FILM
Charlotte Vale (Bette Davis) gaat haar hele gebukt onder de toorn van haar repressieve, dominante moeder (Gladys Cooper) en wordt bestempeld als het lelijke eendje van de familie. De Vales vormen een rijke familie in Boston en de moeder verwacht een opperbest gedrag van haar ongewenste dochter. De arme Charlotte doet haar uiterste best om aan de grillen van haar moeder te voldoen tot op het punt dat ze een zenuwinzinking krijgt. Op aandringen van haar zus brengt ze een bezoek aan het instituut van de vermaarde psychiater Dr. Jacquith (Claude Rains) voor een behandeling die enkele maanden zou moeten duren. Onder begeleiding van de psychiater ondergaat Charlotte een ware transformatie. Ze valt enkele kilootjes af, kleurt de haren en besteedt meer aandacht aan haar kleding. Vervolgens gaat ze op een cruise naar Rio. Aan boord van het schip ontmoet ze de man van haar dromen. De knappe architect Jerry Durrance (Paul Henreid) lijkt de perfectie nabij, op één klein puntje na: hij is getrouwd en vader van 2 dochters. Hun aanvankelijk vriendschappelijke relatie groeit al snel uit tot een liefdesaffaire met de bijhorende complicaties. We bevinden ons immers in een periode waar een echtscheiding niet zo vanzelfsprekend was. Ondertussen bouwt Charlotte verder aan haar zelfvertrouwen en ze slaagt daar ook in dankzij de nodige volharding. Maar in de buurt van Jerry, voelt ze zich heel wat minder zeker van haar stuk. De mot is veranderd in een vlinder, maar voelt nog altijd de nood om geliefd te worden.



Now, Voyager behoort misschien wel thuis bij de meeste vooraanstaande romances die ons uit Hollywood tegemoet kwamen. De acteerprestaties zijn meeslepend en de muziek van Max Steiner vormt het ideale tegengewicht voor de emotionele reis die we met Charlotte mogen meemaken. Het verhaal van een protagonist die zich probeert los te wrikken van zijn/haar tirannieke ouderlijke bewind op zoek naar zelfachting en een uitlaatklep heeft een haast tijdloos karakter. Het feit dat ze de rol, die men haar aanreikt, niet zomaar accepteert, maar haar eigen weg in het leven zoekt, maakt haar een heldin voor de moderne tijden. Het is opmerkelijk om te zien dat Charlotte’s moed niet zomaar beloond wordt met een plotwending die alles omtovert tot het absolute geluk. Ze heeft niet de luxe een makkelijk te bewandelen pad te kiezen of zich in andermans armen te storten. Van begin tot einde moet ze ervoor vechten om haar leven volgens haar standaarden te kunnen leiden. Dat maakt van Now, Voyager een buitenbeentje in het genre dat de film als voorbeeld neemt. Het is dan ook geen wonder dat de film ook vandaag de dag zijn effect blijft hebben, terwijl de meer traditionele films uit het genre nog maar nauwelijks onder de aandacht staan.



De acteerprestaties zijn zonder meer voortreffelijk en dragen bij tot de blijvende aansprekingkracht van de film. Bette Davis ondergaat een ware transformatie. Ze ontwikkelt zich van een emotioneel wrak tot een zelfverzekerde, medelevende en moedige heldin. Paul Henreid lijkt in de mannelijke hoofdrol mijlen ver verwijderd van zijn seksloze en "heilige" rol in Casablanca. Hij is mannelijk, maar tegelijkertijd gevoelig en toont zich als een man die de opgekropte passie van Charlotte meer dan waard is. Ook Claude Rains kan weinig verkeerd doen in de rol van Dr. Jaquith. Hij is sympathiek en heeft een gevoel voor humor, maar toont zich ook menselijk met zijn occasionele slechte humeur. Op die manier toont hij zich als de ideale vaderfiguur en vriend. Gladys’ Cooper doet de haren in je nek rechtop staan als dominante moederfiguur. De scènes waarin ze haar wil uitoefent om haar dochter te onderdrukken zijn schokkend koud. Het ontwerp van de kostuums was in handen van Orry-Kelly en draagt bij tot de karakterontwikkeling door mode te gebruiken om het rigide en traditionele karakter van Mrs. Vale tot uiting te brengen.

BEELD EN GELUID
De beeldtransfer biedt een opmerkelijk scherp beeld doorheen de hele film en bevat bijzonder veel detail. Ook het schaduwdetail is uitstekend. Gezien de leeftijd van de film, zijn er behoorlijk weinig beschadigingen aanwezig en dat komt het kijkgenot natuurlijk helemaal ten goede. Het monogeluidsspoor klinkt bijzonder aangenaam in de oren en brengt de klassieke muziek van Max Steiner helemaal tot zijn recht. Zijn hoofdthema heeft menig kijker ongetwijfeld naar een zakdoek doen grijpen.

EXTRA'S
Theatrical Trailer (2 min. 10)
Het bonusmateriaal beperkt zich jammer genoeg tot een bioscooptrailer.

CONCLUSIE
Now, Voyager is een genietbare klassieke film en wordt terecht aanschouwd als één van de beste uit de carrière van Bette Davis. Beeld- en geluid op deze dvd zijn van uitstekende kwaliteit. Het is dan ook bijzonder jammer dat het bonusmateriaal ver achterop hinkt.