FILM
De politie van Montreal roept de hulp in van de Amerikaanse profiler Illeana Scott (Angelina Jolie) om een reeks onopgeloste moorden op te helderen, waarvan laatst nog een slachtoffer is teruggevonden op een bouwwerf. Het onderzoek komt in een stroomversnelling wanneer er opnieuw een gelijkaardige moord gebeurt en er ditmaal een getuige is, de kunsthandelaar James Costa (Ethan Hawke). Door zijn tekentalent kan Costa een robotfoto samenstellen van de vermoedelijke dader. Bovendien heeft de onbekende seriemoordenaar plots een naam: Martin Asher. Zijn moeder (Gena Rowlands) heeft namelijk haar zoon op de veerboot gezien, wat een sterke stunt is aangezien haar zoon al jaren dood gewaand wordt. Illeana vermoedt dat Asher gedurende al die jaren de identiteit van de achtereenvolgende slachtoffers heeft overgenomen. Ze beseft echter ook dat, nu Costa hem geïdentificeerd heeft, de jonge kunstenaar met stip op één is terecht gekomen op de hit list van Asher.

De naargeestige sfeer die we in de vorige films van DJ Caruso, regisseur van onder meer The Salton Sea en enkele afleveringen van The Shield, terugvonden, vinden we bijna als zijn watermerk ook terug in deze Taking Lives. Om de film een authentiek trekje te geven, heeft hij voor de Canadese cast een beroep gedaan op enkele Franssprekende acteurs zoals Olivier Martinez, Tchéky Karyo en Jean-Hugues Anglade. Een deel van de dialogen zijn zelfs in het Frans, en er wordt zelfs een grap rond geweven wanneer blijkt dat het personage dat La Jolie vertolkt, tegen de verwachting van de seksistische zwijnen in, Frans blijkt te spreken. We zeggen nu wel "grap", maar veel valt er in deze film niet af te lachen. Taking Lives is zowat de grootst gemene deler van Se7en, The Silence Of The Lambs, The X-Files en de films van M. Night Shyamalan. Het geheel is iets minder luguber dan de twee eerstgenoemde, het personage van Illeana Scott heeft wel erg veel weg van Dana Scully, en we worden tot op het laatst verschillende keren op het verkeerde been gezet. Originaliteit is ver te zoeken dus, maar toch weet Caruso het juiste grimmige sfeertje op te roepen om dan vervolgens de kijkers een paar keer goed te laten schrikken. De verleden week nog als meest sexy levende vrouw - dat laatste adjectief zolang ze geen rare toeren meer uithaalt natuurlijk - Angelina Jolie bewijst nog maar eens dat haar oscar voor haar rol in Girl Interrupted misschien dan toch niet zo onterecht was als ze met haar Tomb Raider-films, waar we overigens toch ook van genoten hebben, deed uitschijnen. Het weerwerk moet voornamelijk komen van Ethan Hawke, die soms een beetje overacteert maar toch best goed gecast is, en Kiefer Sutherland, naar wie we niet meer kunnen kijken zonder aan Jack Bauer te denken. Taking Lives beschikt wel over de juiste sfeer, maar helaas niet over het origineelste scenario aller tijden, maar weet toch anderhalf uur de spanning erin te houden. In de Verenigde Staten is er overigens ook een iets langere director's cut beschikbaar waarin Jolie onder meer iets langer haar twee voornaamste hulpstukken bovenhaalt.

BEELD EN GELUID
Voor een zeer donkere film te zijn pakt deze dvd toch uit met een goede scherpte, waarbij in de donkere scènes toch altijd genoeg contrast aanwezig is om de vele details te onderscheiden. Het kleurenpalet is wat aan de koele kant, en in de paar lichtere scènes is er een klein beetje colour bleeding te zien. Helemaal ontdaan van ruis is deze film ook niet, maar de korzelige beeldband kan ook een bewuste artistieke keuze geweest zijn. We zijn wel erg te spreken over het feit dat de disc nagenoeg vrij van compressie-artefacts is. De layer change valt wel erg op, maar zit tussen twee scènes in, en onderbreekt de stroom der gebeurtenissen niet zo erg.

De soundtrack is gecodeerd in Dolby Digital 5.1 met een bitrate van 384 Kbps. De surroundkanalen en de subwoofer worden heel beheerst gebruikt: minutenlang hoor je nagenoeg niets, maar wanneer Caruso je eens danig wil laten schrikken, of in de scène met de achtervolging tégen de rijrichting aan, worden alle registers opengetrokken voor een maximaal resultaat. Alhoewel, de eerlijkheid gebiedt ons te stellen dat we in hetzelfde genre al betere prestaties te beoordelen hebben gekregen, de schitterende DTS-track van Se7en als voorbeeld nemend, maar dit is zeker geen slechte release. En als je dan toch misschien nog een paar kliks en dropouts in de achterkanalen hoort, dan mag je die zeker op rekening van componist Philip Glass schrijven, componist van onder meer de experimentele Koyyaanisqatsi en Powaqqatsi, voor wie elk geluid verheven moet worden tot de status van artistieke muziek. Als we nu kwatongen zouden zijn, zouden we kunnen beweren dat men op die manier Glass ook kan inhuren als men niet zeker is van de geluidskwaliteit. Maar nu zijn we aan het roddelen; de soundtrack is zeker niet erg toegankelijk, zoveel mag duidelijk zijn. De dialogen zijn prima synchroon en verstaanbaar, behalve dan misschien wat binnensmonds Frans-Canadees gemompel. Samengevat, de nadruk van deze release ligt bij de dialogen en dus bij de frontspeakers, en de ruimtelijke en dynamische elementen werden er echt maar met mate aan toegevoegd.

EXTRA'S
Jammer genoeg moeten we het stellen zonder de Amerikaanse director's cut, want tegen wat meer Jolie zeggen wij nooit nee. Het bonusmateriaal bevat eerst en vooral een 21 minuten durende documentaire "Crime Lab: A Taking Lives Documentary", die in vier stukjes werd gehakt en die U met een play all-functie weer aan elkaar mag lijmen. We vonden de inhoud nogal (zelf)bewierokend, en het ontbreken van deze feature zou zeker geen substantieel gemis geweest zijn. Verder krijgen we 12 minuten aan verwijderde scènes, zonder al te veel randcommentaar, en aangezien we de director's cut nooit hebben mogen aanschouwen, kunnen we niet oordelen of deze soms daaruit zijn gelicht. We weten dat er onder meer een uitgebreidere sex-scène in zit en wat meer close-ups van de verminkte lichamen, maar die informatie hebben we maar uit tweede hand. In Australië heeft men wél de director's cut uitgebracht, en op die disc ontbreekt verder deze featurette. Tot slot vinden we nog een trailer en een 3 minuten filmpje met bloopers op deze disc terug.

CONCLUSIE
Taking Lives is voldoende voor een avondje spannend vermaak, maar regisseur DJ Caruso is wel érg sterk bezig geweest met bij de concurrentie ideeën te pikken, en zal dus met deze film alweer geen potten breken. Wie nog het meeste van deze film zullen kunnen genieten, zijn de onvoorwaardelijke fans van Angelina Jolie. Officieel de meest sexy nog levende vrouw, dus.