FILM
De gedachte alleen al dat Diane Lane – zelfs op haar 40ste nog een subliem toonbeeld van klassieke Hollywoodschoonheid – moeite zou hebben een goede date te vinden, is belachelijk. En toch is dat het uitgangspunt van Must Love Dogs, een romantische komedie die slaafs alle sleutelscènes van het genre doorloopt, maar waarin de broodnodige charme te vaak ontbreekt. Lane speelt Sarah Nolan, een gescheiden kinderjuffrouw die na een half jaar tristesse zich opnieuw op het liefdespad begeeft. Na talloze opdringerige duwtjes van haar familie laadt ze haar profiel op een datingsite op en belandt ze in een stel – eufemistisch gesproken – interessante en fascinerende afspraakjes, die allen op een sisser uitdraaien. Enkel Jake (John Cusack), een eigenzinnige botenbouwer, trekt haar aandacht. Maar hun relatie krijgt door een serie spijtige misverstanden en schier onoverkomelijke obstakels nooit de kans zich te ontplooien. Daar komt nog bij dat Sarah zich ook aangetrokken voelt tot Bob, de vader van een kind uit haar klas. Een keuze dringt zich op: met wie zal Sarah de liefde terugvinden?

Must Love Dogs is de eerste langspeler in ruim vijftien jaar van Gary David Goldberg, die zich in de tussentijd bezig hield met het creëren van sitcoms als Spin City. Die langdurige tv-omweg laat zijn sporen na in zijn nieuwste prent, want meer dan eens heb je het gevoel naar een veredelde, verlengde aflevering van een televisiekomedie te kijken. De pogingen om steeds ad rem uit de hoek te komen, vliegen je immers om de oren, waardoor er weinig ademruimte overblijft voor karakteriële introspectie of ware emotie. En ook in de structuur schiet de film te kort, doordat de focus te veel op het personage van Diane Lane ligt en John Cusack vaak niet meer dan een nagedachte is. Hemeltergend is dan weer de wijze waarop Goldberg willens nillens leentjebuur speelt bij bekende, succesvolle romcoms. Een onlogisch, ongrappig, onnodig doorslagje van het ‘Say a Little Prayer’-moment uit My Best Friend’s Wedding? Present. De documentaire-achtige ontboezemingen van ‘echte’ koppels uit When Harry Met Sally? Aanwezig. Een muzikale montage die de interne gevoelens van de protagoniste gestalte geeft? Reeds na een onwaarschijnlijk vroege vijf minuten.

Deze tekortkomingen in het scenario overwint de film nooit volledig. Er zijn een handvol grappige oneliners, goed bedachte scènes, zelfs emotioneel interessante sequenties, maar nimmer leiden die merkbaar naar een doel. Must Love Dogs zwalpt gedurende zijn eerste zestig minuten daardoor doelloos rond. Goldberg tracht op zoveel vlakken vragen te stellen en antwoorden te geven over de liefdesbeleving van zowat alles en iedereen, dat de focus van de prent compleet zoek is. Maar na een uur beseft de scenarist/regisseur blijkbaar dat een dramatische ark toch interessant kan zijn en wint de film aan vaart. De belangrijkste personages ondernemen eindelijk actie, het status quo wordt doorbroken en het geheel lijkt ineens meer op een film dan op een sitcom. Daardoor is de – weliswaar voorspelbare – climax een stuk ontroerender dan hij het recht heeft te zijn en bewijst Hollywood eens te meer zelfs gerecycleerde ideeën met een emotionele punch op zijn pootjes te kunnen doen landen. Je vergeeft er haast een onwaarschijnlijke en bruuske karakterwijziging van een balangrijk nevenpersonage door, een kwartier voor het einde.



Uiteraard zit ook de kwaliteit van de cast daar voor iets tussen. Diane Lane is geloofwaardig als een ‘oudere’ gescheiden vrouw die het daten verleerd is, maar het scenario dwingt haar te passief te acteren, waardoor ze voornamelijk op haar natuurlijke charme moet terugvallen. Ondanks zijn top-billing met Diane Lane is John Cusack slechts een nevenfiguur in haar verhaal. Toen hij de cast vervoegde, vertelt de regisseur tijdens de geknipte scènes in de bonussectie, werd het verhaal herschreven om Cusacks rol prominenter te maken, maar het voelt aan alsof de rewrite nog niet ver genoeg ging. En dat is spijtig, want er is wel degelijk goede chemie tussen de twee leads tijdens de te zeldzame momenten dat ze het scherm delen. Christopher Plummer amuseert zich als Lane’s vader, maar blijft steken in een stereotiep script, terwijl ook de rest van haar familie met brede, ongenuanceerde stroken wordt geschilderd. Enkel Stockard Channing springt eruit, in enkele korte maar cruciale scènes die het thema van de film nog het best belichamen.

Begaat Must Love Dogs nieuwe paden in het genre van de romantische komedie? Absoluut niet. De film laat zich immers het best bekijken als een kruising tussen een relatie-sitcom en een best-of van de meest succesvolle romcoms van het voorbije anderhalve decennium. Maar eenmaal je het te hard proberende, aan ADHD lijdende eerste uur voorbij bent, verbetert de prent zienderogen, tot je alsnog een warm gevoel overhoudt in de bloedrode spier tussen je twee longen. Tel daar nog een handvol geslaagde scènes bij – zoals een komisch goed getimede John Hughes-achtige zoektocht naar condooms – en je krijgt het equivalent van een zak snoep: veel te zoet, met voorspelbare smaken, maar op het eind van de rit besef je dat je de zak zonder brommen hebt leeggegeten.

BEELD EN GELUID
Van een studiofilm die nog geen jaar oud is, verwacht je een prima transfer, en dat is ook wat Warner aflevert. Geen printbeschadigingen, goede contrasten, een aangenaam kleurpalet: allemaal kwaliteiten van Must Love Dogs. Aan een wow-factor ontbeert het het beeld, maar dat doet niets af aan de oerdegelijke beeldtransfer. Het Dolby Digital 5.1 geluid krijgt niet de kans om alle speakers optimaal te vullen – het is niet dat soort film – maar anderzijds valt er ook nauwelijks iets op aan te merken.

EXTRA’S
De bonussectie bevat een beperkte selectie extra’s. Het meest interessante segment heet Deleted Scenes (8 min.), waarin een viertal geknipte scènes getoond wordt, met optioneel commentaar van de regisseur/scenarist. Geen van de verwijderde sequenties blijft echter lang op het netvlies hangen. Datzelfde kan gezegd worden van een wel erg korte Bloopers-sectie, die slechts één scène betreft. Afrondend is er een nogal ongeïnspireerde Trailer (2 min.) en een Cross-promotionele trailer voor de Friends-dvd’s.

CONCLUSIE
Must Love Dogs doet alles wat je van een romantische komedie verwacht en niets meer. Gezien de getalenteerde cast die betrokken is bij de prent, maakt dat de film een beetje tot een teleurstelling, ook al verteert het geheel verbazend makkelijk eenmaal je een overladen eerste uur bent doorgeworsteld. Beeld en geluid zijn prima in orde, maar de bonussectie oogt wat magertjes.