FILM
Het archeologisch team van Professor Edward Johnston (Billy Connolly) verricht opgravingen in het Franse Castlegard, en wordt gesponsord door het bedrijf ILG van de steenrijke Robert Doniger (David Thewlis). Wanneer de professor in Amerika de sponsors bezoekt, stuiten zijn studenten op een kloosterruïne, waarin ze een perkament met de hulpkreet van de professor, samen met één van zijn brilglazen terugvinden; en alle tests wijzen uit dat beide zo'n 600 jaar oud zijn. Wanneer de professor's zoon Chris (Paul Walker) aan de lijn met Amerika geen duidelijke informatie krijgt over waar de professor verblijft, trekt hij samen met Kate (Frances O'Connor), André (Gerard Butler), François (Rossif Sutherland, halfbroer van) en Josh (Ethan Embry) naar de hoofdzetel van ILG voor antwoorden.




Doniger legt hen uit dat de firma, in de ontwikkeling van een nieuwe uitvinding die solide materie kan "overfaxen" door deze af te breken op moleculair niveau en terug elders op te bouwen, per ongeluk op een tijdspoort is gestoten. De poort gaat enkel maar heen en terug naar het Castlegard van 1357 - vandaar dat de firma zo bereidwillig was het stelletje archeologen te sponsoren. Er is echter iets mis gegaan, en de professor schijnt vast te zitten in 1357, voor wie iets van geschiedenis kent: midden in de Honderdjarige Oorlog. Chris, Kate, André en François besluiten ook naar 1357 te reizen om hem terug te halen. Doniger stuurt veiligheidsagent Frank Gordon (Neal McDonough) mee, samen met twee veiligheidsagenten. Ze hebben acht uur om de professor terug te brengen. Ter plaatse ondervinden de archeologiestudenten echter dat ze precies op de datum aangekomen zijn waarop de slag om Castlegard heeft plaatsgevonden: de Engelsen, die de burcht bezet houden en onder leiding staan van de wrede Lord Oliver (Michael Sheen) en zijn trawant De Kere (Marton Csokas), voeren een beslissende slag tegen de troepen van Seigneur Arnaut (Lambert Wilson). André wordt verliefd op diens zus, Lady Claire (Anna Friel), die volgens de geschiedenisboeken op die bewuste avond is gestorven, en André wil alles doen om de geschiedenis te herschrijven, zelfs als dat implicaties zou hebben voor de toekomst.




"Think of it as the ultimate field trip!"

Het is overduidelijk dat Timeline en Jurassic Park allebei uit de koker van dezelfde schrijver komen, namelijk Michael Crichton. De thematiek van futuristische technologie die door een kleine groep investeerders wordt uitgebaat / uitgebuit, en het handjevol goed bedoelende buitenstaanders die de fouten in het systeem al dan niet gewild aan den lijve moeten ondervinden, is het thema dat deze twee films bindt. Voor de verfilming zijn natuurlijk in beide gevallen inhoudelijke toegevingen gedaan; in het geval van deze Timeline is één van de secundaire personages (één van de twee assistenten van Gordon) een vrouw in het boek, plots een man in de film geworden. Ten tweede is de film een stuk "braver", want Crichton is er niet vies van om hier en daar eens een hoofd of ledemaat in het rond te laten vliegen - de enige limiet voor een auteur is immers de grens van zijn verbeelding, nietwaar? En ten derde - iets wat bij Jurassic Park ook het geval was - de technologie van het tijdreizen, die in het boek netjes en consistent in elkaar wordt gefantaseerd, alhoewel het wetenschapplijke nonsens is - maar dan goed gevonden nonsens - wordt voor de gemiddelde kijker een beetje naar onder bijgesteld.




