FILM
Ofschoon iedereen zich luidop afvraagt hoe het anno 2022 nu verder moet met de cinema, zijn het gouden tijden voor cinefielen die hun hart (en geld) willen verpatsen aan oudere titels waar geen mens weet van heeft. Pareltjes, maar vaak compleet onbekend. In de lader ligt bij ons The Black Marble, een film uit 1980 met Harry Dean Stanton en Judy Landers (het oudere zusje van Dallas-ster Audrey) op de affiche, een film die buiten de Verenigde Staten niemand iets zegt, maar toch een hilarische komedie is, en daar zit de naam van Joseph Wambaug voor veel tussen.

Herman Brusselmans moet nog niks vrezen, maar aan de andere kant van de oceaan is Joseph Wambaugh een bekende schrijver die, nadat hij veertien jaar bij de Californische politie zat, er boeken over schreef, een man wiens schrijfsels perfect dienst deden voor de filmwereld. Zijn eerste roman The New Centurions uit 1971 was onmiddellijk goed voor een verfilming. Na dit succes volgden al gauw The Onion Field en The Choirboys, maar Wambaugh was niet altijd even tevreden over het filmresultaat en daarom wilde hij het voor The Black Marble anders aanpakken, en eiste hij de rol van scenarioschrijver op, zodat hij over alles complete controle had.




Harold Becker die een jaar daarvoor The Onion Field had geregisseerd (en later furore zou maken met de Al Pacino-film Sea Of Love en heel wat Madonna-videos) zorgde voor het nodige geld. Door de mesjogge rol van Harry Dean Stanton is het moeilijk om de film niet als een komedie te zien. Deze acteur, die altijd fantastisch werk levert, speelt de rol van Philo Skinner. Hij is de eigenaar van een zaak die instaat voor de verzorging van showhonden. Stanton die de hele film spuugt en hoest heeft een briljant plannetje bedacht, of ten minste dat denkt hij toch: het ontvoeren van een schnauzer zodat hij een rijke dame geld kan aftroggelen. Een zaakje van niks, zou je zeggen, maar toch worden er twee belangrijke agenten op de zaak gezet: de nieuw aangekomen agente Natalie Zimmerman (Paula Prentisss) die allesbehalve opgezet is met haar  partner, de Rus Valnikov (Robert Foxworth) die van ’s morgens tot ’s avonds aan de fles hangt en nauwelijks de werkdruk aankan.

Een film dus waar al eens een loopje mag genomen worden met de realiteit. Op Stanton na is de cast bij ons quasi onbekend, maar het zijn één voor één topprestaties op vlak van komische timing. Stanton zag je nog maar zelden zo grappig bezig, en het spel tussen Paula Prentisss en Robert Foxworth is gewoon heerlijk. Voor Paula Prentisss werd het een comeback door de grote poort, want na gerenommeerde rollen in The Stepford Wives, The Parallax View en Crazy Joe trok ze zich uit de filmwereld terug om haar twee kinderen op te voeden. Ook al bewijst Robert Foxworth wat voor een komische acteur hij wel is, brak hij bij het grote publiek pas in de nillies door met zijn rol in de Transformers-franchise. The Black Marble is gewoon onmisbare '80's-nonsens.




BEELD EN GELUID
Deze fantastische komedie is uitgebracht op Kino Lorber, en dat impliceert natuurlijk dat je hiervoor een regiovrije speler nodig hebt. De schitterende transfer is afkomstig van een recente 4K-master die StudioCanal heeft uitgevoerd. Een excellent beeld, zelfs in de meest donkere scenes hoewel die nogal naar de bruine en lelijke kant zijn. De buitenopnames daarentegen ogen super en bieden een perfect zicht van Los Angeles tijdens de '80's. De geluidsband is Engelse DTS-HD MA 2.0. die voorzien is van Engelse ondertitels. Hoewel dit een typische '80's-komedie is hoor je geen popliedjes, maar wel een compleet vergeten score van Maurice Jarre die eveneens volledig geremasterd is.

EXTRA'S
Als extra vind je hier alleen maar een commentaarband van regisseur Harold Becker.




CONCLUSIE
The Black Marble is een komedie die qua sfeer met één voet in de '70's en met de andere in de '80's staat. Het verhaal stelt werkelijk niets voor, ook al is het van een gerenommeerde schrijver Joseph Wambaugh , maar nog nooit zag je Harry Dean Stanton zo komisch aan het werk als in deze film van Harold Becker.