FILM
"Death is the best kick of all. That's why they save it for last." (Ron Silver als Eugene Hunt)

Kathryn Bigelow, die drie jaar getrouwd was met James Cameron, zal ongetwijfeld voor eeuwig de geschiedenis ingaan als de eerste vrouw die dankzij The Hurt Locker een Academy Award voor Beste Regisseur won. Of het iets met Cameron te maken heeft, zullen we waarschijnlijk wel nooit weten, maar toch is het een dame die zich vooral toelegde op het maken van spannende, zeer mannelijke actiethrillers. Sowieso zijn Point Break, K-19: The Widowmaker, vanzelfsprekend The Hurt Locker en Zero Dark Thirty de pareltjes die haar cv doen blinken, maar ze heeft ook een paar titels gemaakt die een beetje onder de radar zijn blijven hangen en daar hoort deze Blue Steel zeker en vast bij. Wel werd de politiefilm een echt drama aan de bioscoopkassa, maar dat stond nu eenmaal vanaf het begin wat in de sterren geschreven. Op Jamie Lee Curtis na is er namelijk geen andere bekende kop om de mensen naar de zaal te lokken, en dan was er nog het feit dat deze politiethriller in feite moest uitkomen op Vestron, maar doordat de studio al kilometers diep in de problemen zat, werd het project doorverkocht werd aan MGM.

Niet dat Jamie zo’n hot spot was. Ze was wel in ontelbare films te zien, maar nooit kon ze daarmee het publiek doen vergeten dat ze ooit Laurie Strode was. Dat zou pas in 1994 gebeuren met True Lies, een film van (je weet het) James Cameron. In Hollywood draait nu eenmaal alles in cirkels. Haar tegenspeler was de weinig charismatische Ron Silver die daarvoor te zien was in The Entity, Silkwood en Romancing The Stone. De namen die de producers in gedachten hadden voordeze rol waren anders niet van de poes: Michael Keaton, Alec Baldwin, Andy Garcia, Bruce Willis, Tommy Lee Jones en Richard Gere. Zelfs de naam van Arnold Schwarzenegger viel eventjes (Hollywood en cirkels!), maar daar was gewoon geen budget voor. Het is zeker niet alleen Silver die de rol van Zwarte Piet moet krijgen, want in feite deed hij iets wat in de trend lag van de slechterik Hans Gruber uit Die Hard. Maar Ron Silver is nu eenmaal geen Alan Rickman. Gelukkig is Jamie Lee Curtis wel Jamie Lee Curtis, en zij redt de film dan ook volledig.

Het probleem is simpelweg dat je in het scenario veel te veel moet slikken wat niet kan. Curtis speelt Megan Turner die net haar diploma van agente op zak heeft, een verdienste waar haar aan de fles zittende vader niet echt trots op is. Turner is dat des te meer, en is er heilig van overtuigd dat ze haar steentje kan bijdragen aan een beter New York. Maar het loopt vanaf het begin op een sisser af wanneer ze met net iets te veel ijver een overvaller in een supermarkt neerschiet. Turner zag wel duidelijk een wapen dat op haar gericht was en waardoor het zelfverdediging was, maar één van de klanten, Eugene Hunt (Ron Silver) pikt onopgemerkt het pistool van de dader van de vloer op en gaat ermee vandoor. Dat heeft meteen zeer verstrekkende gevolgen, want de dienst interne zaken vindt geen wapen en Turner wordt dan ook geschorst omdat ze een ongewapende zou hebben vermoord. Maar er is meer aan de hand, Hunt die tijdens de werkuren op de beurs aandelen verhandelt, raakt geobsedeerd door de agente en doodt in New York met het fameuze wapen onschuldige voorbijgangers, en telkens staat de naam van Megan Turner in de kogels gekerfd.

Het is dus vooral de ongeloofwaardigheid die de film nekt, en dat zie je ook op de ratings van de filmsites. Jamie Lee Curtis is in alle opzichten heerlijk om naar te kijken en speelt haar rol met bravoure, maar regisseuse Kathryn Bigelow overdrijft net iets te veel, ook al is er genoeg spanning. Dat het soms te veel van het goede wordt, merk je in de slotscène waarin de vilain maar niet wil sterven en waardoor Blue Steel ongewild een veel te cartooneske draai krijgt. Het publiek had er in ieder geval weinig of geen zin in, en zelfs marketingtrucs zoals in Duitsland, waar de film geadverteerd werd als een Oliver Stone-film (hij was gewoon één van de producers), werkten niet.

BEELD EN GELUID
Blue Steel is tegen een zacht prijsje (meestal rond de 8 euro) in een Duitse versie te krijgen. Het gaat om een uitgave van Studio Canal, en die hebben er de goede gewoonte van gemaakt om steeds uitstekende transfers af te leveren. Hoewel het kleurenpalet eerder grauwe tinten vertoont is de detailuitvoering perfect, dat merk je vooral in de close-up’s. Helaas zijn er wel alleen maar Duitse ondertitels op deze disk, maar de dialogen staan in perfecte balans met de explosieve actiescenes op deze LPCM 2.0-geluidsband en zijn dan ook zeer goed verstaanbaar.

EXTRA'S
Als extra moet je het hier met de trailer zien te rooien en die is nog in het Duits ook.

CONCLUSIE
Als je het kan aanvaarden dat dit script compleet ongeloofwaardig en van de pot gerukt is, dan is Blue Steel een aangename actiethriller met een betoverende Jamie Lee Curtis.