FILM
Een picknick op Valentijnsdag, het lijkt onmogelijk, maar niet als je in Australië woont en de zomer op zijn einde loopt. De meisjes van het sjieke Appleyard College zijn in alle staten, want ze rijden met hun lerares naar de mysterieuze hanging rock om er gezellig hun lunchpakket op te eten en er te genieten van de laatste warme dag van het jaar 1900. Zomerse kleren met strikjes en bijpassende frivole hoedjes worden uit kasten en dozen gehaald en iedereen maakt zich op om er op z’n best uit te zien. Vier meisjes maken na de lunch een verkennende wandeling in de nabijheid van hanging rock, klimmen zelfs een eind naar boven, plagen elkaar en maken plezier. Tegen het afgesproken uur verschijnen ze evenwel niet op de rendez-vousplaats en een zoekactie wordt op touw gezet. Eén meisje vindt men terug, maar ze herinnert zich niet wat er gebeurd is. De rest blijft spoorloos.

Peter Weir (Master and Commander) levert met Picnic at Hanging Rock een zeer mooie en zeer poëtische film af met veel aandacht voor decor, kostumering en suggestie. Het verhaal kabbelt rustig voort en maakt een paar zij-uitstapjes die niet direct aan het hoofdthema gelinkt zijn. Toch verandert ondertussen bijna sluipend de sfeer van gemoedelijk en opgewekt naar sinister en mysterieus. Je zou het van de maker van Master and Commander niet meteen verwachten, maar Picnic at Hanging Rock is Peter Weirs beste poging om een arthousefilm te maken en dat hij daarin is geslaagd staat buiten kijf. Het gevolg is dat hij zich geen zorgen hoeft te maken over de afloop van het verhaal of de oplossing van de whodonit. Dat zal nogal wat kijkers ontgoochelen want het einde is open voor interpretatie.

Voor de Virgin Suicides is Sofia Coppola bijna zeker te rade gegaan bij Picnic at Hanging Rock. De overeenkomsten in sfeer, opbouw en afloop zijn te opvallend voor toeval. Datzelfde geldt overigens ook voor The Blair Witch Project van Daniel Myrick.

BEELD EN GELUID
Het beeld van deze film staat in een anamorf 1.85:1-formaat op de dvd. Het is stabiel, netjes schoongemaakt voor de transfer en er is nauwelijks sprake van vervorming. De kleuren schitteren weer zoals tijdens de bioscooprelease en het contrast is perfect. Het geluid (Dolby Digital 2.0) breekt geen potten. Toch is het prachtig gerestaureerd en is er sprake van een naar de huidige normen acceptabele klank.

EXTRA'S
Bioscooptrailer en filmografie van Peter Weir (tekst).

CONCLUSIE
Peter Weir laat de afloop van het drama in het vage. Ondertussen brengt hij met dit kostuumdrama toenemende spanning, mysterie en zelfs mystiek tot in de huiskamer. Het gaat hier tegelijk over een drama, een thriller en een arthousefilm. Kijkers die bij het inzetten van de aftiteling op alle vragen een antwoord willen, blijven wellicht teleurgesteld achter. Dus misschien toch even uitkijken en deze film vooral aanbevelen aan liefhebbers van literaire en moeilijkere films.