FILM
In 1999 was Mel Gibson nog razend populair. Zijn Lethal Weapon-franchise was dan wel volop leeggemolken, toch kon je de Australiër nog zien in successen als The Patriot, What Women Want, Signs of deze Payback, niet te verwarren met het Steven Seagal-vehikel. De verwachtingen waren hoog. Niet alleen omdat Gibson nog over voldoende (macho)starpower beschikte, maar ook omdat Brian Helgeland achter de camera stond. Deze Amerikaan betekent niet zo veel als regisseur - zeker niet na deze Payback - maar was wel de scenarist van A Nightmare On Elm Street 4:The Dream Master, Assassins en vooral van L.A. Confidential, wat voor vele filmfans één van de beste neo-noir titels is en waarvoor Helgeland een Oscar kreeg. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen.




Helgeland greep vrij hoog want hij koos ervoor om de roman The Hunter van Richard Stark te bewerken, wat eerder al door John Boorman met Lee Marvin was gedaan met Point Blank uit 1967 en door heel wat critici aangeschreven staat als één van de allerbeste noir filmklassiekers ooit. Het hoeft niemand te verbazen dat Brian Helgeland er geen enkele seconde in slaagde om dit te overtreffen. De film kent nochtans een schitterende start. We maken kennis met Porter (Gibson), een beroepsdief, klaploper en voormalig marinier. De eerste beelden voorspellen weinig goeds, want de man is doorzeefd met kogels en zint op wraak. De oorsprong van al zijn miserie is Val Resnick (Gregg Henry die we het best kennen uit Brian De Palma's Body Double) met wie hij een overval pleegde op de Chinese Triade. Resnick houdt zich echter niet aan de afspraak, gaat met de buit er alleen vandoor en jaagt als cadeautje nog wat kogels door zijn lijf die hem worden toegediend door zijn junkvriendinnetje Lynn (Deborah Kara Unger, de Canadese actrice wier hoogtepunt het controversiële Crash van David Cronenberg was). Deborah Kara Unger brak overigens twee ribben in de scène waarin Mel Gibson haar slaat, maar naar verluidt heeft ze het zich geen seconde beklaagd.




Payback is onderhoudend, maar tegelijkertijd een zeer matige film. Ondanks de sterrencast wordt er maar weinig met de acteurs gedaan. We zien wel klasbakken zoals James Coburn, Kris Kristofferson of Maria Bello, maar het is duidelijk dat Brian Helgeland zich volop focust op Gibson. Zoals altijd is Gibson te nemen of te laten, maar na een tijdje heb je het wel wat gehad met zijn personage dat net iets te veel lijkt op dat van John McClane, inclusief wit onderlijfje. Payback is dan ook een onemanshow geworden van Gibson, die zichzelf net te veel fantastisch vindt, maar wie daar mee kan leven zal Payback best nog wel leuk vinden.

BEELD EN GELUID
Deze uitgave is nog zo'n oude Warner-release met klaphoesje waarbij je het schijfje kan omdraaien en kan kiezen tussen de 1.33:1 en 2.35:1-versie. Geef vooral geen geld uit aan dit schijfje, tenzij je hem ergens in de kringloopwinkel tegenkomt want dit is een zo goed als kleurloze transfer die overklast wordt door blauwe tinten. Lelijk dus!




EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze dvd, behalve een trailer en een verwaarloosbare collage van 7 minuten interviews.

CONCLUSIE
Payback is een mislukte herbewerking van The Hunter van Richard Stark  dat door John Boorman via Point Blank een veel betere versie kreeg. Enkel aan te raden voor Mel Gibson-junkies.