FILM
De zwangere Claire Bartel (Annabella Sciorra) wordt door haar gynaecoloog, Victor Mott (John de Lancie) seksueel misbruikt, en op aanraden van haar man Michael (Matt McCoy) dient ze klacht in, waarna prompt vier andere vrouwen hetzelfde doen. Dr. Mott houdt de eer aan zichzelf, en vooraleer het tot een proces kan komen, schiet hij zichzelf door het hoofd. Zijn zwangere vrouw, Peyton Flanders (Rebecca De Mornay) is nog niet bekomen van de schok en van het bijkomende nieuws dat ze denkelijk al haar bezittingen zal moeten verkopen om de schadeclaims te dekken, wanneer ze in elkaar stuikt en haar kind verliest.




Enkele maanden later zijn de Bartels naarstig op zoek naar een kindermeisje voor de intussen geboren Joe, wanneer Peyton zichzelf komt aanbieden, zonder evenwel iets over haar achtergrond te vertellen. In plaats van voor de directe bloedwraak kiest Peyton echter voor een veel subtielere aanpak. Er begint vanalles mis te lopen in het huishouden van de Bartels: Peyton stookt hun dochter Emma (Madeline Zima) op tegen haar ouders, de baby wil niet meer eten, en wanneer de femme fatale-eigenschappen van Peyton op Michael geen invloed schijnen te hebben, doet ze alle moeite van de wereld om hem in een compromitterende situatie met zijn ex-lief Marlene Craven (Julianne Moore) te brengen. De enige die doorheeft dat Peyton niet echt een charitatieve motivatie heeft om in het huishouden van de Bartels te komen helpen, is de lichtjes mentaal achterlijke klusjesman Solomon (Ernie Hudson). Maar wie gelooft er nu een halve gare? Beetje bij beetje trekt Peyton het net rond de Bartels dicht, en al wie haar daarbij in de weg staat, moet eraan geloven.

The Hand That Rocks The Cradle is een redelijk goeie thriller van de hand van Curtis Hanson (LA Confidential) met weliswaar een niet zo intricate plot, maar wel een mooie meerdimensionale karakteropbouw. Zo kan je natuurlijk de daden van Peyton niet goedkeuren, maar kan je als kijker wel meeleven met haar verdriet dat uiteindelijk tot haar waanzin leidt. Rebecca De Mornay is de laatste jaren wat selectiever op haar rollen geworden dan in het begin van de jaren '90 (The Three Musketeers, Backdraft, ...). De laatste "grote" rol waar ze in te bewonderen was, was in de Netflix-hit Lucifer. Ze acteert in deze film heel beheerst en geeft op geloofwaardige manier gestalte aan haar schizofrene persoonlijkheid. Eén typische scène waarin je ze met de twee lagen van haar karakter omgaat, is die waarin ze heel beheerst de toiletten opzoekt en daar een woede-uitbarsting ondergaat waar je als kijker de rillingen van krijgt. Alleen in de afwikkeling van het laatste kwartier gaat ze met haar vertolking eigenlijk compleet over de top.




Een andere aangename verrassing in de cast is de vaak onderschatte Ernie Hudson als de geestelijk minderbedeelde tuinman Solomon. Wat The Hand That Rocks The Cradle zeker genietbaar maakt is het feit dat de ingrediënten voor deze thriller alledaagse situaties zijn, en dat regisseur Hanson zich zeker niet in de meest onmogelijke bochten moet wringen om zijn verhaal verteld te krijgen. Door tal van kleine prikken weet Peyton het privé-leven van de Bartels volledig overhoop te gooien, en veel van die "ongelukjes" worden ons op een ietwat voorspelbare, maar zeer beeldrijke manier aangebracht. Hanson teert daarbij nogal wat op het feit dat wij als kijker méér weten dan de personages; een simpel maar doeltreffend en beproefd recept, waardoor we de huiselijke, vertrouwde omgeving van de Bartels geleidelijkaan zien veranderen in een dodelijke muizenval. Stilistisch zitten er dan ook nogal wat Hitchcock-invloeden in de film, zeker wat betreft de camerastandpunten (de serre bijvoorbeeld).

BEELD EN GELUID
Buena Vista, ooit het nevenlabel van Disney voor de meer "volwassen" films, ligt compleet op apegapen, en met de volle inzet op streamingdiensten mogen we het vergeten om deze ooit nog in onze contreien op Blu-ray te zien. Importeren van Amerika dan maar, al was het alleen al omdat u een veel betere beeld-en geluidskwaliteit krijgt dn de amechtige en niet-anamorfe dvd met slechts een Dolby Surround 2.0-track. The Hand That Rocks The Cradle is een donkere film die zijn leeftijd niet kan verbergen, maar toch haalt men met deze Blu-ray nog alles uit de kast wat er uit te halen valt. De texturen bijvoorbeeld in Joe's kinderkamer en in het laboratorium waar Michael werkt, zijn piekfijn. Vooral de upgrade van het geluid naar DTS-HD MA 5.1 is een verademing. De muziek klinkt niet meer vals - waarschijnlijk omdat we van de PAL-speedup zijn verlost - en er wordt meer geïnvesteerd in schrikmomenten, alhoewel regisseur Hanson daar uiterst karig mee omspringt, om vervolgens de verrassing zo groot mogelijk te maken. De dialogen zijn netjes verstaanbaar, en als u het met Engelse ondertiteling kan stellen, dan hebt u aan deze schijf genoeg.




EXTRA'S
De schijf bevat een trailer (1:52) en start naar goede (?) Disney-gewoonte op met een hoop cross-promotionele trailers die u alleen via kunst-en vliegwerk met de afstandsbediening kan overslaan.

CONCLUSIE
Liefhebbers van The Hand That Rocks The Cradle moeten dringend hun oude dvd vervangen door deze Blu-ray, en krijgen daarvoor een veel betere beeld-en geluidskwaliteit in de plaats. Na deze film denkt u overigens wel twee keer na vooraleer u een kindermeisje in huis neemt.