FILM
Beer Mic-Mic (Pauly Shore) leeft in onmin met zijn buurman, haas Oscar (Drake Bell), die met een zelfgemaakte ruimteraket naar de maan wil vliegen, maar er vooralsnog alleen maar in is geslaagd om de honingbijen van Mic-Mic de stuipen op het lijf te jagen. Wanneer een domme ooievaar het duo per ongeluk een babypanda aan het adres van de beer bezorgt, neemt Mic-Mic zich voor om het dier naar zijn ouders te brengen. Alleen. Spijtig genoeg is hij wel op de hulp van Oscar aangewezen, want Oscar blijkt de enige te zijn die de kleine kan doen stoppen met huilen. Onderweg sluiten zich bij het gezelschap nog een nichterige pelikaan, Duke (Stephen Thomas Ochsner), een poëtisch ingestelde tijger, Amur (Joseph Sell), en een doodsbange wolf, Janus (Danila Medvedev), aan. In China krijgen ze bovendien een python (Brodey Evan) voor zich die de ouders van de kleine een kool wil stoven.




Bij gebrek aan A-titels schraapt Dutch FilmWorks de markt af voor B- en C-titels waarbij blijkbaar alles goed is, zo lang het maar verkoopt. Big Trip is er zo eentje, een film van Russische makelij - de naam van de maatschappij is ons na visie nog altijd niet duidelijk - waarvan het verhaal een schaamteloze kopie is van Ice Age, minus de sneeuwlandschappen. Alhoewel de bedoelingen duidelijk goed zijn, ziet de film en vooral dan de houterige animatie eruit als een eindwerk van een laatstejaarsstudent informatica. Het enige wat we hieruit kunnen besluiten is dat de Russen op gebied van computeranimatie een kwarteeuw achterlopen op de state-of-the-art technologie. Kenschetsend is ook dat op de eindaftiteling de stemacteurs niet vernoemd worden. De "grootste" naam in de cast is die van MTV-wouldbe-komiek Pauly Shore, die in het verleden niet verder geraakte dan derderangs-onderbroekenkomedies als Biodome. De boodschap dat je moet samenwerken om iets te bereiken, wordt er zonder de minste vorm van nuance ingeramd, zelfs terwijl één van de personages recht in de lens kijkt, zodat het af en toe een aflevering van Sesamstraat lijkt. Voor de kinderen is Big Trip echter een veilige keuze, en hoe flauw de humor ook is, de makers verzanden niet in pis-, kak- en scheetgrappen, en dat is ook al heel wat waard. En de kleine panda is schattig natuurlijk.




Er is niets mis met kleinschaligere producties; zo heeft het Belgische nWave met onder meer de Bigfoot-films enkele sympathieke underdogs afgeleverd. Bij deze Russische maatschappij is er echter duidelijk gebrek aan talent. Grote investeringen, zowel technisch als inhoudelijk, zijn aan de orde, als deze maatschappij haar ambities waar wil maken en in de toekomst wil meespelen met de grote jongens.




BEELD EN GELUID
Aan de technische merites van de schijf zal het alleszins niet gelegen hebben. Big Trip is een mooie film om naar te kijken, met haarscherpe animaties, levendige kleuren, scherp contrast en een levendige textuur. De vele slowmotion-shots tonen echter ook meteen aan waar het schoentje wringt: sommige lichaamshoudingen zijn zelfs voor antropomorfe dieren onnatuurlijk. De geluidstrack is uitgevoerd in Engels DTS-HD MA 5.1, en deze is vooral aardig maar breekt geen potten.

EXTRA'S
Enige bonusmateriaal, als u dat zo wil noemen, is de rist verplicht opgelepelde cross-promotionele trailers, die vooral dient om uw kinderen te doen janken wanneer nu eindelijk de film begint.




CONCLUSIE
De makers van Big Trip geloven in hun produkt. Iemand moet dat doen, natuurlijk. Ik kan u ook alvast informeren dat Big Trip 2: Special Delivery reeds in de steigers staat, en over de Amerikaanse presidentsverkiezingen gaat. Russen die zich moeien met de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Als daar maar geen vodden van komen...