FILM 
"I live for myself and answer to nobody" (Steve McQueen)

Peter Yates wordt maar zelden aangehaald als men het over innoverende cineasten heeft. Meer zelfs, heel wat van zijn films worden maar weinig serieus genomen. Denk maar aan The Deep dat vaak afgedaan wordt als een Jaws-rip off maar dan zonder haai, de sciencefictionfilm Krull waar iedereen wel een eigen mening over heeft of The Friends Of Eddie Coyle. Die laatste is wel één van de betere misdaadfilms uit de jaren '70, maar helaas alleen maar gekend bij de die-hard cinefielen. Te vaak wordt vergeten dat Yates ook de man is van Bullitt, in heel wat opzichten een revolutionaire film. Allereerst is er de baanbrekende achtervolgingsscène in San Francisco waar een knap stukje editing voor nodig was en waar Frank P. Keller verdiend een Oscar voor zou krijgen. De achtervolging met de Ford Mustang duurde langer dan tien minuten en zou later ontelbare keren herhaald worden, o.a. door Peter Bogdanovich in de komedie What’s Up Doc? met Barbara Streisand en Ryan O’Neal, maar ook bijvoorbeeld in The French Connection. Er was niet alleen het genie van de filmmontage, maar ook het feit dat men voor het eerst camera’s in de auto’s zou plaatsen waardoor het lijkt alsof de kijker zelf achter het stuur zit. En natuurlijk is het er personage van agent Bullitt zelf. Voor het eerst was de rechercheur van dienst geen grijze muis, maar een echte waaghals en een held die zich maar weinig aantrok van de woorden van zijn bazen en zelf op zoek ging naar de waarheid. Het soort van filmheld dat ontelbare keren zou gekopieerd worden o.a. door Clint Eastwood als Dirty Harry.

Realisme stond hoog in het zadel. Het moesten flikken van vlees en bloed zijn. Daarom baseerde Steve McQueen zijn karakter op dat van inspecteur Dave Toschi die hij eerder al had ontmoet en die samen met Bill Armstrong later  beroemd zou worden als de onderzoeker naar de Zodiac Killer-moorden. Toschi wordt overigens gespeeld door Mark Ruffalo in Zodiac. McQueen ging ver, zo stond hij erop dat hij exact dezelfde holster als Toschi wilde dragen. Robert Vaughn die met McQueen al eerder in The Magnificent Seven speelde, hapte wel toe op een hoofdrol, maar hij had  toch zeer grote twijfels over het script waarvan hij vond dat het geen plot had. Het einde is, zonder ook maar ook één spoiler weg te geven, niet iets wat je onmiddellijk in een Hollywoodproductie zou verwachten.

Alles draait rond de gangster Johnny Ross (Felice Orlandi), een stergetuige op een hoorzitting van de Senaat over georganiseerde misdaad, en die speciaal van Chicago naar San Francisco overkomt. Een uiterst delicate zaak want hierdoor wordt de misdadiger een uit te schakelen doelwit. Walter Chalmers (Robert Vaughn) is een rijke, machtige Amerikaanse senator die aan luitenant Frank Bullitt (Steve McQueen) en zijn team de opdracht geeft om Ross twee dagen te bewaken. Om geen argwaan te wekken, wordt Ross in een goedkoop hotel vastgehouden. Het duurt evenwel niet lang vooraleer twee huurmoordenaars de hotelkamer binnenstormen en zowel de gangster als Bullitts collega neerknallen. Onmiddellijk geeft Chalmers de schuld aan Bullitt omdat hij er niets van bakte en de senator wil dat de agent onmiddellijk van de zaak wordt verwijderd, maar Bullitt voelt dat er meer aan de hand is en weigert te luisteren. Zo gaat dat nu eenmaal in de films...

Er zijn massa’s redenen waarom Bullitt zo goed werkt en vijftig jaar later nog steeds zo goed overeind blijft. De voornaamste is ongetwijfeld het charisma van Steve McQueen, een man die figuurlijk aan de camera plakt en zijn bijnaam van Mr. Cool in deze politiethriller alle eer aandoet, ook al was zijn entourage enigzins verbaasd dat hij in de huid van een flik wilde kruipen. McQueen was niet echt een doetje en in zijn turbulente jeugd had hij met meer dan één keer aan de stok met de hand van de wet.

