FILM
Egypte 1942. In het noorden van Afrika woedt een hevige stijd tussen de geallieerden en het Duits-Italiaanse leger. Serra heeft zich in Italië via de universiteit als vrijwilliger opgegeven en voegt zich als groentje bij de Italiaanse rangen. Door zijn ogen zien we in welke omstandigheden de Italianen het onder de duim van de Duitsers moeten opnemen tegen Engelse troepen. Het isolement in de woestijn, de primitieve levensmiddelen en het permanente gevoel van verlies en wanhoop drijven de Italiaanse moreell tot ver beneden het zeeniveau. Het enige doel dat hen nog rest is zo snel mogelijk deze hel te verlaten en terug te keren naar hun geboorteland.

Deze prent vertelt een nooit eerder verfilmd verhaal over de rol van de Italianen tijdens het begin van WOII. De Duitsers en de Italianen leken voor de buitenwereld goede vrienden. In werkelijkheid bleek Mussolini echter het schoothondje van Hitler te zijn. Het kwam er in principe op neer dat de geboden Italiaanse militaire steun door Hitler aangewend werd voor de smerigste en meest ondankbare missies in de oorlog. Onder leiding van generaal Rommel werden de Italianen in de woestijn ingezet als makkelijk kannonnenvlees. Ze vingen er de grootste klappen op en de Duitsters gingen achteraf met de eer lopen. Als het Engelse weerwerk sterker blijkt dan verwacht (het gevecht in de Afrikaanse woestijn was de eerste grote veldslag tussen Duitsers en Geallieerden tijdens WOII) worden de Italianen door de Duitsers in de steek gelaten. De Italianen moeten het in de kurkdroge Egyptische woestijn niet enkel opnemen tegen een veel talrijkere vijand, maar ze kampen ook met een schrijnend gebrek aan water, levensmiddelen, oorlogsmateriaal en versterking. De enige steun die ze van Mussolini uit het vaderland krijgen is een radioboodschap: “zorg voor een overwinning of sterf”.

De Italiaanse regisseur Enzo Monteleone ( La Vera Vita Di Antonio H.) levert met El Alamein een persoonlijke anti-oorlogsfilm af die zijn doel niet mist. Script, cinematografie, montage en acteerprestaties zijn allemaal aan elkaar gewaagd en vormen een sterke, hechte band. Monteleone overgiet de film met een aparte, ingetogen stijl die eerder typerend is voor een psychologisch drama. Hoe open en groots de landschappen ook mogen zijn, toch slaagt Monteleone erin om door de afzondering van de Italiaanse troepen (zowel qua aardrijkskundige locatie als positie in de oorlog) een claustrofobische sfeer op te wekken. De kijker wordt als het ware met hetzelfde gevoel opgezadeld als de Italiaanse troepen.Tijdens één van de weinige gevechtsscènes hanteert de regisseur een imponerende slowmotionstijl zoals we die eerder van Sam Peckinpah zouden verwachten. Jammer genoeg mist dit gevecht wel de nodige stuurkracht om voor de volle honderd procent te werken. Nog een vorm van kritiek is misschien de iets te lange speelduur. Sommige scènes worden onnodig uitgerokken of lijken zelfs volledig overbodig. Gelukkig blijft het einde van de film nog lang nazinderen, net zoals dat bij een film als Saving Private Ryan ook het geval is. Dat is dan ook het enigevefrgelijkingspunt tussen beide films. Voorts liggen beide prenten mijlenver uit elkaar, zowel qua stijl, regie, boodschap als budget. El Alamein verdient meer dan één kijkbeurt.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 2.35:1-beeld is haarscherp en bevat op enkele piepkleine printbeschadingingen na geen enkele oneffenheden. De kleuren zijn warm en vol, waarbij vooral het geel-bruine woestijdzand prachtig tot z’n recht komt. Ook de diepe contrastwaarden zijn uitstekend. De prachtige beeldfotografie is haarscherp overgezet op dvd en op een enkel geval van licht trillende beeldijnen na, is deze transfer perfect. Het geluid zit verpakt in drie formaten: Dolby Digital 5.1, Dolby Digital 2.0 en DTS 5.1 De 2.0 variant lijkt ons totaal overbodig en de vraag is dan ook of deze data niet beter ingevuld werd met enkele extra’s of een nog betere beeldkwaliteit. Zowel de Dolby Digital 5.1 als de DTS klinken uitstekend. De DTS wint het op punten qua spreiding, dynamiek en frequentiebereik, maar beide soundtracks klinken heerlijk vol en bevatten een mooie spreiding van zowel muziek, omgevingsgeluiden als effecten over alle beschikbare geluidskanalen. Bij enkele bombardementen beukt de subwoofer zodanig diep dat je best eerst de kelderverdieping van je woning van extra versteviging voorziet. De dialogen komen glashelder uit het centerkanaal en de mix tussen alle kanalen is ijzersterk.

EXTRA’S
Enkel de bioscooptrailer.

CONCLUSIE
El Alamein vertelt het onder het stof geraakte verhaal van Italiaanse troepen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze film werkt op alle vlakken: het is een intrigerend psychologisch drama, een geschiedkundig interressant oorlogsverslag, een politiek getint statement en een eerbetoon aan alle slachtoffers die destijds vielen en die nu vergeten zijn. Wie nagelbijtende actie verwacht verwijzen we liever naar een film zoals Behind Enemy Lines. Wie het liever iets verder zoekt en bereid is om dieper te graven zal aan El Alamein een onvergetelijke filmervaring overhouden.