FILM
Kolonel Vincent Kane (Stacy Keach) krijgt van de legertop de leiding over een psychiatrische instelling. Zijn taak zal er, naast het algemene bestuur, voornamelijk in bestaan om samen met kolonel Richard Fell (Ed Flanders) uit te maken wie echt gestoord is en wie zich als een patiënt voordoet om aan de Vietnamoorlog te ontsnappen. Al snel stelt hij echter vast dit dit niet zomaar een instelling is, de patiënten worden immers aangemoedigd hun fantasieën uit te leven. Het verblijf in de instelling gaat ook bij Kane zelf zijn tol eisen...

The Ninth Configuration is de eerste film van William Peter Blatty die voordien al bekendheid verwierf als auteur / scenarist van The Exorcist. De enige film buiten The Ninth Configuration die Blatty ooit zou regisseren was trouwens de draak The Exorcist III die ondermeer aan erg matig acteerwerk ten onder ging. Tijdens deze Ninth Configuration wordt gelukkig wel op niveau geacteerd door een leuke cast. Zo krijgen we ondermeer Stacy Keach (Warden Henry Pope in het erg populaire Prison Break, Mike Hammer in Mike Hammer Private Eye) Scott Wilson (Sam Braun in CSI, The Exorcist III) Robert Loggia (The Sopranos, Lost Highway) en cult-acteur Joe Spinell (Starcrash, Maniac) te zien.

Door de jaren heen wist The Ninth Configuration een reputatie als cultfilm op te bouwen, een reputatie die wat ons betreft slecht deels terecht is. Over een aantal elementen zoals het eerder vermeldde acteerwerk kunnen we wel degelijk enthousiast zijn, andere elementen zoals het verhaal zorgen echter voor gemengde gevoelens. Zonder twijfel is The Ninth Configuration een film die aan charme of impact kan winnen na een aantal kijkbeurten. Het verhaal zit op zich niet slecht in elkaar met een aantal twists die men niet van mijlenver ziet aankomen. Het grote probleem van de film is echter het tempo dat ervoor zorgt dat de film bij momenten (zeker tijdens het eerste uur) gaat vervelen. Een ander element dat in zowat iedere bespreking van The Ninth Configuration terugkomt is, en waar we het ook helemaal mee eens zijn, is het einde. Een beter einde zou wellicht een groot deel van frustratie omwille van het bij momenten saaie eerste uur "geneutraliseerd" hebben. Na een eerste kijkbeurt blijven we toch met het gevoel zitten dat The Ninth Configuration een aantal kansen liet liggen. Op de hoes van deze release wordt nogal de nadruk gelegd op de verbanden met de diverse Exorcist-films (zo was het Billy Cutshaw personage uit deze film ook te bewonderen in The Exorcist) maar we zien nog niet onmiddellijk een reden waarom alle Exorcist-fans zich op deze The Ninth Configuration zouden moeten werpen.

BEELD EN GELUID
Jammer genoeg stellen we vast dat deze Ninth Configuration-release hier en daar wat te wensen overlaat op kwalitatief vlak. We krijgen een transfer in het originele 2.35.1 formaat, deze is echter niet anamorf waardoor bezitters van een breedbeeld toestel met de instellingen van hun toestel moeten spelen om de ondertitels niet te verliezen. In bepaalde scènes (vooral de donkere) laten de duidelijkheid en de scherpte wat te wensen over. De eerste minuut van de film doet op het gebied van de beeldkwaliteit het ergste vrezen maar gelukkig vallen de beschadigingen (ondermeer cigarette burns) gedurende de film al bij al nog mee. De dialogen zijn door de Engelse Dolby Surround 2.0-track goed te volgen, verwacht echter geen soundtrack die indruk maakt.

EXTRA'S
Zoals op de meeste Green Cow / Paradiso releases moeten we het stellen met een aantal trailers. Deze keer gaat het om de trailers van Doc, House Of Exorcism en Witchfinder General.

CONCLUSIE
The Ninth Configuration lijkt ons een film die slechts bij een deel van het publiek gesmaakt zal worden. Het ontbreken van een anamorfe transfer is een gemiste kans.