FILM
Thomas Anderson (Keanu Reeves) werkt voor een videospelletjesbedrijf, en heeft enkele jaren geleden een gigantisch succes gekend met een speltrilogie rond The Matrix. Al wat hij in de vorige films heeft meegemaakt, zijn voor hem nog vage herinneringen, alhoewel hij die gebeurtenissen in zijn spel heeft verwerkt. Omdat hij mentaal compleet instabiel is, en zelfs al een zelfmoordpoging achter de rug heeft - hij dacht dat hij van een gebouw kon springen zonder te vallen - bezoekt hij met regelmaat van de klok zijn psychoanalyst (Neil Patrick Harris), die hem gretig blauwe pilletjes voorschrijft. Op café krijgt hij een déjà-vu wanneer hij in de getrouwde en van twee kinderen voorziene Tiffany (Carrie-Anne Moss) zijn vroegere geliefde Trinity herkent, maar ook daar speelt zijn geheugen hem parten, en kan hij niet verder komen dan het idee dat hij onbewust zich op haar persoonlijkheid heeft gebaseerd voor zijn vrouwelijk personage in zijn videospel.




Maar Thomas' baas Smith (Jonathan Groff) heeft van het moederbedrijf, Warner Bros., de opdracht gekregen om een vierde Matrix-game op de mensheid los te laten, en Thomas wordt er nagenoeg gek van. Nog gekker wordt hij wanneer plots een andere incarnatie van Morpheus (Yahya Abdul-Mateen II) voor zijn neus staat, met het gekende rode pilletje waarmee Thomas terug Neo zou kunnen worden, en zich aan de greep van de machines zou kunnen onttrekken. Aanvankelijk staat hij weigerachtig tegen het voorstel, maar wanneer een contingent agenten van de Matrix het bureau van de spelletjesgigant Deus Machina overvallen, heeft hij geen andere keuze en slaat hij de raad van zijn therapeut in de wind om nog langer de blauwe pillen te nemen. Hij wordt opgepikt door Bugs (Jessica Henwick) en Seq (Toby Onwumere), twee leden van het verzet die in een Modal, een soort van mini-universum, geslaagd zijn contact met Neo te maken.




Neo wordt uit zijn machine bevrijd, en in de Mnemosyne, de opvolger van de Nebuchadnezzar, naar Io gebracht, een stad waar de mensheid samen met enkele overgelopen Machines in vrede leven, en er zelfs in slaagt om aardbeien te kweken. De stad staat onder controle van generaal Niobe (Jada Pinkett-Smith), die Neo vertelt dat sinds zijn "overlijden" zestig jaar in de werkelijke wereld zijn verstreken. Niobe is echter eerder geïnteresseerd in de status quo dan in nog meer mensen uit de klauwen van de Matrix houden, en Bugs krijgt dan ook een flink standje omdat ze Neo is gaan ophalen. Neo wil echter niet verder zonder Trinity, en hij sluipt samen met de gestrafte kapitein Bugs en haar bemanning erop uit om Trinity te bevrijden...




The Matrix Resurrections is een moeilijke film om te beoordelen. Zeker de vele metareferenties in de eerste veertig minuten, waarin het haast lijkt dat de personages zich ervan bewust zijn dat ze maar acteurs in een film zijn, werken bevremend. Het lijkt er bovendien op dat acteurs zoals Laurence Fishburne de bui zagen hangen en niet meer wilde meespelen, maar niets is minder waar: de acteur moest tot zijn eigen verbazing merken dat hij bij de casting gepasseerd was, net als Hugo Weaving overigens, en het idee dat de rollen van Morpheus en Agent Smith door andere acteurs worden vertolkt, was niet de beste zet van de regisseur. Dit is overigens Larry Wachowski, die zich tegenwoordig Lana laat noemen, en zijn broer/zus (schrap wat niet past al naargelang uw eigen woke-gehalte) paste ook. The Matrix Resurrections is vooral een overbodige sequel, waarin men hard tracht in te spelen op de nostalgie van de liefhebbers van het intussen meer dan 20 jaar oude origineel.




Eens de eerste bevremende act voorbij is, worden in de tweede act al wat meer de vertrouwde elementen aangehaald: kung-fu, een hallucinant soort van nieuw Machine City, Keanu Reeves' John Wick-baard die eraan moet geloven en zoveel referenties naar Alice In Wonderland dat de erven Lewis Carroll mogelijk een proces zouden kunnen aanspannen wegens plagiaat. De slotact wordt dan uiteindelijk weer zo'n half vage bedoening dat je op het einde niet weet waar je tweeënhalf uur naar aan het kijken bent geweest. Weliswaar wordt een dappere poging gedaan om te verklaren hoe het kan dat Neo en Trinity, die in The Matrix Revolutions er nog het bijltje bij neerlegden, nog springlevend zijn, en de dienst make-up heeft overuren gedraaid om Jada Pinkett-Smith zestig jaar ouder te laten lijken (een obligaat grapje over haar haar zal ik hier maar achterwege laten, want ik wil geen muilpeer van Will Smith).




