FILM
Wie kent ze nog, de Muppets? De '80-en '90-generatie behoren nu doodstil te zijn. De Muppets waren ontsproten aan het geestelijke brein van Jim Henson (tevens bedenker van Sesamstraat), die een wekelijk­se TV-show had bedacht waarin telkens 1 vedette centraal stond, naast een hele resem poppen. De show had zo zijn vaste items, zoals "Pigs in Space" (een meester­lijke Star Trek-persiflage), "Muppet Veterinarian Hospital" (parodie op de myriade aan ziekenhuis­series), en natuurlijk de eeuwige commentaar van twee bejaarde toeschou­wers, Stadtler en Waldorf, die de show rotslecht vonden maar toch om de een of andere reden elke week opnieuw kwamen kijken.

De show bracht een ongelofelijke verzameling kleurrijke figuren voort, waarvan de immer nuchter denkende Kermit de Kikker ongetwijfeld nog het bekendst is. Voorts had je nog de wandelende varkenskotelet annex superdiva Miss Piggy, de kalenderblaadjesmoppen tappende beer Fozzy (met hoed en vlinderdas), de roodharige drummer Animal, wiens hersencellen in aantal beperkt zijn tot drie, en de paarse stuntman Gonzo the Great, wiens levensgevaarlijke capriolen telkens gedoemd waren te mislukken. Gonzo speelt in deze film een centrale rol: in de show werd nergens duidelijk gemaakt wat voor beest hij eigenlijk is, en deze film gaat over zijn zoektocht naar soortgenoten.

De show gaf Jim Henson ook de mogelijkheid tot experimenteren hoe ver men in films kan gaan met poppen, en hijn heeft dan ook een niet onbelangrijke invloed gehad op andere filmmakers, en worden technieken uit Jim Henson's Creature Shop onder andere gebruikt in films zoals Star Wars, Lost In Space, The Neverending Story, en zelfs het zwaarverbrande gezicht van Ralph Fiennes in The English Patient is een produkt van hun studio!

Toen Jim Henson in de jaren '90 overleed, leken ook de Muppets ten dode opgeschreven. Henson zelf deed namelijk enkele belangrijke voice characters, zoals Kermit de Kikker en in de Amerikaanse versie van Sesamstraat ook Ernie (wat ze elegant hebben opgelost door Kermit een tijdje zijn stem kwijt te laten zijn, terwijl men op zoek was naar een vervang-stem). Het project lag stil, totdat Jims zoon Brian Henson het oude team poppenspelers, waaronder Frank "Yoda" Oz, terug bij elkaar bracht, en de oude formule nieuw leven trachtte in te blazen. "Muppets Tonight" was geboren, met ongeveer dezelfde formule, alleen treden de Muppets niet langer op in een theater, maar hebben ze een eigen commerciele TV-zender uit de grond gestampt, MUP-TV. Ook de cast werd grondig hernieuwd: manusje-van-alles Scooter is met de noorderzon vertrokken, maar de rest van de cast is behouden en ook duchtig uitgebreid met enkele nieuwe gezichten, zoals de rasta-liefhebber Clifford, Rizzo de Rat en de Latino-garnaal Pepe. En oh ja, Stadtler en Waldorf volgen tegenwoordig de show vanuit het bejaardentehuis.

Helaas, de TV-show kende geen succes (bij ons in de lage landen mee door de slechte programmering), en toen in 1999 Muppets From Space in de biscopen gelanceerd werd, werd deze bij mijn weten in geen enkele Belgische zaal vertoond. Zonde eigenlijk, want de film is geestig, dendert als een trein, steekt de draak met tal van SF-films zoals Men In Black, James Bond, X-Files en Close Encounters, zit tjokvol grappige one-liners ("Hello, I'm Doctor Von Neuter and I'll be your brain surgeon, if you don't mind!") en vooral, heeft een scenario!

De openingsscene van de film is ronduit hilarisch: Noe verzamelt vlak voor de zondvloed van elk paar dieren een koppel op zijn Ark; alleen Gonzo mag het schip niet op omdat Noe niet weet van voor een dier Gonzo eigenlijk is (en tja, Gonzo weet dat zelf ook niet). Als troostprijs krijgt hij van Noe een paraplu... en wordt dan wakker. De nare droom blijft echter nawerken, en Gonzo vraagt zich mistroostig af of hij nu echt alleen op de wereld is, of dat er nog wezens zoals hij zijn. Wanneer de lettertjes van zijn ontbijtgranen plots boodschappen vormen die echter alleen hij kan zien, denken de andere Muppets dat hun vriend een slag van de molen heeft gehad. Gonzo heeft vervolgens een visioen, waarin hem onthuld wordt dat hij van buitenaardse afkomst is, en dat zijn soortgenoten hem weldra zullen komen meenemen naar hun planeet.

