FILM
Mier Z (Woody Allen) frequenteert vaak zijn psycholoog omdat hij aan het nut van zijn bestaan twijfelt, en hij als middelste van 5 miljoen nakomelingen zich een beetje het overlooked middle child voelt. Bij de constructiewerken voor een nieuwe tunnel laat hij de sloopkogel vallen, en dan denk je dat hij echt niet meer dieper kan zakken. Wanneer hij samen met zijn vriend, soldatenmier Weaver (Sylvester Stallone) zich op een avond in een bar zit te bezatten, wandelt daar prinses Bala (Sharon Stone) binnen, die wel eens wat zin heeft in opwinding nadat ze de hele dag het gezaag van haar verloofde, generaal Mandible (Gene Hackman), heeft moeten aanhoren, en ze wel eens lust heeft om zich te mengen met het klootjesvolk. Van alle mieren in de bar kiest ze er uitgerekend Z uit om te dansen, maar uiteraard eindigen de strapatsen in een gigantische knokpartij, en Bala maakt zich uit de voeten. Z is tot over zijn oren verliefd, en vraagt aan Weaver om een dagje te ruilen van job, zodat hij tijdens de militaire parade Bala kan zien.




IJzervreter Generaal Mandible heeft echter nogal wat fascistische trekjes, en wil nog liefst van al het gepeupel wegvagen met een gigantische vloedgolf - zijn ambitieus tunnelproject eindigt namelijk op de bodem van het meer, en de opening zal gelijkstaan aan een etnische zuivering. Om te beginnen lanceert Mandible een offensief tegen een nabijgelegen termietenkolonie, waarbij Z de enige overlevende is, en wanneer hij dreigt in ongenade te vallen omdat hij 'maar' een werkmier is en geen soldaat, zet hij een ontvoering van Bala in scène, waardoor de twee de kolonie verlaten. Ze belanden in Insectopia, een plek waar eten en drank overvloedig voorradig is (feitelijk is het een picknickplekje, maar soit). Bala eist echter dat ze terug naar het paleis wordt gebracht. Komen ze nog op tijd om Mandibles plannen te dwarsbomen? Uiteraard wel, maar het is de weg daarnaartoe die de meeste fun oplevert.




Pacific Data Images was één van de pioniers van de computergegenereerde film, die voor Dreamworks moest doen wat Pixar voor Disney deed. Toen echter ook Pixar met A Bug's Life uitpakte, en dan nog wel in datzelfde jaar, vlogen de beschuldigingen van plagiaat naar beide kanten. De Pixarfilm is weliswaar de betere van de twee, wat onder meer te danken is aan de iets vlottere animatie, en wanneer je deze film door een bril van de jaren '20 bekijkt, realiseer je je pas terdege hoe zeer computeranimatie in al die jaren met rasse schreden vooruitgang heeft geboekt. Daar tegenover staat dat het meer donkere Antz kan uitpakken met een voice cast om U tegen te zeggen. Woody Allen, Sharon Stone, Gene Hackman, Sylvester Stallone, Danny Glover, Christopher Walken, Jennifer Lopez en Dan Aykroyd zijn géén beginnende acteurtjes die het vak nog moeten leren. De film draagt overigens zeer duidelijk de Woody Allen-stempel, waarbij de man uitgebreid zijn psyche kan laten dissecteren door de zielenknijper van dienst, en zijn personage gebukt gaat onder het grootste minderwaardigheidscomplex dat ooit door een mier getorst werd.




De film probeert iets te nadrukkelijk een afspiegeling te zijn van de mensenmaatschappij, waarbij het individu het moet opnemen tegen het systeem, en die parallel gaat waarschijnlijk de jongste kijkertjes te boven. De animatie is dan ook niet zo kleurrijk en kindvriendelijk als de Pixar-films gewoonlijk zijn, en er is in deze film geen plaats voor funny sidekicks. In één scène wordt Z zelfs geconfronteerd met het (nog steeds pratende) hoofd van een collega-soldaat dat er door de vijand is afgeslagen, en toen dacht ik even een fractie van een seconde dat ik naar Starship Troopers aan het kijken was. Antz is bekijkbaar maar toch meer op een volwassen publiek gericht.

BEELD EN GELUID
De meeste Dreamworks-films werden op gegeven moment op de Amerikaanse markt gegooid mét Nederlandse ondertiteling, met uitzondering van Chicken Run, en deze schijf behoort tot die worp. De computeranimatie is gedateerd, en het beeld ziet er dan ook donker uit, met veel tinten rood en bruin, maar vooral zwart. Weliswaar is de scène op de picknickweide mooi en zonnig, en krijgen we in de meer heldere scènes ook de textuur van de huid van de mieren mee, waar dit op dvd ietwat tekortschoot. De zwarttinten zijn eerder bescheiden geschakeerd, en maken het totaalplaatje een beetje soft. Ook zijn de laatste artefacts niet verdwenen, maar dat kan ook aan de primitieve computeranimatie liggen. De geluidstrack is uitgewerkt in DTS-HD MA 5.1, en Antz is een film waarin meer psychologisch gekletst wordt dan dat er echt veel actie te beleven is, alhoewel de sloopkogel mooi ruimtelijk door de kamer lijkt te vliegen. Tegen het einde aan worden de actiekanalen wat opengetrokken, en met de dialogen wordt mooi ruimtelijk gewerkt, maar Antz is niét de film waarmee u uw home theatre gaat demonstreren.




EXTRA'S
Het voornaamste bonusmateriaal van de dvd is behouden. Lees: er zijn een paar spelletjes verdwenen waar we niet om treuren. De voornaamste attractie is het audiocommentaar door regisseurs Eric Darnell en Tim Johnson: een welbespraakte track die onder meer een mooi tijdsdocument biedt over computeranimatie van een kwarteeuw geleden, maar ook wat de stemmencast, het scenario en andere faits divers belicht. Er is een Behind the scenes featurette (4:28) met een overzicht van personages, stemacteurs en verhaallijn. De Basics of Computer Animation (11:13) nemen ons mee van de storyboards tot het finale product en dat in iets meer dan 10 minuten. Nodeloos te zeggen dat dit niet erg diepgravend gebeurt. De Facial Animation (1:14) focust op zaken zoals het aanbrengen van de gelaats-en mondbewegingen door een systeem van lagen, en Character Design (10:35) toont ons enkele vroege concepten van de personages.

CONCLUSIE
Antz is na 25 jaar wat gedateerd en zal altijd in de schaduw van A Bug's Life blijven staan, ook al omdat het meer een film voor volwassenen is dan één voor alle leeftijden. De Blu-ray is matig, maar allicht is de kwaliteit van de computeranimatie, die in 1998 nog in haar kinderschoenen stond, daar deels voor verantwoordelijk.