McQueen had de kwalijke reputatie dat hij er altijd alles aan deed om zijn tegenspelers naar huis te spelen. Hij deed dat reeds in één van zijn eerste rollen met Frank Sinatra in Never So Few van John Sturges (de regisseur aan wie hij alles te danken had) en ook de egoclash met hem en Yul Brynner in The Magnificent Seven is tot op heden een legendarisch filmfeit. Ook in Bullitt is het all eyes on Steve McQueen. Tijdens de fenomenale achtervolging stak McQueen geregeld zijn hoofd uit het venster zodat het publiek heel goed kon zien dat hij de stunts voor zijn rekening nam. De echt gevaarlijke werden zoals steeds in de films van McQueen uitgevoerd door Bud Ekins. McQueen was de ster en de rest gewoon bijzaak. Dat zag je vooral goed in het personage van zijn vrouw, Jacqueline Bisset die nauwelijks een woord tekst krijgt en alleen maar goed is voor mooi slaapkamerinterieur. Sowieso is Bullitt grootse cinema en een groot voorbeeld van andere regisseurs. John Woo, William Friedkin en Quentin Tarantino verklaarden zich allen grote fan, net als Michael Mann die later in Heat met de luchthavenscene een hommage zou brengen aan deze all time classic.

BEELD EN GELUID
Bullitt is een Warner-release, een studio die evenveel aandacht besteedt aan het nieuwe werk als aan hun klassiekers als het op technisch vlak aankomt. Deze transfer heeft dat typische '70's-sfeertje waarin kleuren wat grauw lijken, maar de buitenopnames in San Francisco zijn adembenemend mooi en heerlijk om naar te kijken. De 2.0-geluidsband biedt een prachtige mix van ronkende motoren en de funky score van Lalo Schifrin.

EXTRA'S
Op deze Blu-ray wordt mooi bewezen dat ook reguliere studio’s releases hebben waarop ware hebbedingen staan, want (ook al waren ze reeds te zien op de dvd-uitgave) heb je hier meer dan drie uur bonusmateriaal en dat in de vorm van twee ontzettend interessante documentaires. Voor de die-hardfans (of zij die echt alles willen) is er allereerst een trailer en een commentaartrack van Peter Yates. Bullitt: Steve McQueen's Commitment to Reality is een tien minuten durend promofilmpje uit de oude doos waarin we wat beelden van achter de schermen zien en waarin ook aandacht besteed wordt aan de legendarische achtervolgingsscène. Steve McQueen: The Essence of Cool is een kanjer van anderhalf uur die uit de Turner Classic Movies-stal komt en een grondig inzicht biedt op de carrière van Steve McQueen. Alec Baldwin heeft het over het mannelijke icoon dat McQueen is, Richard Attenborough vertelt hoe ze elkaar hebben ontmoet in de oorlogsfilm The Great Escape terwijl Neile Adams (de ex van Steve) het over zijn privéleven heeft en waarin we ook wat de donkere kant van McQueen leren kennen. Ook regisseurs Peter Yates en Norman Jewison hebben hun zegje over wie McQueen werkelijk was. Kortom, een niet te missen documentaire voor iedere fan. Ook The Cutting Edge: The Magic of Movie Editing is goed voor anderhalf uur kijkplezier. Bullitt wordt door filmkenners vaak omschreven als één van de schoolvoorbeelden van de betere filmmontage. In deze docu die aan elkaar gepraat wordt door Kathy Bates bevat interviews met o.a. Jodie Foster, Anthony Minghella, Sean Penn, James Cameron, Quinton Tarentino, George Lucas, Martin Scorsese en Steven Spielberg. Tja, zelfs indien u geen fan bent van Bullitt is deze Blu-ray omwille van deze must-see bijna zo goed als verplichte kost.

CONCLUSIE
Bullitt kun je het best omschrijven als de hoofdrolspeler: in al zijn facetten megacool.