Uiteindelijk wint The Matrix Resurrections op punten, maar een briljante overwinning is het niet. Zeker zal de film één warrig boeltje lijken voor mensen die niet minstens de drie vorige delen hebben gezien, en het zal dus geen film zijn die mensen warm zal maken voor de rest van de franchise. Laten we het erop houden dat The Matrix Resurrections bekijkbaar is.

BEELD EN GELUID
The Matrix verzette eertijds de bakens voor het medium dvd, en dit was eertijds een must-have zonder dewelke een collectie niet compleet was. Er is veel veranderd op die twintig jaar, en op een UHD-disk kan men zich bij Warner niet permitteren om een Matrix-film een minderwaardige behandeling te geven. De beeldcomponent is sterk en vooral zeer contrastrijk, ondanks het donkere timbre van de film, waarbij het kleurpalet rijkgeschakeerd is, maar de digitale shots toch hier en daar hun kunstmatige aard verraden. Men heeft bovendien geopteerd voor een triple layer-schijf, en dat is voor de detaillering van een complexe film als The Matrix Resurrections wel degelijk geen overbodige luxe. Tekortkomingen zoals artefacts of aliasing zijn volstrekt niet aanwezig op de schijf, en de textuur is toch scherp genoeg om details zoals gelaatstrekken er natuurlijk uit te laten zien, zonder dat de noise al te ver weggemoffeld wordt. De film krijgt voorts een Dolby TrueHD Atmos 7.1.4-track mee die erg expansief klinkt, veel gevoel aan richting geeft in scènes waarin bijvoorbeeld de Mnemosyne rondvliegt, alsook aan de kung fu-scènes en de rijk aanwezige schietpartijen. Enige puntje van kritiek is dat de subwoofer wat aan de bombastische kant klinkt en het geheel soms een beetje overstemt. Maar anders: geen reden tot klagen (ik weet het, we zijn muggenzifters). En voor één keer is de steelbookversie eens niet overdone en deze ziet er redelijk klassevol uit.




EXTRA'S
Al het bonusmateriaal staat op de bijgevoegde Blu-ray. No One Can Be Told What the Matrix Is (8:52). Het is ineens de titel van de eerste featurette, waarin je feitelijk een korte samenvatting van het concept van deze en de vorige films voorgeschoteld krijgt, maar we veronderstellen dat, als je overgaat tot aanschaf van deze film, daar al wel min of meer mee vertrouwd bent. In Resurrecting the Matrix (30:44) komen we via een rare gedachtenkronkel te weten wat Lana Wachowski heeft geïnspireerd om de franchise na jarenlange radiostilte weer nieuw leven in te blazen. In Neo x Trinity: Return to the Matrix (8:16) halen Keanu Reeves en Carrie-Anne Moss herinneringen op hoe ze op de set van de eerste film voor het eerst met elkaar samenwerkten, en hoe ze zich hebben voorbereid op de terugkeer naar hun respectievelijke rollen. In Allies + Adversaries: The Matrix Remixed (8:27) komt dan de nevencast, zowel de oude als de nieuwe, aan het woord, en in Matrix 4 Life (6:19) worden daar nog enkele persoonlijke getuigenissen aan toegevoegd, met daarbij ook nog wat opnamemateriaal van de vier films. I Still Know Kung Fu (4:56) behandelt uiteraard de vechtchoreografie, en we zien Keanu Reeves en zijn trainers aan het werk tijdens de voorbereidingen van de vechtscènes. Tot slot zijn er 9 documentaires "The Matrix Reactions" (48:38) waarin welbepaalde scènes uit de film in detail worden behandeld. Het zijn Echo Opening (5:34), Deus Ex Machina (4:45), Welcome to IØ (5:17), Morpheus vs Neo (4:00), Exiles Fight (5:20), Neo vs Smith (4:09), Bullet Time Redux (4:34), The San Fran Chase (7:32) en The San Fran Jump (7:56).




CONCLUSIE
Unfortunately, no one can tell you what The Matrix Resurrections is, you'll have to see for yourself. The Matrix Resurrection is een film die vooral veel polemiek zal opwekken over het feit of deze film nu überhaupt nog gemaakt moest worden, en geen quick cash grab is die vooral dient om de fans uit te melken tot de laatste druppel. Aan de presentatie van de film is echter niet veel af te dingen, en de bonussectie mist een commentaartrack maar is voor de rest vrij compleet.