FILM
Topadvocaat in scheidingszaken Miles Massey (George Clooney) heeft alles wat zijn hartje begeert. Marilyn Rexroth (Catherine Zeta-Jones) is slechts uit op geld en gaat voor de hoofdprijs: het kaalplukken van haar rijke echtgenoot. Als Miles verliefd wordt op de niet te versieren Marilyn, ontwikkelt zich een hilarische strijd vol list en bedrog, waarbij beide partijen alles uit de kast halen om elkaar te slim af te zijn. De slinkse tactieken, valse trucjes en de onmiskenbare aantrekkingskracht escaleren als Marylin en Miles onomwonden de degens kruisen in deze klassieke strijd tussen de seksen.

Nadat de gebroeders Joel en Ethan Coen (Fargo, The Big Lebowsky, Miller’s Crossing, Blood Simple) het scenario van Intolerable Cruelty hadden geschreven, wilden ze aanvankelijk de prent niet zelf gaan regisseren wegens het volgens hen té commerciele karakter. Ze hebben hun echter laten overhalen door hun gewiekste filmproducer en door de invulling van de hoofdrol door George Clooney. Wat ons betreft hadden ze echter beter hun eerste instinct gevolgd en afgezien van de regie. De film is té mainstream en bevat téveel Hollywood-clichés en commerciele toegevingen. Hierdoor is Intolerable Cruelty de tot op heden zwakste prent van de Coens geworden. Hun speciale touch is vaak ver te zoeken door het ‘verplichte’ formulewerk dat wordt toegepast. De enkelzijdige personages in de film missen elke vorm van diepgang en achtergrond. Mochten ze niet vertolkt geweest zijn door een intergalactische sterrencast, waaronder Clooney en Zeta-Jonas het belangrijkste tweetal vormen, dan zou de film zelfs helemaal niet leuk geweest zijn om naar te kijken. Gelukkig is het acteerwerk in orde zodat het gebrek aan goed uitgewerkte personages verdoezeld wordt en je met een minder wrang gevoel genoegen neemt met de karikaturen die worden opgevoerd . Zelfs de stereotype vertolking van de zwarte -“If I see an ass, I nail it”- privé-detective door acteur Cedric The Entertainer is nog vrij amusant. Er valt dus toch nog ergens lol te beleven. De onderliggende gedachte achter de film -echtscheidingen en het bij rijke mensen soms opzettelijk in de hand werken hiervan- is best wel leuk, zij het niet zo origineel gebracht als in de vergelijkbare maar beter uitgewerkte en humoristisch doeltreffendere film “Dirty, Rotten Scoundrels” van Frank Oz uit 1988. Als je dan toch een post-jaren-veertig screwball-comedy wenst te bekijken ga je beter voor deze laatst genoemde titel. Voor beter werk van de Coen Brothers kijk je beter naar Fargo of Blood Simple.

BEELD EN GELUID
De dvd heeft een goede beeldkwaliteit waarbij vooral het mooie contrast en de diepe volle kleuren meteen opvallen. Er bevinden zich geen compressiefouten of andere artefacts op de disc. Het Dolby Digital 5.1 geluid focust zich vooral op het dialoogkanaal waarbij de filmmuziek door de drie voorste kanalen wordt gedragen. Sporadisch worden de surroundkanalen gebruikt voor o.a. een voorbijrijdende auto of een rondvliegend voorwerp.

EXTRA’S
De extra’s vallen erg mager uit. Naast een kort filmpje achter de schermen van Intolerable Cruelty van nog geen tien minuten, krijgen we nog een veel korter en totaal overbodig filmpje met een woordenloze montage waarin Catherina Zeta-Jones te zien is in de verschillende outfits die ze gedurende de film heeft gedragen. Als afsluiter krijgen we nog een vijftal dwaze bloopers, die in de meeste gevallen niet erg leuk zijn om naar te kijken. Veel te magertjes dus.

CONCLUSIE
Door het redelijk belabberde niveau van de opgevoerde humor en de tot op heden slapste regie van de gebroeders Coen, kunnen we Intolerable Cruelty slechts aanraden als huurtip.