FILM
Ondanks de beperkte cinematografische waarde, vormt Purple Rain een mijlpaal in de geschiedenis van de popmuziek. Het gelijknamige album houdt nog steeds stand als één van de meest verkochte albums ooit en de film lijkt niet meer dan een manier om dat succes extra uit te buiten. Met momenten heeft het iets weg van een aaneenschakeling van MTV clips. Zo’n 20 jaar later komt het allemaal verouderd over, maar voor degenen die opgroeiden in de jaren ’80 is het een mooie herinnering aan die tijd.

We zien Prince aan het werk als de Kid, een jongen die opgroeit in een gebroken gezin met een vader die zijn mislukking in de muziekwereld fysiek afreageert op z’n vrouw en zoon en een moeder die de passende bijnaam “freak show” mag genieten. Samen met z’n band The Revolution probeert de jonge zanger/songwriter mee te dingen naar podiumtijd in de populaire nachtclub First Avenue. Doorheen de film hebben ze voornamelijk af te rekenen met de groep The Time onder leiding van gladjanus Morris Day en z’n persoonlijk slaafje Jerome Benton. Tot grote frustratie van Morris heeft de Kid wel 1 “ding” in z’n bezit waar hij geweldig op uit is, nl. de nieuwe, sexy zangeres Apollonia die via de Kid haar weg naar de showbizz hoopt te vinden. Helaas ontbreekt haar het talent om het echt te maken en leidt haar aanwezigheid enkel tot een driehoeksverhouding met de Kid en Morris. Ondertussen zien we hoe de populariteit van The Revolution stelselmatig achteruit boert en ze slagen er niet meer in het volk te lokken. De eigenaar van de club staat op het punt de groep eruit te gooien ten voordele van Morris op voorwaarde dat hij erin slaagt een nieuwe meidengroep te starten. Apollonia wordt in verleiding gebracht door het aanbod van Morris en wanneer de Kid daar achter komt, slaan bij hem de stoppen door zover zelfs dat hij haar fysiek kwetst. Terwijl The Revolution erop achteruit blijft gaan, zien we hoe 2 meisjes uit de groep erop aandringen dat de Kid 1 van hun liedjes brengt, maar hij weigert halsstarrig. Stiekem werkt hij echter toch aan het nummer en op het cruciale moment van vallen of opstaan, besluit hij het te brengen als ode aan z’n vader, die ondertussen zelfmoord pleegde. De meisjes krijgen uiteindelijk ook erkenning voor hun werk en zo komen we tot de climax van de film wanneer Purple Rain dan eindelijk door de speakers klinkt. Een climax die de moeite waard blijkt.

Het script voor de film is helaas flinterdun en de acteerprestaties zijn op z’n minst afschuwelijk te noemen. De enige échte acteurs die we te zien krijgen zijn de ouders van de Kid. Eigenlijk draait het allemaal om Prince, zijn muziek en zijn persoonlijkheid. Op dat moment in zijn carrière kon hij weinig of niets verkeerd doen. Zijn muziek klonk fris en origineel en hij verlegde de grens voor andere artiesten gezien het feit dat hij zelf de muziek schreef, zong en produceerde. Ondanks zijn grillige persoonlijkheid kan je niet ontkennen wat hij betekende voor de popmuziek. De film toont een reeks prachtige muzikale opvoeringen en geeft met momenten weer hoe energiek en charismatisch Prince te werk kan gaan. Tegen het einde zijn er enkel indrukwekkende danspasjes te zien.

BEELD EN GELUID
Eindelijk zien we de film in het originele 1.85:1 formaat. Gezien het lage budget bij het maken van de film spelen veel scènes zich binnen af in donkere ruimtes overladen door effecten van droog ijs. Dat zou voor behoorlijk wat problemen kunnen zorgen op vlak van compressiefouten en remastering. Tot onze grote vreugde kunnen we positief zijn en stellen we geen problemen vast op de nieuwe transfer. De kleuren zitten goed hoewel ze niet bepaald levendig overkomen. Het zwartniveau is mooi scherp. Doorheen de film blijkt het detail wel vrij onstabiel met afwisselend heel scherpe en onscherpe beelden. Hier en daar zien we wel enkele printbeschadigingen, maar het heeft nooit een storend effect. We moeten toegeven dat het niet perfect is, maar gezien de beperkingen bij de productie en andere factoren twijfelen we eraan of de film er ooit beter uit heeft gezien.

Bij een film als Purple Rain richten alle oren zich uiteraard naar de geluidstrack en hoewel die niet verbluffend is, kunnen we positief zijn. Er is geen ruis te bespeuren en de track klinkt over het algemeen natuurlijk, maar begeeft zich soms op het randje voornamelijk wanneer de acteurs hun stem verheffen. Het geluid speelt zich voornamelijk af op de fronts met hier en daar atmosferische ondersteuning van de surround speakers. De muziek klinkt heerlijk met voldoende bass.

EXTRA’S
Disc 1 van de speciale uitvoering bevat de film en een audiocommentaar van regisseur Albert Magnoli, producer Robert Cavallo en director of photography Donald Thorin. Het drietal bespreekt voornamelijk de technische details en er is weinig discussie over Prince zelf. Helaas stellen we vrij veel dode momenten vast, wat het niet bepaald veel boeiender maakt.

Disc 2 bevat de overige extra’s:

• First Avenue: The Road to Pop Royalty is een feature met enkele groepsleden en deejays uit de periode die een rondleiding geven in de club en uitwijden over de verschillende optredens die doorheen de tijd de revue passeerden.
• Purple Rain: Backstage Pass toont voornamelijk dezelfde mensen uit de vorige feature die nu meer ingaan op het filmen en op de muzikanten die met Prince optraden. Het is een behoorlijk informatieve documentaire, maar ze neigt helaas wat naar de langdradige kant en wordt na verloop van tijd een tikkeltje repetitief.
• Riffs, Ruffles and A Revolution: The Impact and Influence of Purple Rain is een korte doch interessante feature waar groepsleden en mensen uit de modewereld de impact van Prince en z’n album bespreken.
• MTV Premiere Party bevat opnames van de oorspronkelijke première en tal van interviews met bekendheden uit die tijd. Het is interessant om de sterren van toen te zien passeren, maar de feature duurt te lang.
• Purple Rain: The Videos is een verzameling van muziekclips van Prince (Let’s go crazy, Take me with u, When doves cry, I would die 4 u/Baby I’m a star en Purple Rain), The Time (Jungle love, The bird) en Apollonia (Sex shooter).

Het gaat om een speciale uitvoering en er is dus een redelijk aantal extra’s aanwezig, maar kwaliteit haalt het helaas niet van kwantiteit. De bijgevoegde clips zijn leuk, maar blijken in een aantal gevallen slechts stukjes uit de film te zijn.

CONCLUSIE
Hoewel Purple Rain geen grote bijdrage levert aan de wereld van de cinema, is de film het bekijken waard voor liefhebbers van onmiskenbare popmuziek en uiteraard ook fans van Prince. Het geheel vormt ook een mooie herinnering voor mensen die opgroeiden in de jaren ’80. Warner levert verdienstelijk werk op vlak van remastering, maar schiet voor een speciale uitvoering toch wat tekort op vlak van extra’s.