FILM
De geschiedenis van het Australië van de jaren dertig van de vorige eeuw herbergt een diep zwarte bladzijde. Om de Aboriginal stammen meer en meer te schikken naar de westerse beschaving, werden op grote schaal halfbloed-kinderen met geweld weggerukt uit hun families en ondergebracht in speciale kampen. De bedoeling was om de kinderen later opnieuw te kruisen met blanken, zodat een volgende generatie Aboriginals nog bleker van huid zou worden. Uiteindelijk zou de Aboriginal vanaf de vierde met-blanken-gekruiste-generatie, volledig zijn ‘weggekweekt’. Drie Aboriginal meisjes Molly (14), Daisy (10) en Grace (8) uit het dorpje Jigalong, worden onderworpen aan deze afschuwelijke overheidsmaatregel. Ze weigeren zich echter neer te leggen bij hun vreselijke lot en ontvluchten het door blanke Katholieken gerunde opvangkamp, waar ze in zijn terechtgekomen. De weg terug naar Jigalong is een lange, gevaarlijke tocht van ruim 2200 kilometer door de ongenaakbare woestijn. Met de autoriteiten op hun hielen trotseren de jonge meisjes hitte, honger en vermoeidheid. Om hun te kunnen oriënteren banen ze zich een weg naar de ‘rabbit-proof fence’. Dit is een wereldberoemd hek dat Australië van noord naar zuid doorkruist, met als doel de konijnen te beletten door te dringen naar kostbare landbouwgrond. Deze aflsuiting wordt een symbool in dit pakkende, waargebeurde verhaal van Molly, Daisy en Grace.

De verfilming van deze story was niet bepaald een sinecure. Regisseur Phillip Noyce (die we kennen van o.a. The Bone Collector, The Quiet American, Clear And Present Danger…) stond voor de moeilijke taak om drie geschikte, jonge Aboriginal meisjes te vinden voor de invulling van de drie hoofdrollen. Aangezien er bijna geen professionele acteurs van Aborigiaanse oorsprong op deze aardbol rondlopen, moest er dus met amateurs gewerkt worden. Net als bij de productie van de film “Cidade de Deus” ging de regisseur letterlijk kinderen van straat plukken om ze voor de rollen te casten. Het resultaat hiervan valt zowel positief als negatief te beoordelen. Uitstekend is de kracht en natuurlijke charme waarmee de drie kinderen voor de camera hebben plaatsgenomen. Minder goed is dan weer dat het soms opvalt dat ze niet echt acteren, vooral bij close-ups schieten de gelaatsuitdrukking merkelijk te kort. Terwijl de acteurs uit “Cidade de Deus” wel degelijk wisten te overtuigen met hun natuurlijke acteertalent, hebben we hier te maken met drie kinderen die wel eerlijk overkomen, maar toch niet evenveel weten te imponeren. Hun jonge leeftijd heeft hier waarschijnlijk veel mee te maken, alsmede het feit dat het drietal dat voordien nog nooit geacteerd had, slechts gedurende een zeer korte periode een acteeropleiding meekreeg. Dit is meteen ook het enige puntje wat valt aan te merken op deze prent. De regie is erg goed, aangevuld met zeer mooie cinematografische shots van de ongerepte Australische natuur. Het verhaal is erg meeslepend en we trekken ons wel degelijk het lot van de drie hoofdpersonages aan. Er werd met veel respect omgegaan met de cultuur van de Aboriginals; dewelke op een zeer mooie ontluikende manier in beeld werd gebracht. Neem hierbij nog eens de warme, atmosferische instrumentale filmmuziek van Peter Gabriel en je krijgt een pracht van een film die zeer geslaagd inspeelt op al je zintuigen.

BEELD EN GELUID
Het beeld oogt voortreffelijk. Warme, diepe kleuren met een goede contrastwaarde vullen het scherm met een anamorfische aspect ratio van 2.35:1. De artistieke grote korrel waarmee gefilmd werd zit de beeldscherpte op geen enkel ogenblik in de weg. Nergens valt er verder een storende onvolmaaktheid in het beeld waar te nemen.

De sounddtrack is een Dolby 5.1 mix, die ontzettend ruimtelijk en warm klinkt. Het dialoogkanaal werd iets stiller gemixt waardoor je het algemene volume van de versterker wat verder dient op te drijven dan gewoonlijk. Hierdoor verhoog je ook het volume van de overige kanalen (die aan een luider volume dan het dialoogkanaal werden afgemixt), waardoor een subliem resultaat bereikt wordt. Gedurende de hele film worden alle kanalen constant aangesproken en word je volledig ondergedompeld in de aparte geluidssfeer van de film. Dieren, auto’s, treinen, geroezemoes, wind, regen, voetstappen: alles klinkt werkelijk adembenemend. Bij dit alles is het dialoogkanaal op alle ogenblikken goed te verstaan. Werkelijk prachtige soundmix!

EXTRA’S
Theatrical Trailer
De enige echte bioscooptrailer.

Documentaire: Following The Rabbit-Proof Fence (50 min.)
Dit is de meest belangrijke en de meest kwalitatieve extra van Rabbit-Proof Fence. Een documentaire van bijna een uur achter de schermen van de film. Te beginnen vanaf het scouten van de filmlocatie, naar de casting tot en met het uiteindelijke filmen: alles wordt mooi chronologisch in beeld gebracht. Deze extra is haast een langspeelfilm op zich. Deze ongelooflijk intense reportage bereikt haar hoogtepunt wanneer we zien hoe een welbepaalde dramatische scène in de film tot stand werd gebracht. De ontroering en de ongeveinsde tranen bij zowel acteurs, regisseur als crewleden sleuren je als kijker mee naar Australië alsof je er zelf mee op de set stond. Een behind-the-scenes van dit kaliber krijg je maar zelden te zien. We kunnen zeker ook besluiten met te zeggen dat deze reportage haast even sterk is dan de film zelf. Top!

Interviews
Een tiental Q&A interviews met cast, crewleden en Peter Gabriel over hun bijdragen aan de film en over hoe ze tegenover het eindresultaat aankijken. De vragen worden met behulp van tekst op het scherm aangegeven waarna het antwoord in beeld wordt gebracht. Elk van de interviews duurt tussen de tien en vijftien minuten. Vrij omvangrijke extra dus.

Filmographies
Uitgebreide bio- en filmografiëen van cast en crewleden.

Diaporama
Een diareportage bestaande uit een twintigtal stills genomen op de set. Hier staan naast de acteurs en de regisseur ook vooral de mooie landschappen centraal.

Surviving International Promotion
Misschien een beetje een melig filmpje. Maar toch, dit spotje is niet helemaal overbodig voor het verzamelen van steungeld voor een organisatie die zich bezighoudt met het bestreiden van onderdrukking tegenover bevolkingsminderheden.

CONCLUSIE
Rabbit-Proof Fence is een eerlijk, ontroerend en waargebeurd Australisch rassendrama. Mooi verfilmd, omgeven met erg mooie muziek en ondergedompeld in een zalige surroundmix. Neem daarbij nog eens de sterke reportage die zich tussen de extra’s heeft genesteld, en voor je het weet is deze dubbeldvd een aanrader van formaat!