FILM
Independence Day; in 1996 was deze titel nog de blockbuster bij uitstek die iedereen absoluut wilde zien, maar anno 2022 kijken we daar toch met een andere (aangepaste) bril naar. En neen, met die muilpeer die Chris Rock van Smith ontving heeft het echt niets te maken, hoewel de afkeer die opkomt eens de film begint grotendeels de schuld van Smith is, simpelweg omdat hij een babbelkont is die snel verveelt en vooral mateloos irriteert.




De titel verklapt in feite reeds het gevaarlijkste addertje onder het gras. 4 juli is immers de dag dat Amerikanen overal met vlaggetjes gaan zwaaien en God danken omdat ze deel mogen uitmaken van die onfeilbare Amerikaanse droom, en dat misplaatst patriottisme merk je in deze film maar al te goed. Zo goed dat het op de zenuwen gaat werken. Buitenaardse wezens zijn niet langer een mythe in Independence Day, hoewel iedereen hoopte dat de aliens vredelievende doeleinden hebben bij hun doorreis naar moeder Aarde. Al snel blijkt dat ze maar één doel hebben, en dat is de wereld samen met de mensheid vernietigen. De gigantische ruimteschepen werpen niet alleen een schaduw op de gebouwen van New York en Washington, maar na een mislukte onderhandelingspoging worden de gebouwen tevens aan flarden geschoten, met de marsmannetjes van Roland Emmerich valt er nu eenmaal niet te sollen. Ook de rest van de wereld krijgt het hard te verduren, zo blijft er niet veel meer over van het Rode Plein, maar dat is in deze film niet meer dan een fait divers. Independence Day is een Amerikaanse film pur sang, en alles draait rond dit continent en als verwacht zijn zij ook degene die de wereld zullen redden van het buitenaardse gespuis.




Roland Emmerich en rampenfilms zijn bijna synoniem geworden, en het mag duidelijk zijn dat de Duitser voor de klassieke structuur van de jaren '70 gaat, waarin eerst alle personages netjes worden voorgesteld en het niet uitmaakt of de film daardoor veel te lang duurt. Bill Pullman is de weinig populaire Amerikaanse president Thomas J. Whitmore, die samen met zijn echtgenote (Mary McDonnell) en dochtertje het ideale Amerikaanse gezin voorstelt. Jeff Goldblum is David Levinson, een nerdy geleerde die vrij gauw de ware intenties van de aliens achterhaalt en die samen met zijn vader (Judd Hirsch) naar het Witte Huis trekt om de president voor het gevaar te waarschuwen. Dat is op papier eenvoudig uitgetypt, maar je moet dat maar eens proberen te doen in het werkelijke leven, en wat dus veel zegt op de geloofwaardigheid van deze sciencefiction-rampenfilm. Robert Loggia is de koppige generaal William Gray, wiens personage naar verluidt gebaseerd is op George S. Patton, die alleen maar in de taal van kernraketten gelooft. Om de komische noot in de Apocalyps draaiende te houden, is Randy Quaid een zatlap die een held wordt, maar natuurlijk blijven alle ogen gericht op Will Smith, die als de tamelijk onuitstaanbare kapitein Steven genoeg ballen heeft om het de aliens moeilijk te maken. Het was de rol die van Smith een superster maakte, ook al scoorde hij hiervoor reeds met Bad Boys. Een kleine kanttekening is dat de rol oorspronkelijk aangeboden werd aan Ethan Hawke, maar dat die het script (terecht) naar de richting van de prullenbak verwees.




En daar kan je Hawke alleen maar in gelijk geven. Het idee voor deze onzin kreeg Emmerich toen hij in Europa verbleef om er Stargate te promoten. Samen met Dean Devlin, die tevens het verhaal van Stargate had bedacht, kwam men al gauw op een idee om een film te maken over buitenaardse wezens, waarbij kosten noch moeite gespaard werden. De film werd wel her en der afgekraakt door critici, maar het bioscooppubliek bekommerde zich maar weinig om deze schrijfsels en bezocht massaal de film, waardoor hij de best scorende film van 1996 werd, en de Academy Award voor Beste Visuele Effecten won. Gelukkig voor de Oscarmoderator bleef Smith toen op zijn stoel zitten, maar het beeldje was oververdiend, want de special effects zijn echt wel de enige reden waarom je deze film alsnog een kans zou geven.




