FILM
"The men here aren't like those faggots over there in the Fridge. You can test us if you want to. Prisoners are expensive, and we're only too happy to help the State balance its budget by deploying some cheap lead." (Don Johnson als Warden Tuggs)

Vince Vaughn is een acteur die je doorgaans associeert met komedies. Het soort films die gemakkelijk door de maag gaan, waardoor je soms ook wel eens vergeet wat voor een goed acteur deze man in feite wel is. Vaughn onderging voor deze film een echte transformatie. Hij trainde drie maanden als bokser, kwam behoorlijk wat kilo's aan en leerde alles over gevechtsporten. Een zo goed als onherkenbare Vaughn dus. De film waarin dit alles gebeurt is Brawl In Cell Block 99. Een titel die in onze contreien weinig of geen cinemazalen haalde. Niet dat dit in Amerika anders was, want ook daar raakte deze film volledig ondergesneeuwd. Maar cinefielen weten altijd wel de pareltjes vanonder het puin te vissen.

"The most impressive director since Quentin Tarantino" schreeuwt het Blu-rayhoesje en dat is geen letter gelogen. Geen wonder dus dat deze titel nu al via vele podcasts (waaronder Pure Cinema Podcast dat in de schoot van New Beverly Cinema werd geboren) er ondertussen een echte culttitel van hebben gemaakt. En laten we ons maar 
bij deze kliek aansluiten want Brawl In Cell Block 99 is de meest brutale, overdonderende en lekkerste film die je waarschijnlijk nog nooit zag. Een film die, om in Tarantino-gebied te blijven, even iconisch is als pakweg Reservoir Dogs.

Niet dat S. Craig Zahler, want zo heet de regisseur, de zoveelste Tarantino-kloon is. Gewoon een man die door filmpassie (tegenwoordig schrijft hij ook voor het gerenommeerde Fangoria-magazine) een eigen filmtaal heeft ontwikkeld. Na wat schrijf- en muziekwerk (hij zit in de metalband Realmbuilder) maakte hij in 2015 zijn debuut met de horrorwestern Bone Tomahawk waarin o.a. Kurt Russell en Patrick Wilson zaten. Ondertussen is er al een derde film uit van de man: Dragged Across Concrete die naast Mel Gibson bijna uit dezelfde cast bestaat als Brawl In Cell Block 99. Net zoals Tarantino dat doet, goochelt ook S. Craig Zahler graag met cultnamen die zichzelf in een tweede (of zelfs derde) carrière in hun eigen kunnen weten te overtreffen, en dat is dit gevangenisdrama het geval met Udo Kier en Don Johnson.

Brawl in Cell Block 99 is een film waarin alles fout loopt met het hoofdpersonage. Voormalig bokser en drugskoerier Bradley Thomas (Vince Vaughn) krijgt te horen dat hij zijn baantje kwijt is in een kleine autogarage. Economische recessie heet dat. Eens hij thuiskomt wordt het alleen maar erger, want hij ziet hoe zijn vrouw Lauren (Jennifer Carpenter, en neen dat is geen familie van) in haar auto met iemand op haar mobieltje zit te praten. Bradley heeft meteen door dat er stront aan de knikker is en zijn vrouw bekent dat ze al drie maanden iemand anders ziet. Het is de eerste keer dat we kennismaken met de nieuwe Vince Vaughn, want met zijn blote vuisten vernielt hij haar sportwagen tot een kant-en-klaar wrak. Eens de kalmte is teruggekeerd besluit Bradley dat hij zijn vrouw wil vergeven en hij wil opnieuw aan de slag gaan als drugskoerier. Dat levert het jonge gezin de nodige centen op, maar de pret blijft niet lang duren. Als zijn baas Gil (Marc Blucas) hem de opdracht geeft om een zaakje af te handelen met zijn nieuwe zakenpartner Eleazar (Dion Mucciacito), loopt alles in het honderd en eindigt Bradley in de cel voor zeven jaar. Daar krijgt hij de hartverscheurende keuze: achter de tralies meewerken en luisteren naar de bevelen van de drugsmaffia of zijn hoogzwangere vrouw die zal worden afgemaakt als hij niet toegeeft.

Er was heel wat te doen rond het geweld in de film. Mensen vielen flauw tijdens vertoningen en ook in Duitsland wilde men de film niet vrijgeven voor een publiek onder de 18 alvorens er flink in werd geknipt. Kenners weten dat de Duitsers niet bepaald doetjes zijn, en Brawl In Cell Block 99 is dan ook helemaal geen film voor gevoelige zieltjes. Het aantal botten dat gekraakt wordt is nauwelijks bij te houden en Bradley maakt er de gewoonte van om zijn slachtoffers af te maken door hun schedels in elkaar te trappen en dat zorgt natuurlijk voor heel wat gore beelden. Ook aan marteltechnieken is er geen gebrek en die worden met veel plezier uitgevoerd door een sigaarrokende gevangenisdirecteur die alle aanbevelingen van Amnesty International aan zijn reet veegt en met grote bravoure vertolkt wordt door Don Johnson. We zijn dan ook de heer Tarantino voor eeuwig dankbaar dat hij voor een tweede carrière van de Miami Vice-ster heeft gezorgd, want wat Don Johnson hier doet is misschien wel karikaturaal maar tevens cinema met een grote C. Als gezegd stijgt ook Vince Vaughn boven zichzelf uit in dit onrealistische, maar tegelijkertijd één van de meest fascinerende gevangenisdrama dat je ooit zag. Amper vier jaar oud en nu al een klassieker.

BEELD EN GELUID
Om de één of andere reden vind je deze Universal-titel alleen maar in Duitsland, of zoals wij via de Engelse markt. Deze Universal-titel is wel voorzien van Nederlandse ondertiteling. De beeldkwaliteit is verbluffend sterk, zeker omdat een groot deel van de film zich afspeelt in de duistere en grauwe celkamers en toch blijft alles visueel perfect, zonder dat je de minste filmgrain ziet. De geluidsband is een oerdegelijke DTS-HD MA 5.1. Technisch is alles dus van hetzelfde niveau als de film: perfect.

EXTRA'S
Van Universal moet je nooit veel van de extra's verwachten en ook op deze blu-ray moet je je tevreden stellen met Journey to the Brawl: The Making Of, wat niet meer is dan een 15 minuten durende collage van zeer korte interviews die afgewisseld worden met wat filmbeelden.

CONCLUSIE
Brawl In Cell Block 99 is een hondsbrutaal gevangenisdrama met een Vince Vaughn die zichzelf overtreft en Don Johnson als sadistische gevangenisdirecteur. Alles wat je ooit op podcasts hoorde of in undergroundlectuur las is juist: dit is een klassieker.