little Whorehouse In Texas vertrouwd, want het was reeds van 1978 te zien en er waren meer dan 1500 vertoningen van. En tja, als iets op Broadway lukt dan kan het misschien ook wel in een film lukken, en dus werd er een scenario neergepend. Men had voor de rol van hoerenmadam Mona Stangley een heleboel namen klaar: Shirley MacLaine, Dyan Cannon, Cari Glynn en zelfs Jill Clayburgh, maar steeds werden de bedenkers teruggefloten door de producers die vreesden dat deze namen niet voldoende waren voor de kassa. Dat veranderde helemaal toen Dolly Parton werd gecast. Het enige wat nog moest gevonden worden was een tegenspeler. Schrijver Larry L. King had het nog eventjes over Willie Nelson, maar bij Universal koos men al vlug voor Burt Reynolds. Reynolds was wel akkoord met de gage van 3,5 miljoen (meer dan het dubbele van Parton), maar hij deed moeilijk over het script. Burt Reynolds was er immers van overtuigd dat hij even goed kon zingen als Dolly Parton en wilde een heleboel songs voor zijn rekening nemen. Universal werd behoorlijk zenuwachtig en besloot om de regiestoel die oorspronkelijk werd ingevuld door Pete Masterton en Tommy Tune (degene die ook het toneelstuk deden) te gaan vervangen door Colin Higgins. Geen onbekende, want die had al twee grote hits op zak: Foul Play met Chevy Chase en Goldie Hawn, en natuurlijk 9 To 5 (die andere Dolly Parton-hit). Het klikte tussen Reynolds en Higgins, en gelukkig voor de kijker werd het "zangtalent" van Reynolds maar gebruikt voor één nummer.

Hoewel Dolly Parton met 9 To 5 bewezen had te kunnen acteren, was ze in de eerste plaats de gevierde countryster en dat pastte perfect bij een musical. De meeste songs van de originele Broadway-score van Carol Hall werden behouden, maar la Parton wilde twee eigen nummers. Eentje daarvan was Sneakin 'Around waarin ze in duet gaat met Reynolds, en een versie van een liedje dat ze in 1973 had opgenomen: I Will Always Love You. De single bereikte moeiteloos de hitlijsten en daarmee hadden de producers een gedroomde marketing. In 1992 zou het liedje nog eens zijn diensten bewijzen in The Bodyguard waarmee Whitney Houston nog een grotere hit scoorde.

Reynolds is Ed Earl Dodd, de sheriff van Gilbert. Een piepklein stadje in Texas dat in heel het land bekend is door het bordeel de "Chicken Ranch". Earl trekt zich daar allemaal niet te veel van aan, zeker niet met een hoerenkast die een vaste waarde is in de stad en waar iedereen komt, van presidenten tot baseballspelers. Niet iedereen in de stad keurt dat goed, maar Mona doneert regelmatig wat voor goede doelen. Alles verandert als de TV-ster en wereldverbeteraar (een hilarische Dom DeLuise) zijn zinnen gezet heeft op het bordeel en de Chicken Ranch wil doen verbieden. Je mag zeggen wat je wil van Burt Reynolds, maar er is chemie tussen hem en Parton, ook al liep hij een dubbele hernia op door Dolly Parton in de slotscène op te gaan pikken. Het gaat in The Best Little Whorehouse In Texas wel grotendeels om de seksuele noden van manlief, maar behalve een blote borst is deze film nooit vulgair en is het vooral een hilarische spetterende musical met topprestaties van Dom DeLuise en Charles Durning. Deze laatste kwam in de film dankzij Reynolds, want oorspronkelijk wilde men Mickey Rooney.

BEELD EN GELUID
Deze Blu-ray is een Amerikaanse uitgave van Universal, maar niet regiogebonden en voorzien van Engelse ondertitels. De film heeft zijn aspect ratio van 2.39:1 behouden, en ondanks het feit dat deze film ondertussen al van 1982 dateert, zie je dat alleen maar aan de snor van Burt Reynolds. Een zo goed als perfecte transfer met een mooi kleurenpalet ook al kozen de makers voor niet al te uitbundige tinten waardoor je op de kleurrijke lingerie van de dames na eerder een '70's-gevoel hebt. De film is voorzien van een meer dan degelijke DTS-HD MA 2.0-geluidsband die het qua effecten moet doen met gierende autobanden als de sheriff met zijn wagen wegschuurt, maar natuurlijk zijn er ook de talloze liedjes die van deze film toch een zeer unieke gebeurtenis maken.

EXTRA'S
Qua extra's is het triestig gesteld. Naast wat outtakes is er alleen maar de oorspronkelijke The Making Of The Best Little Whorehouse In Texas van zeven minuten en is niet in HD gefilmd, en daardoor nauwelijks te bekijken. Niks informatiefs, gewoon een stukje film dat ooit werd gebruikt voor één of ander filmjournaal. Tenslotte is er ook nog een trailer.

CONCLUSIE
Bij ons betekent The Best Little Whorehouse In Texas niet zo veel. Filmfans weten wel dat het een film is met Burt Reynolds en Dolly Parton, maar toch is het meer dan dat: een spetterende dolkomische musical voor (bijna) alle leeftijden.