Miss Piggy broedt intussen op een televisiecarriere, en probeert haar rivale Shelly Snipes (bijrol voor Andie McDowell) schaakmat te zetten met een televisieprogramma waarin paranormale verschijnselen en buitenaards leven worden onderzocht. Midden in de uitzending valt Gonzo binnen, en verklaart aan de bevolking dat hij feitelijk een alien is, en dus het levende bewijs dat er buitenaards leven is. De uitzending wordt met speciale aandacht gevolgd bij SPCA, een geheime over­heids­dienst die buitenaards leven onder­zoekt, en meer dan geinteresseerd is in Gonzo... als studieobject. Gonzo en zijn kamerge­noot Rizzo de Rat worden gekid­napt. Gonzo is aanvankelijk enthousiast om mee te werken, totdat hij verneemt dat hij zijn hersens gaat moeten afstaan aan de wetenschap. Intussen belandt Rizzo bij enkele soortgenoten, die als proefdieren een miserabel bestaan slijten in het labo.

De andere Muppets zitten intussen niet stil, en gaan in ware 007-stijl een inval wagen in het onder­zoeks­centrum om Gonzo en Rizzo te bevrijden. Hierbij krijgen ze de hulp van een uitgelezen collectie maffe uitvindingen uit het labo van dr Bunsen en zijn maffe assistent Beaker, zoals een deur-in-een-potje en een amnesie-spray. Wanneer ze eindelijk Gonzo bevrijd hebben, brengen ze hem naar de landingsplaats van de UFO. En dan krijgt Gonzo uiteraard spijt: zal hij met zijn soortgenoten meegaan, of toch maar bij zijn vrienden blijven?

Brian Henson heeft zeker de humor overgeerfd van zijn vader. Muppets From Space is intussen al de vierde Muppetfilm (maar de eerste onder zijn supervisie), en het resultaat is bemoedigend. Sommige mensen kunnen zich niet vinden in de hyperkinetische stijl van de Muppets, maar de spitse dialogen en talrijke verwijzingen maken dat niet alleen de ouderen onder ons nostalgisch worden, maar dat ook een nieuwe generatie kennis kan maken met de Muppets. Nog even vermelden dat deze DVD *niet* de Nederlands gedubde versie bevat, zoals deze wel hier en daar op video te krijgen is, maar alleen filistijnse cultuurbarbaren of mensen die geen ondertitels kunnen lezen zijn daar mogelijk in geinteresseerd.

BEELD EN GELUID
De disc bevat aan de ene kant de 16:9-versie en aan de andere kant de 4:3-versie, zodat de disc op elk TV-toestel zonder zwarte balken kan worden afgespeeld. Door de hoge bitrate is het beeld danig scherp, en de kleuren zijn stabiel en warm. De speciale effecten zorgen hier en daar voor enkele leuke geluidseffecten, zoals de meteorietenzwerm en uiteraard het ruimteschip in de slotscène.

 

Ondanks het feit dat de disc essentieel single sided is, toch - mee dankzij de korte duur van de film - heel wat lekkers naar goede Columbia Tristar-gewoonte, en allemaal inclusief ondertitels! Naast twee trailers bevat deze DVD ook cross-promotional trailers voor The Muppets Take Manhattan en Stuart Little. Verder staat er een muziekvideo van The Dust Brothers ("Shining Star") op, een 20-tal al dan niet gefingeerde bloopers en informatie over de makers. De extra feature bij uitstek bij deze film is echter de commen­taartrack: in plaats van het eeuwige gezeur van regisseurs en makers, wordt op deze disc regisseur Tim Hill vergezeld van de "hoofdrol­spelers" Kermit, Rizzo en Gonzo, die vanuit "hun" standpunt de verschillende scenes haarfijn becommentarieren, en maken dat je de film nog eens een tweede keer kan bekijken.

CONCLUSIE

Een geestige film die een prachtig eerbetoon vormt aan Jim Henson, zijn stijl geheel trouw blijft, en merites genoeg heeft op zichzelf om ook mensen die er niet vertrouwd mee zijn, een inleiding te geven op Henson's creaties.