FILM
Het zit er bovenarms op tussen Julius Caesar (Alain Chabat) en zijn geliefde Cleopatra (Monica Bellucci). Caesar beweert dat de Romeinse cultuur superieur is aan de Egyptische, en dat het Egyptische volk de laatste tijd niet veel heeft uitgevreten (de piramides, da's al lang geleden). Cleopatra daagt hem daarom uit tot een weddenschap: ze zal binnen de drie maanden een paleis voor Caesar bouwen. Als dat lukt, neemt Caesar zijn woorden terug. Uiteraard gaat Cleopatra dat niet eigenhandig doen, en ze neemt architect Tekenis (Jamel Debbouze) in de arm. Slaagt die erin om het paleis op drie maanden af te krijgen, zal Cleopatra hem letterlijk bedekken met goud. Slaagt hij er niet in... tja, laten we zeggen dat de krokodillen van Cleopatra ook af en toe moeten eten.




De totaal ontredderde Tekenis, die nog nooit in zijn leven twee muren loodrecht op elkaar heeft kunnen bouwen, heeft via zijn vader ooit gehoord dat er een Gallisch dorp is waar er een druïde woont die een toverdrank kan brouwen waar je onmetelijk sterk van wordt. Midden in de winter arriveert de verkleumde Tekenis dan ook bij Panoramix (Claude Rich), die weliswaar om ethische redenen geen vat met toverdrank kan meegeven, maar toevallig toch enkele papyrusrollen in de bibliotheek van Alexandrië wil raadplegen, en daarom gaat de druïde mee naar Egypte, vergezeld van Astérix (Christian Clavier) en Obélix (Gérard Depardieu), en met enige tegenzin ook van het hondje Idéfix. Na de gebruikelijke strubbelingen met de piraten arriveert het drietal in Alexandrië, en de bouw van het paleis gaat dan ook veel sneller eens de slaven toverdrank toegediend krijgen. De voortgang van het paleis is een doorn in het oog van de malafide architect Plurkis (Gérard Darmon), die zijn aanstelling als koninklijke architect in gevaar ziet komen. Plurkis haalt alles uit de kast om de Galliërs te dwarsbomen, maar het is niet eerlijk vechten als zelfs per hoge uitzondering Obélix (weliswaar maar drie druppels) van de toverdrank mag drinken.




Studio 20th Century Fox ging bijna kopje onder door de geldverslindende film Cleopatra met Elizabeth Taylor in de titelrol. Grapjurken Uderzo en Goscinny konden niet achterblijven, en pakten op de cover van hun strip royaal uit met het feit dat dit het grootste stripverhaal aller tijden was, waarna ze het aantal potloden, potten Oostindische inkt en zenuwinzinkingen van de auteur opsomden die nodig waren bij de realisatie van het stripverhaal. De strip is dan ook één lange aaneenschakeling van goeie grappen, en het album is één van de geliefdste strips uit de reeks. In 1968 werd er al een tekenfilmversie van het album gemaakt, maar het was wachten tot 2002 vooraleer in het zog van de film Astérix Et Obélix Contre César werd gedacht aan een live-actionverfilming, opnieuw met in de hoofdrollen Christian Clavier en de intussen in ongenade gevallen Gérard Depardieu.




Het goede nieuws aan deze verfilming is net dát het bijna een letterlijke verfilming van de strip is, waarin alle gags uit het stripverhaal woord voor woord verfilmd zijn. Het is moeilijk om iets toe te voegen aan zo'n briljante strip, en daarom wordt het origineel ook zo nauwkeurig gevolgd. Of toch bijna, want een grapje waarin Obélix probeert Egyptisch te spreken, is in de strip zo visueel uitgebeeld dat het naar het witte doek toe onvertaalbaar is. Toch hebben de makers de juiste keuze gemaakt met zo dicht mogelijk bij het origineel te blijven, alhoewel diegenen die de strip hebben gelezen, wellicht niets nieuws in deze versie zullen ontdekken, behalve dan misschien Astérix die verliefd is op één van de hofdames van Cleopatra (Noémie Lenoir). De zeldzame grappen die niet uit het album komen, passen helemaal in de wereld van Astérix. Zo loopt Obélix de hele film lang te zeuren of hij bij zijn portie linzen, het standaard-eten in Egypte, geen everzwijn kan krijgen. Maar de vergiftigde taart, de neus van de Sfinx, de piraten van Roodbaard, allemaal passeren ze op precies het goede ogenblik de revue. Mission Cléopâtre is in tegenstelling tot Contre César géén amalgaam van fragmentjes uit bestaande strips, maar houdt het bij één album. Het was de goede keuze. Alleen gek dat in al die Astérix-verfilminge de regisseur per se wil meespelen; in casu speelt Alain Chabat voor Caesar, en hij is niet de gelukkigste castingkeuze. Rare jongens, die Fransen.

BEELD EN GELUID
We krijgen een voortreffelijke 4K-presentatie die meer dan adequaat is voor een verfilming van een strip waarbij de speciale effecten niet dadelijk uitblinken in realiteitszin. De woestijn van Egypte is een plaatje, maar er is ook veel detail te zien op de bouwwerf voor het paleis en in de gelaatsuitdrukkingen van bijvoorbeeld Panoramix en zijn baard. Daartegenover staat dat bijvoorbeeld Cleopatra's krokodillen iets te duidelijk animatronics zijn. De kleuren zijn warm en helder, en het contrast zeer bevredigend; kijk maar eens naar de scène waarin Astérix, Obélix en Panoramix opgesloten zitten in de piramide. We krijgen een Franse Dolby Atmos-track die wat overkill is voor een comedy, maar onder meer op de bouwwerf, en zeker wanneer er daar met toverdrank wordt rondgegaan, worden de surrounds een dolle boel. Deze Franse versie is wellicht de versie die u zoekt. U moet bovendien mijlenver af blijven van elke Engelse versie, want die zijn zwaar gecut.




EXTRA'S
Alle extra's vonden we wel eerder eens op een vorige versie, en ze staan hier op een bijhoende dvd. Eerst en vooral is er een audiocommentaar van regisseur Alain Chabat. Deze staat zowel op de UHD als de Blu-ray. Deze laatste bevat ook 3 trailers en teasers (4:35) en een documentaire "Les coulisses de la restauration du film" (18:40). De documentaire "Making of - Le Comanckonafé" (1:55:05) is de hoofdattractie van de extra’s: een bijna 2 uur durende documentaire die je neemt voor een reis doorheen de productie van een film. Tientallen aspecten van de productie komen aan bod, evenals tegenslagen, problemen, bloopers en dergelijke meer. Deze documentaire is zijn lengte in goud waard, al dan niet uitgestort door Cleopatra zelf! Er staan 8 verwijderde scènes (8:54) en 5 uitgebreide scènes (13:45) op de schijf, alsok een interview met Pierre Tschernia (4:19), een oude kameraad van wijlen Uderzo en Goscinny, die erg veel heeft bijgedragen aan diverse Astérix-verfilmingen. Dan volgt een niet aan te horen videoclip door Snoop Dogg en Jamel Debbouze (3:57), en als geintje is er nog een Director's Cut (6:19) te vinden. Hierbij drukt regisseur Alain Chabat voortdurend op de fast forward-toets, zodat de film op een dikke zes minuten voorbij is. 




CONCLUSIE
Astérix Et Obélix: Mission Cléopâtre is wellicht de beste real action-verfilming van een Astérix-avontuur, net omdat er geen millimeter wordt afgeweken van de geniale strip. In deze woke-tijden zou Gérard Depardieu allicht niet meer gecast worden. Bij Toutatis en Belenos!