FILM
Hoewel we het op onze pagina’s dagelijks over dvd’s en Blu-ray’s hebben, klopt ons hart nog altijd even hard voor de cinemabelevenis. Het binnenkomen in een donkere zaal en je volledig laten opslurpen door een fantasie. Het is iets dat alleen maar in een bioscoopzaal kan. Het is maar pas als je iets niet hebt dat je beseft wat voor een waarde het in je leven inneemt, en de sluiting van de cinemazalen wist dat gevoel de afgelopen maanden maar al te goed  onderstrepen. Dit maar om te zeggen hoe graag we Come True in de cinema hadden gezien, want deze film van Anthony Scott Burns is een echte belevenis.




Ook al heb je vrij vlug door wie de grote voorbeelden zijn van deze Canadese filmmaker (die zich ook bezighoudt met visual effects en met Pilotpriest ook zijn weg in de muziek zoekt), zie je toch dat dit een auteur is die een eigen smoel probeert te zoeken. Our House uit 2018 was zijn eerste langspeler als regisseur en nu is er Come True. Net zoals in zijn debuut zoekt hij ook hier de grillige kantjes van de ziel op en komt hij met zijn tweede film op de proppen met een flinke portie body horror. Niets is zo erg en angstaanjagend dan je lichaam dat je eigen vijand wordt. Dat het idool van Anthony Scott Burns zijn landgenoot David Cronenberg is, staat buiten kijf maar toch is deze sciencefiction-achtige thriller qua visuals zeer origineel.

Een film met voor- en tegenstanders. Wie hoopt alles te zullen begrijpen en daar een film op afrekent moet niet aan deze kluif beginnen. De film goochelt met de archetypen van Carl Gustav Jung en zelfs voor wie thuis is in deze complexe theorie zal toch vrede moeten nemen met een interpretatie die alleen de maker zelf begrijpt. Maar laat dat geen rem zijn, want een trip valt sowieso nooit echt te begrijpen. Het beste wat je kan doen is er zelf ingaan stappen om na afloop te beseffen dat het leven nu eenmaal niet te snappen valt.




Wanneer de jonge Sarah (Julia Sarah Stone) aan een experiment begint en vragen stelt aan de assistente over het hoe en het waarom ervan, krijgt ze het deksel op de neus dat ze niks hoeft te weten en zo behandelt deze cineast ook zijn publiek. Over Sarah weten we dus niks. Ze gedraagt zich als een loner en van haar familieleven weten we niets af. Maar goed lopen doet het niet, want het meisje is net van haar thuis weggerend. Wat we wel mogen weten is dat de tiener aan ernstige slaapstoornissen lijdt. Ze slaapwandelt regelmatig en midden in de les durft ze wel eens van vermoeidheid in elkaar te storten. Ten einde raad, en vooral doodop, schrijft Sarah zich in voor een slaapstudie die wordt georganiseerd door de universiteit. Ze krijgt er wat geld voor, en het experiment kan haar misschien genezen, alleen moet ze alles ondergaan zonder zich daar vragen over te stellen.

De film heeft twee sterren die blinken. Allereerst Anthony Scott Burns die een zeer originele film heeft bedacht. De kapstok is weliswaar Cronenberg, maar je ziet er minstens evenveel de hand in van Nicolas Winding Refn (het gebruik van neonlicht), Leos Carax (het complexe) en Jonathan Glazer (het ontastbare). Een visuele trip die ondersteund wordt door de pompende electroclash-klanken van Electric Youth. Je kan Anthony Scott Burns ervan beschuldigen dat hij hoogdravend en pompeus wil doen, en hoewel dat zo is, blijft Come True een weirde, maar geslaagde trip die ook nog eens onderlijnd wordt door het knappe acteerwerk van actrice Julia Sarah Stone. Geen familie van, en we hadden zelfs nog nooit eerder gehoord van deze Canadese actrice die in haar thuisland al lang een naam is in de indie-wereld. Een madam waar we in ieder geval nog veel van zullen horen...




Come True is zeker niet voor iedereen weggelegd, en er zullen zelfs mensen zijn die dit boring as hell zullen vinden, maar als je geest wat open staat voor andere dingen (zelfs al weet je het niet waar die Jung het nu over heeft), stap dan gerust in deze vreemde wereld en maak er de jouwe van.

BEELD EN GELUID
We weten het, en we hebben het al ontelbare keren geschreven dat de kleine Belgische filmmaatschappijen hun Blu-ray’s aan geen hond kwijtraken en het daarom maar op dvd’s houden. Toch kunnen we er niet om heen dat het doodzonde is dat een film als deze waarin de special effects een centrale rol spelen niet op Blu-ray is uitgebracht. Het veel te korrelige beeld laat bij momenten wat te wensen over en daarmee beknot je ook voor een deel de kunst. Dat zien we vooral in de droomsequenties. Als onze hoofdrolspeler wakker is kiest de cineast voor gele, bijna neonachtige kleuren en die vallen doorgaans goed mee. De geluidsband is een verzorgde 5.1 waarin vooral de soundtrack van Electric Youth haar werk doet.

EXTRA'S
Ook qua extra’s blijven we op onze honger zitten en moeten we het stellen met een trailer.

CONCLUSIE
Come True valt het best te omschrijven als een body horror à la Cronenberg maar dan doorspekt met de visuele kunstjes van Refn en Carax. Het resultaat is allesbehalve voor de hand liggend, maar wie deze trip aandurft zal zich niet bekocht voelen...