De film werd gemaakt net voor de CGI in de film zijn grote doorbraak zou maken, en Independence Day vestigde het record voor het meest aantal miniaturen die in een film zijn gebruikt. Doordat deze techniek nu nog amper gebruikt wordt, gaat men ervan uit dat dit record voor altijd stand zal kunnen houden. Je ziet wel dat de gebouwen niet meer dan maquettes zijn, zeker op een 4K, maar het blijft wel spectaculair. De ruimteschepen zijn geloofwaardig, en dit in tegenstelling tot het dwaze verhaal, tenzij je het aanvaardt dat een zatte boer zomaar zonder al te veel problemen plaatsneemt in een hypermoderne straaljager. Maar goed, Hollywood en logica waren nooit goede vriendjes, veel erger is het Amerikaans patriottisme waardoor Independence Day compleet ongenietbaar wordt.




BEELD EN GELUID
Het leuke aan een combopack is dat je gemakkelijk de kwaliteit van de Blu-ray met die van de UHD kan vergelijken. Voor wie graag de verschillen opzoekt verwijzen we graag naar een recensie die verscheen op www.blu-ray.com, waarin men je wijst op welke minuut je de vergelijking moet gaan maken. Zo heeft men het bijvoorbeeld over de achtergrondinformatie op een parachute van Will Smith die op de 4K veel duidelijker leesbaar is. Voor wie het allemaal niet zo gedetailleerd hoeft, volstaat het om te zeggen dat er een groot verschil is tussen de twee schijfjes, wat bijvoorbeeld onmiddellijk opvalt bij de huidtextuur. Het beste aan deze release is sowieso het geluid. Deze was op de Blu-ray een DTS-HD MA 5.1, maar op het UHD-schijfje kreeg dit een upgrade naar een DTS:X-band, met een DTS-HD MA 7.1-core. Volgens sommigen is dit geluid net iets te agressief, maar wie er een queeste van maakt om van zijn woonkamer een slagveld te maken, waarbij de ruimteschepen alles naar de donder schieten, zal behoorlijk blij zijn met deze track. Naast het bombastische alientumult zit de geluidsband verder vol achtergrondgeluidjes die van alle kanten komen en dat is uiteindelijk meer indrukwekkend dan de film zelf.

EXTRA’S
Deze release bestaat uit drie schijfjes, eentje is het 4K-schijfje en de andere twee zijn Blu-ray’s. Op de 4K-disk vind je twee audiocommentaren, één met regisseur Roland Emmerich en producer Dean Devlin, een ander met Volker Engel en Doug Smith die verantwoordelijk waren voor de special effects. Daarnaast kun je kiezen tussen de bioscoopversie en de extended version die acht minuten langer duurt. Geen extra’s dus op de 4K, want die vind je allemaal terug op de extra Blu-ray die exact dezelfde is zoals Werner die destijds besprak. Op de eerste Blu-ray vind je wel dezelfde commentaarbanden als op de 4K terug. En zowel op de 4K als de Blu-ray is er ook een trivia track "ID4 Datastream" met diverse weetjes over de film.




Als je de extra filmpjes puur in tijd omrekent, bekom je weliswaar een best aardige kluif, maar toch gaat het om niet meer dan voorgekauwde promotalk die je met een half oog kan bekijken. Wie zot is van teaser-trailers, bioscooptrailers en tv-spots vind je er hierop heel wat van terug. Zo zijn er bijvoorbeeld 8 tv-spots te vinden, wat altijd leuk als je in je leven net iets te veel vrije tijd hebt. Bij de rommel noteren we ook nog eens 7 galerijen met o.a. storyboards en origineel artwork. Combat Review is niet meer dan een compilatie van de gevechten, en wie de volledige versies van de uitgezonden fake-nieuwsberichten wil zien, kan 50 minuten van zijn leven vergooien aan Monitor Earth Broadcasts. Nog meer van dat soort nieuwsfragmenten krijg je in het twintig minuten durende The ID4 Invasion, waarin de nieuwsstations het over de aliens hebben die van de maan naar de aarde trekken. In het half uur durende Creating Reality krijgen we een inkijkje op de buitenaardse monsters en hun ruimteschepen, en zien we ook welke gebouwen de aliens met de grond hebben gelijk gemaakt. In The Making of Independence Day, dat net niet afklokt op een half uurtje, is Jeff Goldblum de gids van dienst die ons rondleidt op de set, en vind je er tevens ook wat interviews met cast en crew tussen. Naast een gag reel en een alternatief einde is er tenslotte nog het eveneens 30 minuten durende Independence Day: A Legacy Surging Forward, waarbij de cast jaren later opnieuw bij elkaar komt, wat toen te maken had met de onnodige sequel, en waarin men het heeft over het belang van de film.

CONCLUSIE
Independence Day is wel een blockbuster die door het grote publiek meer dan 25 jaar na datum nog zal gesmaakt worden, toch zucht de film onder een vrij degoutante Will Smith en Amerikaans patriotisme. En zeggen dat er toen nog sprake was van de Twin Towers.