REEKS
Vroeg of laat moest het er in onze reeks Tom en Jerry-besprekingen van komen. We zijn beland in de periode 1961-1962, en Joseph Hanna en William Barbera waren de rechten op hun geesteskinderen tijdelijk kwijt. De MGM-studio's gelastten in deze periode Gene Deitch met het maken van nieuwe cartoons, hetgeen door de échte Tom en Jerry-fans wordt gezien als de zwartste bladzijde uit de geschiedenis. Deitch tekende zijn Tom en Jerry's in een studio in het toenmalige Tsjechoslovakije, en het centrale motto in deze reeks tekenfilmpjes was dat alles zo weinig mogelijk mocht kosten. We zien herhaaldelijk dezelfde stukjes animatie die in één filmpje drie of meer keer herhaald wordt, en - wat veel erger is - de cartoons zelf zijn pure crap. Censuur of zo is niet langer een issue, maar alle kleurrijke randfiguren, zoals Tuffy, Mamy, Spike en Tyke, zijn overboord gezet om plaats te maken voor een paar lelijke Deitch-krabbels. Deitch verstond nog niet de meest elementaire beginselen van het cartoons maken, en dat is goed te merken. Als Tom weer eens een klap voor zijn kop krijgt, wordt zijn fysiek amper misvormd, hetgeen bij Hanna en Barbera altijd in één vloeiende lijn ging, en de muziek was nooit zo slecht gesynchroniseerd met de beweging. Bovendien kon Deitch niet één fatsoenlijk scenario uitwerken, en zit je bij elk filmpje opnieuw vruchteloos te wachten op de pointe. En - misschien het ergst van al - zijn manier van tekenen was gewoon spuuglelijk prutswerk. Zo erg? Ja, zeker in verhouding met de cartoons van vóór 1960. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat er één cartoon was die min of meer het niveau haalde van de oude Tom en Jerry's, en dat was Carmen Get It, de laatste cartoon op deze disc. Tevens de laatste cartoon voor Deitch, want hij werd na 13 cartoons feestelijk bedankt voor zijn euh "prestatie", en werd opgevolgd door Chuck Jones (daarover later meer in onze besprekingen van delen 11 en 12). Het siert Warner dat ze de cartoons thematisch rangschikken per regisseur; als er dus één deel is dat U beter overslaat, dan is het dit wel.

AFLEVERINGEN
1. Switchin' Kitten (1961)
Jerry is in een spookkasteel assistent van een professor die met zijn nieuwste uitvinding dieren van persoonlijkheid wisselt. Hij heeft net een kat en een hond van lichaam laten wisselen, wanneer een uitgeregende Tom arriveert, en zijn ogen niet kan geloven dat de kat des huizes de muis in bescherming neemt én hondebrokjes eet.

2. Down And Outing (1961)
Tom en zijn nieuwe meester, een driftkikker die altijd een rooie kop krijgt, gaan uit vissen. Nadat Tom tevergeefs heeft gepoogd om Jerry uit de auto te verwijderen, zorgt het muisje voor heel wat misverstanden tussen de kat en haar baasje.

3. It's Greek To Me-ow (1961)
Tom en Jerry achtervolgen elkaar in een oud-Atheens decor. Tom probeert tevergeefs in een club binnen te dringen waar geen katten binnen mogen, en Gene Deitch is tevergeefs op zoek naar het verschil tussen de oude Grieken en de oude Romeinen.

4. High Steaks (1962)
Toms baasje houdt een barbecue, en de geur van steaks lokt natuurlijk muizen aan. Jerry weet de barbecue te verbrodden en telkens de schuld op Tom te schuiven.

5. Mouse into Space (1962)
Het gejen van Tom beu, besluit Jerry om zich in te schrijven voor een astronautenopleiding, nadat hij gelezen heeft dat er in de ruimte geen katten zijn. Na de lancering moet hij echter vaststellen dat er een blinde passagier aan boord van zijn capsule zit. Driemaal raden wie...

6. Landing Stripling (1962)
Tom probeert een raar vogeltje te vangen door een valse landingsbaan te maken, maar krijgt in de plaats daarvan een vliegtuig tegen zijn snuit.

7. Calypso Cat (1962)
Tom probeert tijdens een cruise naar de Caraïben een mooie Perzische kattin te versieren, maar eens ze gearriveerd zijn, heeft ze alleen nog maar oog voor een rosse kater die haar inpakt met zijn vuilbakdeksel-muziek.

8. Dicky Moe (1962)
Eén of andere rare kapitein die een ziekelijke obsessie heeft om de walvis Dicky Moe te vangen, heeft zijn personeel door zijn gedrag weggejaagd. Op zoek naar een nieuwe idioot om het dek te schrobben, vangt hij Tom.

9. The Tom And Jerry Cartoon Kit (1962)
Erg experimenteel filmpje waar we middels een doe het zelf-kit te zien krijgen hoe Tom en Jerry-gags ontstaan. Ongeveer op dit ogenblik was voor Gene Deitch het geld voor de decors op.

10. Tall In The Trap (1962)
Jerry is een notoire kaasdief in het Wilde Westen, en de sheriff huurt Tom in om de muis te vangen. En dat had hij beter niet gedaan.

11. Sorry Safari (1962)
Tom en zijn lichtgeraakt baasje gaan op safari op een erg lelijk getekende olifant. Ongeveer op dit ogenblik was voor Gene Deitch de inspiratie op, en bestaat de centrale gag erin dat Tom het geweer van zijn baas heeft verwisseld voor een thermosfles (!)

12. Buddies Thicker Than Water (1962)
Tom is aan het creperen van de kou in de winterse sneeuw, en Jerry laat hem uit medelijden binnen. Wanneer de bazin van het huis echter de twee wil buitenschoppen, blijkt haar afkeer voor katten net iets minder dan voor muizen, en omdat Tom Jerry buitenschopt, mag hij blijven. Maar dat laat Jerry niet gebeuren...

13. Carmen Get It! (1962)
Tom achtervolgt Jerry tot in een operagebouw waar net een voorstelling van Carmen gaat beginnen. Om de portier te verschalken heeft Tom zich als violist verkleed, maar hij belandt op de set en moet mee spelen!

BEELD EN GELUID
Vanaf de Gene Deitch-periode is ook de cinemascope-periode afgelopen, en zijn alle tekenfilmpjes terug in het originele 1.33:1-formaat. Geen verhakkelde pan en scan meer, maar helaas maakt dat de inhoud van de filmpjes er niet beter op. Het beeld is redelijk deftig in vergelijking met de eerste delen uit deze collectie, maar we mogen niet vergeten dat we ondertussen al zo'n vijftien jaar verder zijn. Er zitten geen reel marks meer op de beeldband, de scherpte en het kleurcontrast zijn bevredigend, en het enige wat er op het beeld aan te merken is, is ruis en de occasionele printbeschadiging. Het geluid is - natuurlijk - nog steeds in mono weergegeven; dat de synchroniteit soms danig misloopt, heeft niets te maken met de kwaliteiten van de dvd, dan wel alles met de ontbrekende kwaliteiten van Deitch.

EXTRA'S
Geen extra's; we zouden voor één keer bijna zeggen: "gelukkig"!

CONCLUSIE
Technisch is deze disc in orde, maar inhoudelijk heeft Gene Deitch aan de Tom en Jerry-reeks meer verknoeid dan bijgebracht. Voer voor completisten, alhoewel je dit toch eens moet gezien hebben om dan te beseffen hoe goed de oudere Tom en Jerry-filmpjes toch waren.