In de helft van de 18e eeuw zijn in Zuid-Amerika de missieposten van de jezuïeten de enige vrijplaats waar de Indianen niet door de Spanjaarden of de Portugezen worden opgejaagd voor de slavenhandel. Broeder Gabriël (Jeremy Irons) heeft na lang zwoegen een missiepost opgebouwd, ergens bij het drielandenpunt van Argentinië, Brazilië en Paraguay, en geniet het vertrouwen van de Guarani-indianen. Op één van de tochten buiten de missie wordt hij geconfronteerd met de slavenhandelaar Rodrigo Mendoza (Robert De Niro), die al maanden aan zelfkwelling doet omdat hij zijn broer in een duel heeft gedood. Gabriël daagt hem uit om als penitentie de missiepost te komen versterken, en na een tijdje maakt het eenvoudige maar hartelijke leven een ander mens van Mendoza, die zich ook tot jezuïet laat wijden. De missieposten staan echter sombere tijden te wachten, want het Spaanse grondgebied waartoe deze behoren wordt eerlang overgedragen aan Portugal, en de rijke plantages van de zelfstandige Indiaanse landbouwers zijn de heersers al lang een doorn in het oog. Met de zegen van de paus proberen de wereldlijke leiders de controle over de missies te herwinnen, zogezegd om de "immorele levenswijzen" van de Indianen te roeien. De paus stuurt een gezant naar de streek, die zich van de reële toestand moet vergewissen. En alhoewel broeder Gabriël en de zijnen hun uiterste best doen om de gezant de rijkdom van de zelfstandige Indiaanse gemeenschappen te tonen, is de beslissing eigenlijk al gevallen: de missies moeten verdwijnen, en de Indianen moeten terug het oerwoud worden ingejaagd. Broeder Gabriël pleit voor geweldloos verzet, maar de voormalige soldaat Mendoza zal zich niet gewonnen geven zonder een wanhopige, laatste strijd.

The Mission is een aangrijpend drama, zeer stijlvol in beeld gebracht in Roland Joffé's welbekende stijl, en één van de dingen die opvalt is dat de dialogen in sommige stukken van de film bijzonder schaars zijn, zonder dat dit evenwel de duidelijkheid van het scenario aantast. Joffé is als geen ander een meester in het vertellen van een verhaal met beelden, hetgeen hem toelaat om op andere gebieden geen toegevingen te doen: zo bijvoorbeeld anders dan in andere films over inheemse culturen spreken de Indianen onderling nog steeds hun eigen taal, en geen namaak-Engels, wat de authenticiteit ten goede komt. The Mission is echter helemaal geen vrolijke film, en het scenario is een opeenstapeling van motieven, doorspekt met schuld en boete. Zoals gewoonlijk acteert De Niro weer boven elke mogelijke kritiek verheven, en ook Jeremy Irons levert verdienstelijk werk; de rest van de cast fungeert maar als onderdeel van het decor, want dit is nu echt eens een film waar de beelden voor zichzelf behoren te spreken. Joffé heeft ook de Indiaanse cultuur met enorm veel respect benaderd, en eerder dan ze te schetsen als de stereotiepe maar goedbedoelende wilden, worden de veelal naamloze Indiaanse hoofdrolspelers ook zeer menselijk neergezet, met hun fouten maar ook met hun deugden. De eindscènes van de film zijn wel bijzonder gruwelijk, niet zozeer omwille van de grafische uitbeelding, dan wel omwille van de zinloze slachtpartijen, hetgeen het +16-certificaat volgens mij meer dan rechtvaardigt. De jury van Cannes bedacht deze prent in 1986 terecht met de gouden palm.

In tegenstelling tot sommige vorige Indies-releases zoals Driving Miss Daisy heeft men nu op het 5.1-spoor wél een evenwicht kunnen vinden tussen de dialogen en de achtergrondgeluiden, wat een hele stap vooruit is. Alleen klinken sommige scènes vreselijk hol, vooral als er watervallen of jungles aan te pas komen. Eén van de voornaamste troeven van The Mission is ongetwijfeld de muzikale score van Ennio Morricone, misschien wel één van de beste die hij ooit geschreven heeft, en die klinkt gelukkig zeer zuiver en mooi afgewerkt. Alleen wordt bij de muziek het ruimtelijk effect van het 5.1-kanaal nauwelijks gebruikt, en blijft dit voorbehouden voor de actiescènes. Kortom, men heeft de 5.1-track beter in balans gebracht, maar een volgende keer zou men ook nog wat meer aandacht mogen besteden aan het nut ervan bij het mixen van bijvoorbeeld de muziektrack.

Droevig is het anderzijds gesteld met de beeldkwaliteit van deze release. Om te beginnen is het beeld in 4:3; alleen tijdens de begin-en eindgeneriek wordt er even overgeschakeld op de originele aspect ratio, omdat anders bepaalde titels uit het scherm zouden verdwijnen. Voor een film als deze is een originele aspect ratio toch onontbeerlijk, al was het alleen al maar voor de openingssequentie met de waterval. De beeldband lijkt voor de rest van een beschimmelde pellicule geplukt: er zitten bij wijlen ongelofelijk veel printbeschadigingen op, en de kleuren zijn grauw en afgeleefd. Om eerlijk te zijn: ik had nog een videoband met een TV-uitzending van The Mission liggen, en die ziet er ongeveer hetzelfde uit. Het enige voordeel dat de DVD dan nog biedt is het ontbreken van commercials. Maar ik denk niet dat het medium daarvoor was uitgevonden.

EXTRA'S

De DVD bevat naast de film nog een fotogallerij met enkele stills uit de film, en biografische informatie over de voornaamste hoofdrolspelers, Irons en De Niro, en Joffé; deze informatie is wel allemaal in het Nederlands. Maar toch, zeker als je weet dat de film amper 2 uur duurt, en men toch voor een double layer disc heeft geopteerd: ruim de helft van de disc staat nog leeg. En dat levert meestal geen hoge score op!

CONCLUSIE

Dit is een release die je niet moet kopen voor de technische hoogstandjes, maar alleen als de inhoud van de film je aanspreekt. Technisch gezien scoort deze DVD niet heel veel beter dan een voorbespeelde VHS-cassette (buiten dan de slijtage-factor), maar gelukkig is de prijs redelijk gehouden. Met een minimum aan zoekwerk kan je deze disc voor minder dan 20 Euro vinden. Wat overigens de maximumprijs is die je voor een release als deze zou mogen betalen.