FILM
De blinkende zweetdruppels op het aangezicht van de dertigjarige Amina (Achouackh Abakar Souleymane) liegen er niet om. Dag in dag uit moet zij met haar blote handen ruwe autobanden kapot trekken om met het ijzer dat daarin zit vervolgens vuurkorven te maken die ze aan een spotprijs op de drukke straten van N’Djamena, de hoofdstad van Tsjaad, verkoopt.




Er is niet alleen het harde labeur, maar ook het gewone leven is geen pretje voor Amina. Ze is een alleenstaande moeder die zorgt voor haar vijftienjarige dochter Maria (Rihane Khalil Ali). Van de vader weet ze niets af, en dat alleen is al genoeg voor de moslimgemeenschap om haar te verstoten, voor hen is ze een onfatsoenlijke vrouw waar iedereen met minachting op neerkijkt. Net alsof dit nog niet voldoende is, komt nog meer miserie in het leven, want de jonge Maria wordt verkracht. Omdat ze ziet hoe de moslims omgaan met haar moeder, staat Maria's besluit vast en wil ze een abortus, alleen is dat bij wet door de islam verboden en wagen moeder en dochter zich hiermee op zeer glad ijs.

De Tsjadische cineast Mahamat-Saleh Haroun is in het arthousecircuit zeker geen onbekende. Bye, Bye Africa en Daratt waren favorieten op het filmfestival van Venetië, en in Cannes graaide hij met gemak de aandacht voor Un Homme Qui Crie en Grigris. Ook Lingui ging daar niet onopgemerkt voorbij, en in Gent was de film één van de favorieten bij het publiek.




Lingui is dan ook een bijzondere film die een uniek beeld toont van Tsjaad, dat overmeesterd wordt door een mannelijke machowereld en traditionele gebruiken zoals bijvoorbeeld de besnijdenis bij jonge meisjes. Abortus is er niet alleen onwettelijk, maar het zit zelfs in de taboesfeer verwerkt en weegt bij de bevolking zwaarder door dan verkrachting. Lingui is innemende wereldcinema, hoewel er met dit onderwerp veel meer in zat dan wat Mahamat-Saleh Haroun er maar uit haalde. Vooral de dialogen tussen dochter en moeder zijn veel te stroef, en zonder in Hollywood-cinema te vervallen zou het beter geweest zijn mocht er wat meer aandacht besteed worden aan de artsen die zich ondanks de risico's aan abortus wagen. Gelukkig zijn dit maar minpuntjes, want als cinema an sich hoort Lingui thuis in de categorie van de (arthouse)films van 2022 die je moet gezien hebben.

BEELD EN GELUID
Deze film is alleen maar op dvd beschikbaar. Op zich is dit best wel jammer, omdat dit werk prachtige shots bevat van Tsjaad die smeken om een Blu-ray, maar helaas is daar geen markt voor. Het schijfje zelf voldoet aan de standaardvoorwaarden, toch is de detaillering iets te weinig aanwezig en dreigen de kleuren soms wat in elkaar te lopen, vooral dan in de landelijke shots. De geluidsband is een Tsjadisch-Arabisch Dolby Digital 5.1 die sober klinkt, maar dat komt omdat het vooral om dialogen gaat.




EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd.

CONCLUSIE
In Lingui heeft de befaamde Tsjadische cineast Mahamat-Saleh Haroun het over abortus, en dat in een land waar het onderwerp volledig taboe is. De uitwerking is net iets te kil, maar dat belet ons niet om te zeggen dat deze Afrikaanse titel er één is die arthousefans moeten zien.