FILM
Een beroemd chirurg (George Kennedy: Naked Gun, Delta Force) raakt betrokken bij een zwaar auto-ongeval. Het is te zeggen: hij rijdt 'nietsvermoedend' op klaarlichte dag, met open ogen, op een volledig verlaten weg tegen een met explosieve-vloeistoffen-volgetankte-truck. Qua ongeloofwaardigheid kan dit meteen tellen. Hij raakt in een diepe coma en ontwaakt pas zeven jaar later. De chirurg begint als een zwaarverbrand monster (t.t.z. een stand-in met een roestbruin rubberen masker – George Kennedy zou als acteur voor een volledige film waarschijnlijk teveel dollar$ gekost hebben) aan een gruwelijke slachtpartij. Gelukkig zijn er nog verpleger Peter (Koen Wauters, die heel de tijd als een infantiele slippendrager in veel te strakke jeansbroeken over het scherm heen huppelt) en zijn vriendin Amy (Nada Van Nie, die op een bepaald moment telefoneert d.m.v. een sprekende teddybeer!) die hem proberen te stoppen.

Er zijn van die films die zodanig slecht zijn dat ze weer leuk kijkvoer worden. Kenners en adepten van cultcinema weten dat er een flinterdunne scheidingslijn bestaat tussen slecht/fout en goed/fout. Een lijn tussen films die irritant slecht zijn, en films die amusant slecht zijn. Intensive Care is zo’n film die qua scenario, personages, regie en 'acteertalent' zodanig slecht is dat het geheel onbedoeld lachwekkend wordt. Intensive Care is ook de meest geschikte film waarmee je aan je vrienden en familieleden duidelijk kan maken wat er nu precies leuk is aan het bekijken van slechte films. Te meer omdat alles hoofdzakelijk Nederlands gesproken is, en bovendien omdat ideale schoonzoon Koen Wauters erin meespeelt, in wat toch wel de meest genânte flop uit zijn carrière moet zijn. Op ongelooflijk houterige wijze probeert hij in de huid van een personage te kruipen, hetgeen hem op medelijwekkende wijze nergens lukt. Hij hanteert een soort NederVlaams: een kruising tussen Oost-Limburgs en Oud-Noord-Hollandsch (één van zijn oneliners: "Ga je vanvond naar een fees(ssj)t? Toch niet met die lul met z’n leren jekkie!"). Medespeelster Nada Van Nie (Honneponnetje) doet nóg harder haar best om een goede acteerprestatie te leveren, maar jammer genoeg wil het script niet mee. Zeker niet wanneer ze op doodernstige en behulpzame toon aan Koen Wauters vraagt - nadat deze zwaar bloedend en compleet tot moes geslagen tegen de vlakte ligt: "Zal ik even een pleistertje voor je halen?". Deze in 1990 met veel poeha en promotie aangekodigde Nederlandse productie, lokte amper 5 000 bioscoopbezoekers (don’t believe what’s written on the cover). Een aderlating voor de producenten en een onherstelbare deuk in het imago van alle deelnemers. Gelukkig dat rioolfilmkenner Jan Verheyen de prent enkele jaren later oppikte voor zijn "Nacht van de Wansmaak"-tour doorheen het Vlaamse en Nederlandse bioscooplandschap. Gelukkig ook dat de mensen van Dutch Filmworks in zijn kielzog erin geslaagd zijn om een keurige DVD-release van desbetreffende film uit te brengen. Op deze manier kan men jarenlang; generatie na generatie, blijven genieten van dit schuddebuikende misbaksel van een prent. Bedankt voor de reanimatie van onze lachspieren DFW!

BEELD EN GELUID
Het beeld zit in z’n oorsponkelijke 1.78:1 anamorfische bioscoopformaat (niet dat veel mensen dit ooit op het witte doek hebben kunnen controleren). De kleuren ogen flets en het contrast laat heel wat te wensen over. De beelscherpte fluctueert tussen aanvaardbaar scherp en half-onscherp, wat de film nog een extra dimensie meegeeft. Verder zijn er nergens beeldcompressiefouten aangetroffen, waaroor de totale beeldscore toch nog nip aanvaardbaar wordt. Op het gebied van geluid krijgen we een opnieuw gemasterde geluidstrack in Dolby Surround 5.1. Dit valt een beetje te vergelijken met een normale Stereo 2.0 geluidstrack die bewerkt wordt met een Dolby ProLogic effect + subwoofer matrix. Met het verschil dat je niets meer hoeft te selecteren op je versterker maar dat de masteringstudio dit effect reeds op de disc heeft gebrand. Je versterker gaat er dan vanuit dat hij een normale Dolby Digital 5.1 track afspeelt. De dialogen en de muziek klinken erg hol, en beschikken maar over weinig richting. De surrounds geven een klein beetje ruimtelijkheid aan bepaalde scènes, maar hun deelname blijft eerder beperkt. De subwoofer vliegt eventjes samen met een crashende auto in brand (het is te zeggen de woonkamer trilt even alsof er een hongerige reus komt aangestormd) maar valt dan gedurende de rest van de film, net als toendertijd de verkoop van bioscooptickets, morsdood. Een slappe geluidstransfer voor een slappe film, wat wil een mens nog meer? Beeld- en geluid versterker perfect de amateuristische sfeer die rond de film hangt, en dat is een goede zaak.

EXTRA’S
De extra’s zijn voor een films als deze meer dan behoorlijk. We krijgen een audiocommentaar van regisseur en producent die beiden geïnterviewd worden. Dit is dus geen traditioneel commentaar waarin trivia en anekdotes vlot gelinkt worden aan de beelden uit de film. De makers zijn nog steeds vol lof over hun gedrocht van een film en lijken na al die jaren nog steeds niet te beseffen dat ze grandioos op hun bek zijn gegaan. Hun oogklepperige houding siert hen, zodat ook het audiocommentaar onbedoeld grappig wordt. Op welke planeet hebben deze mensen de afgelopen jaren geleefd zou je je kunnen afvragen? Verder is er ook nog een making of van een kleine twintig minuten. Naast wat behind the scenes beelden, zien we ook korte interviews met de regisseur, Nada Van Nie en Koen Wauters, de cinematograaf en de special-effects ontwerper. Daarnaast beschikt de disc ook over een trailer, een storyboard dat zonder verder uitleg bekijkbaar is, een fotogallerij en een verzameling van tijdschriftartikels waarvan de koppen boekdelen spreken over welke verwachtingen de media had omtrent de film.

CONCLUSIE
Dit is het neusje van de zalm inzake Benelux-cult-films. Deze Nederlandstalige splatstick-horror film is zodanig slecht dat je als kijker geregeld in een deuk ligt door de hoge entertainmentwaarde. De DVD werd mooi voorzien van de nodige extra’s en beeld- en geluid zijn van een aanvaardbare kwaliteit. Dit is de ideale film om je collectie mee te bemesten. Of is het eerder zoiets als mest in je collectie opnemen? We laten de keuze over aan jullie. Wij vinden deze release alvast lachwekkend slecht, en dat is voor één keertje (dus zonder ironie) als aanrader bedoeld!