FILM
Benny (Aidan Quinn) heeft na de dood van zijn ouders in een verkeersongeval de zorg op zich genomen van zijn zus Juniper, 'Joon' (Mary Stuart Masterson). Joon is licht mentaal gehandicapt: wanneer ze geëmotioneerd raakt, slaan bij haar alle stoppen door, en wordt ze hysterisch (én pyromaan). De dokters raden aan om haar in een instelling te plaatsen, maar Benny wil daar niet van weten, ondanks het feit dat hij nauwelijks aan een privé-leven toekomt, laat staan aan een ernstige relatie. Joon heeft bovendien met haar vijandelijke houding tegenover al wat haar vreemd is al alle dagverpleegsters de deur uitgewerkt. Door toedoen van één van Benny's poker-buddy's krijgt hij bovendien ook nog de zorg over de rare vogel Sam (Johnny Depp) in zijn nek gedraaid. Sam is ook een beetje een simpele ziel, zelfs analfabeet, maar heeft een onschatbaar talent als imitator van acteurs uit stomme films zoals Buster Keaton. Nochtans schijnt hij op dezelfde golflengte als Joon te zitten, die hem uitzonderlijk in haar leefwereld duldt, en zelfs hoopt dat hij haar nieuwe oppas kan worden. Doordat de druk op zijn leven vermindert, heeft Benny voor het eerst sinds mensenheugenis een nieuwe liefde in zijn leven, de serveerster Ruthie (Julianne Moore), en uit Joons bezoekjes aan de psychiater blijkt dat ze dankzij Sams aanwezigheid min of meer normaal functioneert, een croque-monsieur geprepareerd met een strijkijzer even buiten beschouwing gelaten. Benny is echter stekeblind voor het feit dat Sam en Joon op elkaar verliefd worden, en wanneer hij daarmee geconfronteerd wordt, is het huis te klein voor hun drieën.

Benny and Joon is in feite noch een komedie, noch een drama, waarmee we niet willen zeggen dat het vis noch vlees zou zijn. Er wordt meer dan behoorlijk geacteerd, Johnny Depps slapstick-nummertjes zijn perfect getimed, en vooral Mary Stuart Masterson speelt op zeer overtuigende en realistische wijze voor mentaal gehandicapte, meestal één van de moeilijkste soort rollen die er bestaat. De film is niet geheel vrijblijvend, en stelt enkele serieuze vragen, zoals in hoeverre mentaal gehandicapten hun eigen emotioneel leven mogen sturen, of hoeveel opofferingen men redelijkerwijze kan maken voor de verzorging van een voortdurend hulpbehoevende verwant. Het verhaal blijft desondanks luchtig van toon, en er wordt een fijn happy end aangebreid. Er is een leuke soundtrack van Rachel Portman aan verbonden, perfect gekruid met enkele leuke popsongs van o.a. The Proclaimers en John Hiatt, en er is een al even leuke rolverdeling in de bijrollen met o.a. William H. Macy (nog mét baard) en Oliver Platt (nog ruim dertig kilo minder dan tegenwoordig), maar we onthouden vooral Julianne Moore (voor de verandering eens niet voorzien van een Gucci-avondkleed met diepe halsuitsnijding).

BEELD EN GELUID
Er valt niet veel slechts op te merken op het beeld, alleen in de scène waarin Benny rondwandelt in de buurt van de spoorweg zijn de sporen wat vervormd - ik hoop voor de treinpassagiers dat de sporen zélf niet vervormd zijn. De kleuren zijn fris en stabiel, waardoor bijvoorbeeld de scènes waarin Joon schildert goed (pas op, er volgt een belachelijke woordspeling!) uit de verf komen. Men heeft geen moeite gedaan om de geluidstrack te voorzien van speciale ruimtelijke effecten, en gezien het meer intimistische timbre van de film is dat ook helemaal niet nodig; de dialogen zijn erg helder, en alleen de openingsmuziek (500 miles van The Proclaimers) klinkt verhoudingsgewijs wat aan de luide kant. Technisch gezien is dus alles bij deze schijf dik in orde.

EXTRA'S
MGM voert tegenwoordig een tweesporenbeleid wat extra's betreft: enerzijds zijn er luxueuze collector's editions volgestouwd met extra's zoals bijvoorbeeld Silence of the Lambs, en anderzijds zijn er titels zoals deze, met enkel een (overigens niet-ondertitelde) trailer. Eerlijkheidshalve dient hierbij vermeld te worden dat deze laatste ook een pak goedkoper zijn, en daardoor de verhouding prijs/kwaliteit gerespecteerd blijft. Jammer dat er toch niet nét een beetje meer bonusmateriaal af kon. Vreemd genoeg is deze titel vooralsnog enkel via UK-import te krijgen, en het ziet er niet naar uit dat deze titel eerlang hier in de Benelux op de markt gaat komen; de disc is nochtans voorzien van een Nederlands ondertitelingsspoor.

CONCLUSIE

Een fijn filmpje voor een schappelijke prijs, en bovendien één van de betere tragikomedies van de jaren '90.