FILM
Het is de ultieme nachtmerrie voor elke moeder. Terwijl ze even afgeleid is op haar telefoon, wordt Frankie (Sage Correa), het zoontje van serveerster Karla Dyson (Halle Berry), in de speeltuin meegelokt door een vreemde. Karla kan nog net zien hoe haar zoontje in een wagen wordt meegesleurd, en ze zet de achtervolging in. Die nagenoeg de hele film duurt. Laten we het erop houden dat de verzekeringen gespecialiseerd in auto's danig overuren moeten draaien om alle blikschade onderweg in kaart te brengen. De politie staat er intussen bij, kijkt ernaar, en... achtervolgt de verkeerd wagen.




Never fuck with Halle Berry!

Deze film, die oorspronkelijk in 2015 zou uitkomen, werd maar liefst vijf keer uitgesteld door het feit dat de filmstudio Relativity Media over kop ging, en dat de film in 2017 überhaupt nog een release kreeg, mag een klein wonder heten. Bovendien werd flink de schaar in de film gezet, van 95 minuten naar 82 minuten, maar op deze schijf is het geheel terug in zijn oorspronkelijke speelduur te bewonderen. De vraag stelt zich echter of de schaar niet beter gehanteerd was gebleven, want sommige scènes, zoals closeups van draaiende wielen, zijn er echt bijgesleurd om de film uit te spinnen en boven de 90 minuten te tillen. Kidnap is inhoudelijk nauwer verwant met de wraakfilms van Liam Neeson, genre Taken, dan wat anders. De film is ook niet ontdaan van de genre-eigen clichés: uiteraard is Karla verwikkeld in een juridische strijd om het hoederecht met de vader, een off-screenkarakter dat we niet te zien krijgen. Weliswaar is mijnheer een succesvol zakenman en zijn nieuwe verovering klaarblijkelijk een al even succesvolle kinderarts-in-opleiding, en aangezien Karla als single serveerster niet dadelijk goede kaarten kan voorleggen, lijkt het duidelijk dat het gevecht om het hoederecht al op voorhand verloren is. De film moet deze uitspraak dan logenstraffen door Karla af te schilderen als een vrouw die letterlijk over lijken gaat om haar zoontje te beschermen.




De film probeert zichzelf bovendien als een realistisch drama te verkopen, door te stellen dat elke 40 seconden in de Verenigde Staten een kind verdwijnt. Om vervolgens de compleet a-realistische kaart te trekken door een moeder in beeld te brengen die met de verbetenheid van een pitbull-terriër achter de ontvoerders aangaat in een middenklaswagentje waarvan de benzinemeter gevaarlijk dicht in het rood komt. Halle Berry haalt de film acteergewijs boven de middelmaat uit, en ook de twee stukken white trash (Chris McGinn en Lew Temple) die er met haar zoontje vandoor zijn, zetten behoorlijke viezeriken neer. Het zoontje zelf, Sage Correa, is daarentegen het soort ettertje dat je met veel plezier zou láten ontvoeren, waarbij je de ontvoerders nog geld bovenop zou geven opdat ze hem maar zeker niet zouden terugbrengen. De Spaanse regisseur Luis Prieto, die op zijn staalkaart onder meer afleveringen van de infameuze Asylum-ripoff van The Walking Dead, Z-Nation, heeft staan, fietst duidelijk nog met de kinderwieltjes op zijn driewieler, en weet niet altijd het tempo van de film op niveau te houden.

BEELD EN GELUID
Kidnap is de zoveelste in een schier oneindige rij van Dutch FilmWorks-cheapies die zonder veel moeite op een single layer-schijf worden gekwakt. Het is dat de film maar 95 minuten duurt en ontdaan is van al wat in de verste verten op bonusmateriaal lijkt, want alhoewel de beeldkwaliteit kan pronken met mooie kleuren, zitten er vooral in de panbewegingen danig veel schokjes in het beeld, gevolg van slechte compressie. Het beeld is in de donkere scènes niet scherp, en het contrast kon beter. Enkel de openingsscènes, waarin Karla het maar zoontje naar de kermis gaat, zijn mooi helder. De geluidstrack in DTS-HD MA 5.1 moet het vooral hebben van gierende autobanden en hier en daar eens een leuke kettingbotsing. In de slotscène, waarin Berry de confrontatie aangaat met de kidnappers, klinkt alles wel lekker creepy. Weliswaar bevat de Dutch FilmWorks-versie, in tegenstelling tot de Universal-versie uit de VS, de ongeknipte versie.




EXTRA'S
Er zijn geen extra's te vinden; wel start de schijf op met hondsirritante, verplicht te bekijken cross-promotionele trailers.

CONCLUSIE
Halle Berry redt in deze film niet alleen haar zoontje, maar ook de meubelen in deze achtervolgingsthriller die van het éne cliché in het andere rolt. Voor Dutch FilmWorks moest de productie van deze schijf zo weinig mogelijk kosten, wat er wel voor zorgt dat u de film voor een habbekrats kan vinden.