FILM
Walt Disney's interpretatie van A.A. Milne's geliefde Winnie De Poeh boeken is nooit gespaard geweest van kritiek. De verregaande Amerikanisering, met talloze moraallessen en overdreven sentiment, laat bij sommigen een wrange smaak achter. Anderen jammeren dan weer over de transformatie van E.H. Sheperds originele, nostalgische schetsen in makkelijker te marketen figuren. Bij Disney zien de dieren uit het Honderd Bunder Bos er immers allemaal uit als lieftallige, kneedbare pluchen beesten, die je natuurlijk in allerlei vormen en maten in je plaatselijke speelgoedwinkel kan kopen. Maar de criticasters vergeten vaak verder te kijken dan hun neus lang is. Ja, Poehbeer en zijn vriendjes zijn wellicht het belangrijkste commerciële product van de Disney Studio's. Maar Teigetje, Ieoor en compagnie bezitten ook nog de charme van de oude Disney cartoons. De tand des tijds lijkt geen vat te hebben gehad op hun naïeve, kindvriendelijke verhalen. En Pooh's Heffalump Movie (Poeh's Lollifanten Film) bewijst dat eens te meer.

Op een dag ontwaakt het Honderd Bunder Bos bruusk uit zijn slaap. Luid getrompetter schrikt de bewoners immers op. Konijn twijfelt niet aan de oorsprong: een Lollifant is pad, volgens hem een vreselijk monster dat zo snel mogelijk gevangen moet worden. Een expeditie naar Lollifantenland wordt op poten gezet, waaraan Poeh en al zijn maatjes deelnemen. Enkel Roe mag niet mee, wegens te gevaarlijk. Daar laat de jonge Kangaroe zich echter niet door afschrikken. Hij sluipt het huis uit en gaat zélf op jacht naar de Lollifant. En hij vindt hem nog ook. Maar het beest blijkt allesbehalve het gevaarlijke monster te zijn wat Konijn beschreef. Integendeel, Lollie is een speels, vrolijk dier dat al gauw Roe's beste vriend wordt. Nu rest Roe enkel nog de taak Poeh, Konijn, Teigetje en al de andere dieren uit het Honderd Bunder Bos ervan te overtuigen dat Lollifanten best aardige wezens zijn.

Op vlak van verhaal mag je van Pooh's Heffalump Movie geen grootse dingen verwachten. De plot is op het lijf geschreven van jonge kinderen, vol naïviteit en verwondering, en bevat slechts een minimum aan dramatiek. Maar dat is juist de charme van de prent. In tijden waarin iedere zichzelf respecterende animatiefilm volgestouwd zit met popcultuur-referenties, in de hoop zo ook een volwassen publiek aan te spreken, komt de simplistische aanpak van de Lollifanten Film als een ware verademing. Dit is een zeldzaamheid: een onbevangen film, die zich niets aantrekt van trends of commerciële expansie, en teder verhaaltje voor het slapengaan vertelt. Natuurlijk gaat dat gepaard met een grote voorspelbaarheid van de plot. Het staat vanaf de eerste minuut buiten kijf dat Poeh en kompanen wijze lessen over zichzelf en hun wereld zullen leren en nieuwe vriendjes zullen maken. Voor een keer stoort het niet. Nostalgie is immers een aangenaam neveneffect van deze werkwijze. Je wordt meteen weer naar je eigen jeugd terug gekatapulteerd.

Al even verademend is het gebruik van traditionele celanimatie. In een vlaag van verstandsverbijstering heeft Disney recent beslist om alle nieuwe A-films uit zijn productielijn vanaf 2005 digitaal te animeren. Poehbeer blijft (voorlopig?) echter gespaard van deze draconische maatregel. En dat injecteert een extra dosis vitaliteit in de Heffalump Movie. Walt Disney produceerde de eerste Poehfilm in 1966 en alle volgende prenten hebben getrouw dezelfde animatiestijl nageleefd. De look is erg schetsachtig, met een potloodlook, in de stijl van de meeste tekenfilms van de studio in de jaren zestig en zeventig, zoals gepionierd door 101 Dalmatians. Naar mijn mening is dit de mooiste stijl die Disney ooit gebruikte, en veertig jaar na dato heeft de losse tekenwijze nog niets aan kracht ingeboet. Opvallend is eveneens de keuze voor pastelkleuren, wat het kindse karakter van de film versterkt en daarenboven esthetisch aangenaam oogt. Alle technische kantjes van de prent ogen overigens mooi verzorgd, hoewel ze uiteraard nooit de platgetreden paden van het conventionele verlaten.