In zowat alle films en boeken over tijdreizen (Back To The Future bijvoorbeeld) wordt in het scenario ook kwistig gespeeld met het idee van een tijdsparadox. Als je bijvoorbeeld in het verleden je grootvader zou vermoorden, dan zou je niet meer kunnen bestaan, want je zou nooit geboren zijn geweest. Echter, als je nooit geboren bent, zou je ook nooit naar het verleden kunnen zijn teruggaan om je grootvader te vermoorden. Volgt U nog? Simpeler: er wordt in dergelijke verhalen nogal gretig ingespeeld op het idee dat het heden zou kunnen veranderen door in het verleden in te grijpen. Vooraleer we ons laten verleiden tot metafysische traktaten over dit onderwerp, even signaleren dat auteur Crichton een ongelofelijk handige truc heeft toegepast om in deze film zichzelf op dat gebied niet tegen te spreken: hoe meer de hoofdrolspelers moeite doen om het verleden te veranderen, hoe meer ze uiteindelijk het heden scheppen zoals ze het zelf kennen. En dit proces volgen is nu net wat de film interessant maakt, want regisseur Donner kan aan de plot toch hier en daar een leuke draai geven (alhoewel we het verhaal reeds kenden, want we hebben jàààren geleden het boek al gelezen). Het scenario dondert werkelijk als een trein voorbij, en voor je er erg in hebt, zijn de twee uur om; laat dit nu net het ultieme criterium zijn om actiefilms mee te beoordelen.




Overigens, over die cast gesproken: de film heeft bij zijn release sloten kritiek moeten verwerken omwille van de magere casting. In Timeline is er echter geen plaats voor diepgravende karakterontwikkelingen, en moeten we het stellen met een paar brave keukenromannetjes-liefdes en enkele universele waarheden over het niet in de steek laten van je vrienden. Eens dat dit uit de weg geruimd is, is Timeline best een behoorlijke spektakelfilm zonder meer. Bovendien, er wordt door menig filmliefhebber al eens geklaagd dat in historische films iedereen Engels spreekt; regisseur Richard Donner (Lethal Weapon) heeft zich echter ditmaal niet weten laten vangen, en al naargelang de vechtende partijen wordt er zowel Engels als Frans gesproken. Het talen-issue wordt zelfs mee integraal een deel van het verhaal, want de Amerikaanse archeologen doen zich voor als Schotten om de Engelsen niet voor het hoofd te stoten (wat de zaak alleen nog maar erger maakt, want de Engelsen zijn daar eveneens in oorlog mee, de ruziestokers!), en één van hen - een Fransman - krijgt het hard te verduren wanneer de Engelsen horen dat hij een Fransman is en François heet.

Zó slecht is de casting overigens toch ook niet: Billy Connolly en O'Connor geven een aardige vertolking weg, en zelfs Paul Walker valt niet uit de toon, maar het is Gerard Butler die als de flamboyante André Marek - letterlijk - voor het vuurwerk van de film zorgt. En alhoewel zijn rol eerder bescheiden is, is David Thewlis ideaal gecast als de gewetenloze Doniger. Meer moet dat allemaal niet zijn: Timeline is een film die, zeker nu hij op Blu-ray uit is, een tweede kans verdient. Er is duidelijk moeite in het project gestoken, en de film is het gewoon waard.




BEELD EN GELUID
Deze versie van Timeline heeft tenminste de juiste beeldverhouding, en in tegenstelling tot de Australische release is de beeldkwaliteit zeer goed, met een scherpe en kleurrijke transfer die onder meer zeer mooi de Franse bossen van 1357 weergeeft. De textuur aan de wapenuitrustingen van zowel de Fransen als de Engelsen is vuil en smerig, wat het rauwe middeleeuws karakter nog wat onderstreept, en staat in schril contrast met de gelikte, hoogtechnologische tijdmachine die Doniger heeft laten optrekken, met veel grijs, scherpe spiegels en een haast ziekelijk klinische atmosfeer. Hoe dan ook is dit een film die om een HD-transfer schreeuwt, en die ook gekregen heeft, met mooie, primaire kleuren. De DTS-HD MA 5.1-track is een goeie mix van wapengekletter en geschreeuw, met de belegering van La Roque als absoluut hoogtepunt. Daar doorheen krijgen we een puike score van Brian Tyler.

EXTRA'S
In tegenstelling tot de dvd bevat de Blu-ray geen extra's. Er is wel een Australische versie met extra's, maar die is niet in het correcte aspect ratio op schijf gezet.

CONCLUSIE
Backcatalogustitels van Paramount kunnen we in onze contreien op onze buik schrijven. Voor Timeline kan de mooie Amerikaanse, regiovrije versie dienen, maar als u bonusmateriaal wil, zal u uw dvd nog even moeten bijhouden.