FILM
Op de vierde verdieping van een Spaans ziekenhuis gaat het er bij momenten vrij heftig aan toe. De jongens die er verblijven, allemaal tussen 14 en 18 jaar oud, maken het vaak bont, vooral 's nachts als er alleen een nachtzuster is en de rest van de patiënten rustig in bed ligt. De tieners van 4a worden door het personeel gemoedelijk onze kaalkopjes genoemd, want ze hebben allemaal een tijdje in hét paviljoen gezeten, de afdeling van het ziekenhuis waar chemopatiënten behandeld worden. De jongens van 4a zijn kaal want ze hebben kanker, botkanker, en sommigen zijn al meer dan een half jaar op de afdeling, om te herstellen van de chemokuur en om met hun spiksplinternieuwe beenprothesen om te leren gaan.



De kaalkopjes zijn gewone tieners, zij het dat ze er een beetje vreemd uitzien en hun wereld beperkt is tot het terrein van het ziekenhuis. 's Ochtends oefenen ze in de revalidatiekamer hun geamputeerde stomp en zetten er de eerste stappen met hun robocob-prothese. De rest van de dag houden ze zich onledig op het dak van het ziekenhuis, in de zon, of op het basketballterrein waar ze trainen voor een match tegen de veel te sterke ploeg van een ander ziekenhuis, of ze kijken naar foto's van centerfolds en voeden hun fantasie met lekkere verhalen, Ze proberen de baby's aan het lachen te maken op de kinderafdeling en ze maken toekomstplannen, net zoals alle andere pubers en ze smeden hechte vriendschappen die het leven draaglijk maken en elke dag opnieuw de moeite waard om voor te leven. Miguel Ángel (Juan José Ballesta) is hun leider. Hij is z’n linkeronderbeen kwijt en al bijna een jaar op de afdeling. Hij is de ancien, zeg maar, kaal, net zoals z’n maten, goedlachs en een onstuitbare grappenmaker. 's Nachts droomt Miguel Ángel van een mooie blondine die hem kust aan het strand, onder water. In z'n droom heeft Miguel Ángel twee benen.

De kaalkopjes zwerven vooral 's nachts door de verlaten gangen van het ziekenhuis en houden er de verpleegsters voor de gek, of organiseren racen met hun rolstoelen à la Ben Hur, waarvoor ze bij het diensthoofd geroepen worden wegens wangedrag. En soms komt de harde realiteit even aan het oppervlak en wordt er een traan weggeslikt: wanneer een oude maat naar huis wordt gestuurd omdat er geen hoop meer is op overleven of wanneer er na maanden van wachten nog altijd geen bezoek komt van thuis, omdat men ze is vergeten, of ze wil vergeten…

Antonio Mercero, de Spaanse regisseur van Planta 4a heeft een dijk van een film gemaakt. Het verhaaltje is vrij eenvoudig en het onderwerp op het eerste gezicht niet meteen geschikt voor een feel good-film, maar het resultaat maakt indruk, met een precies afgemeten balans tussen vreugde en verdriet, medeleven en medelijden en heel veel humor. Medescenaristen Albert Espinoza en Ignacio de Moral zochten hun inspiratie in één van hun beider persoonlijke ervaringen in vergelijkbare omstandigheden en zij slagen er vanaf het prille begin in om de meelijwekkende problematiek zodanig te verpakken – zonder de ernst van de zaak te verbloemen - dat Planta 4a van begin tot einde een onderhoudende en grappige film blijft die de toeschouwer via de aantrekkelijke kale kopjes en de ijzersterke acteerprestaties, ongedwongen en naturel, tot de laatste seconde in de ban houdt. Juan José Ballesta (als Miguel Ángel), eerder te zien in El Bola (2000) en Song For A Raggy Boy (2003) en ondertussen een veelbelovend en veelgevraagd talent in de Spaanse filmwereld, zet een deugnietachtige en intelligente maar altijd gevoelige rol neer, vertederend en innemend. Zijn boezemvriend Izan (Luis Ángel Priego) is zijn altijd aanwezige brother in arms en levert een vergelijkbare sterke en fragiele prestatie af. Via hun maatje Dani (Gorka Moreno), geopereerd van een hersentumor, breiden de makers van Planta 4a de problematiek op een ludieke en grappige en bij momenten romantische, maar daarom niet goedkope, manier uit naar jeugdseksualiteit en anorexia. Via Jorge (Alejandro Zafra), de nieuwkomer met de verdachte vlek op het onderbeen, geven Mercero en zijn ploeg te kennen dat niet alle verontrustende symptomen fatale gevolgen hebben en dat de situaties in Planta 4a eerder uitzonderlijk zijn.



Planta 4a wordt in Vlaanderen en Nederland door Jekino Distributie op de markt gebracht en richt zich voornamelijk op jongeren, tieners en jonge adolescenten. Toch is de film sterk genoeg om een ruimer publiek aan te spreken. Het grote realisme en de ongedwongen sfeer, gecombineerd met een perfecte timing, komische en grappige situaties, een streepje jeugdige ondeugendheid, een beetje romantiek en heel veel menselijke warmte tussen de betrokken jongeren onderling, maken verrassend genoeg van Planta 4a een aangename en pretentieloze feel good-film.

BEELD EN GELUID
Planta 4a speelt zich bijna volledig binnen de muren van het ziekenhuis af. De kleuren zijn gedempt, met veel wit, beige en lichtblauw zoals die overdag in ziekenhuizen de boventoon voeren. 's Nachts zijn de tinten donkerder, met lange schaduwen en veel tegenlicht dat de figuren in doorzichtig zwart en staalblauw hult. De pellicule is vrij van ongerechtigheden en netjes naar dvd getransfereerd. Het geluid staat in stereo met de stemmen in het midden en de bijgeluiden van opzij. Alleen in het muziekfragment op het einde van de film treedt ook het surroundeffect in werking. Voor de rest blijven de achterste geluidskanalen stil.



EXTRA'S
De dvd bevat geen extra's.

CONCLUSIE
Planta 4a is een vrolijke productie, ondanks de omgeving en het milieu waarin de film zich afspeelt. De grote kracht van de productie schuilt in de sterke acteerprestatie van beide hoofdfiguren en het perfecte gevoel waarmee verdriet en humor met elkaar zijn gecombineerd. Er is sporadisch sprake van sentimentele fragmenten (hoe kan het anders in een dergelijke film), maar het blijft allemaal binnen aanvaardbare grenzen. De grapjes zijn die van pubers en ze zullen u misschien niet altijd bekoren. Toch zal Planta 4a vaak een traan in uw ooghoeken toveren, beste lezer, maar u ook laten schaterlachen, want hoe gevoelig en pijnlijk de situaties vaak zijn, de jeugdige ondeugendheid, de intense blijheid, de grote vriendschap en het grote gevoel voor realisme en timing zullen u beslist overtuigen.