Pooh's Heffalump Movie brengt natuurlijk alle favoriete karakters uit het Honder Bunder Bos samen, met de uitzondering van Janneman Robinson, die slechts in de eindgeneriek eventjes opduikt. Al even normaal is dat de focus komt te liggen op één specifiek personage uit de vriendenkliek. Teigetjes Film draaide rond de plaatselijke spring-in-'t-veld, Knorretjes Grote Film had ieder favoriete varkentje als protagonist, en hier eist de kleine Roe de hoofdrol op. Zijn personage, en zijn interactie met de Lollifant, worden door de makers aangegrepen om moraliserende, zeemzoete lessen bij te brengen over verdraagzaamheid, vooroordelen en (vooral) het langzaam groeien naar volwassenheid. Opvallend is dat na zo'n veertig jaar status quo een nieuw personage schijnbaar permanent de leefwereld van Poeh en co komt vervoegen. Lollie de Lollifant is een kinderlijke speelse kleuter, die door de animators opnieuw als een erg knuffelbaar wezen is neergezet. Op het eerste gezicht lijkt het personage echter te ééndimensionaal om lang mee te kunnen gaan. Of dat echt zo is, zal waarschijnlijk blijken in het najaar, als Pooh's Heffalump Halloween op dvd verschijnt.

Ondanks de ogenschijnlijke tekortkomingen (de voorspelbaarheid, het moralisme, de kindse eenvoud) werkt Pooh's Heffalump Movie toch verrassend goed, niet enkel voor de allerkleinsten, maar zelfs voor het kind in ieder van ons. De beslissing om de bewoners van het Honderd Bunder Bos op te delen in groepjes was een uitstekend idee, evenals het feit dat Roe de protagonist is. Zijn aanstekelijke enthousiasme draagt immers de prent probleemloos over de kleine dipjes in de plot heen. Voeg daar nog de charmante tekeningen, de allesbehalve vernieuwende maar amusante Carly Simon liedjes en een heerlijke hommage aan Dumbo's dromerige Olifantenmars aan toe en je krijgt een nostalgische trip in een tijdmachine naar de angsten en onzekerheden, maar ook het plezier en de zorgeloosheid van je eigen jeugdjaren.

BEELD EN GELUID
Van een animatiefilm die nog geen jaar oud is, mag je verwachten dat hij in quasi perfecte staat op dvd geperst wordt. En dat is in het geval van Pooh's Heffalump Movie dan ook gebeurd. De pastelkleuren springen het meest in het oog en geven het beeld een rustgevende kwaliteit mee. Scherpte is bovendien perfect en ook op contrast en zwartniveaus valt werkelijk niets aan te merken. Beschadigingen en vuiltjes zijn in velden nog wegen te bekennen en filmgrain is natuurlijk ook niet waar te nemen. De enige, subtiele smet op een prima transfer is het occasioneel optreden van edge enhancement. Maar ook dit is nauwelijks een minpunt te noemen. Een uitmuntende beeldkwaliteit met andere woorden, die zich met de beste transfers kan meten.

Ook het geluid werd erg verzorgd op de disc geplaatst. Er is een 5.1 Dolby Digital mix voorhanden, maar het surroundgevoel ervaar je slechts zelden in een kalme kleuterfilm als deze. Toch gaat er heel wat dynamiek uit van de soundtrack, die je probleemloos het Honderd Bunder Bos inzuigt. Wel dient gezegd dat de muzikale intermezzo's soms overdreven luid boven de meestal gedempte andere scènes uittorenen. En voor één keer wil ik aanbevelen nu eens niet het originele geluidsspoor op te zetten, maar het Nederlands gedubde. De audiokwaliteit daarvan doet in niets onder voor het Engelstalige spoor en biedt bovendien de vertrouwde stemmen aan die we al jaren van de tv kennen. Net als bij Bert en Ernie behoren de interpretaties van de Nederlandse dubbers immers tot de beste ter wereld en overtreffen ze de oorspronkelijke vertolkers.

EXTRA'S
Spijtig genoeg is de bonussectie van deze sympathieke film maar matig gevuld. Voor de kleinsten is er een spelletje, Verstoppertje met Roe en Lollie, waarbij je in de huid kruipt van een van beide karakters en vervolgens op zoek gaat naar waar in het Honderd Bunder Bos je vriendje zich verstopt zou hebben. Voor de iets grotere kinderen biedt de dvd Achter de schermen bij Disney: Welkom in de familie, Lollie (7 min.) aan. Deze korte featurette gaat in op de ontstaansgeschiedenis van het nieuwste lid van de Poeh-clan en bevat o.a. een recept voor de verrukkelijk klinkende Lollieklonten, het favoriete voedsel van een Lollifant.

CONCLUSIE
Pooh's Heffalump Movie is een animatieprent waar de kleintjes met plezier van zullen smullen. Maar ook de ouders zullen zich niet vervelen in het in pastelkleuren ondergedompelde Honderd Bunder Bos, dankzij een ouderwetse, met de hand getekende charme. Beeld en geluid zijn bovendien van sublieme kwaliteit. Maar qua extra's heeft deze Lollifant een muis gebaard.