FILM
De productiefirma van de Nederlandse filmmaker Burny Bos heeft zich het laatste decennium ontpopt tot dé voorvechter van de kinderfilm in ons taalgebied. Begonnen als maker van tv-series, veelal gebaseerd op de verhalen van schrijfster Annie M.G. Schmidt, richtte Bos Bros. niet veel later een bioscooptak op. Ook in de activiteiten voor het grote scherm schemerde een hoge Schmidt-factor mee, in kritisch én commercieel succesvolle films als Minoes, Abeltje en Pluk Van De Petteflet. Maar blijkbaar willen Burny Bos en co nu ook bewijzen dat ze onder de vleugels van Nederlands bekendste schrijfster uit kunnen komen, want Het Paard van Sinterklaas is een zelf ontwikkeld verhaal.

Protagoniste is de zesjarige Winky Wong, een Chinees meisje dat met haar moeder naar Nederland overkomt, waar haar vader al enkele jaren een Chinees restaurant uitbaat. De aanpassing aan een andere cultuur en taal is niet eenvoudig voor Winky, maar ze vindt troost bij de oude pony Saartje, met wie ze een emotionele band vormt. Ingewikkeld wordt het echter als op school voorbereidingen worden getroffen voor de ontvangst van een zekere Sinterklaas. Het fijne snapt Winky er niet van, maar de essentie is haar maar al te duidelijk: wees goed en de Sint geeft je het cadeautje dat je wil. En dus zet Winky braaf haar schoen en maakt ze een mooie tekening voor de goede oude man, in de hoop dat die haar op pakjesavond een eigen paard zal schenken.



Het Paard Van Sinterklaas is een buitenbeentje in het huidige filmlandschap: een prent die zich louter op kinderen richt zonder daarbij 'hippe' concessies te doen om ook tieners en twintigers als kijkers binnen te rijven. Dat resulteert in een charmante negentig minuten, die niet gespaard blijven van kinderlijke naïviteit maar niettemin aangenaam zijn om volgen. Scenariste Tamara Bos schept een herkenbare wereld die het midden houdt tussen onze hedendaagse maatschappij en het Holland van de jaren vijftig. Ze raakt het thema van integratie – een heikel punt momenteel in Nederland – aan met humor en zonder politieke pretentie, zodat de boodschap nooit de zeemzoete plot overweldigt. Alle goede kanten van het script ten spijt, duiken er echter ook ongeloofwaardigheden op die de film verhinderen uit te groeien van een goede tot een uitstekende productie. Zo maakt het gebrek aan interesse voor zijn dochters leven vader Wong een onnodig onsympathiek personage en zouden sommige handelingen van Winky's lerares haar in de realiteit wellicht op ontslag komen te staan. Het zijn dit soort minimale loopjes met de logica die de inleving in Het Paard Van Sinterklaas - in ieder geval voor volwassen kijkers – minder evident maken. Ook het overdreven – en vaak onnodige – gebruik van Winky's voice-over is een kleine smet op een voor het overige prima scenario.

Pluspunten zijn dan weer de prima technische afwerking en de uitstekende cast. De laatste vijf jaar heeft de filmische expertise van de Beneluxcrews zo'n vlucht genomen dat van goed bedoeld amateurisme niks meer te merken is op het scherm. Zo ook in Het Paard Van Sinterklaas, dat qua look best mag wedijveren met de kwaliteit van internationale producties. Cineaste Mischa Kamp laat visuele flair nooit de bovenhand halen, maar kiest voor een sobere, eerlijke regie, hierbij gesteund door het prima camerawerk van Lennert Hillege. De efficiënte montage zorgt ervoor dat ook scènes die iets minder geslaagd zijn er vlotjes ingaan bij de kijker, en Johan Hoogewijs' muziek vermengt verrassend harmonieus Chinese melodieën en oer-Hollandse Sinterklaasliedjes.

Een productie als deze staat of valt uiteraard met de casting van het hoofdpersonage. En de makers hebben het zich niet eenvoudig gemaakt door voor een Nederlands-Chinese zesjarige te kiezen. Maar in Ebbie Tan vinden ze de ideale protagoniste. Tan oogt verlegen en onwennig, waardoor ze het personage van Winny perfect typeert. Ongewoon in een film met kinderen is bovendien dat het script haar geen scène geeft waarin de emoties hoog oplopen, zodat de onderkoelde blik van Ebbie Tan doorheen de ganse film intact blijft. Dat zou een negatief effect moeten hebben op de empathie met de kijker, maar in de praktijk blijkt dat bizar genoeg geen issue. In de nevenrollen vinden we zowel bekende namen als nieuwe gezichten, die zich allemaal goed uit de slag trekken zonder daarbij te excelleren.

Met Het Paard Van Sinterklaas haal je geen film in huis die nieuwe barrières breekt of diverse demografieën aanspreekt. Dit is een paard dat maar één kunstje kent: kinderen jonger dan tien entertainen. En dat bedoel ik als het grootst mogelijke compliment. Want met een charmante mix van leuke ideeën, conventionele structuren en een hart op de juiste plaats zal deze film zich een verdiende plaats veroveren in menig schoentje tegen dat 5 en 6 december voor de deur staan.



BEELD EN GELUID
De beeldtransfer die Het Paard Van Sinterklaas heeft meegekregen is zeer degelijk, maar niet in optima forma. Zo is de scherpte niet in iedere scène even accuraat, is het contrast uniform middelmatig, ogen de kleuren wat onnatuurlijk en heeft de print te kampen met beperkte korreligheid. Het geluid staat in zowel een 5.1-mix als een stereomix op de disc. De eerste optie is aan te bevelen, hoewel de achterste speakers slechts in een handvol scènes echt worden gebruikt. Opvallend positief is echter het ruimtelijk auditief spectrum dat de soundtrack creëert.

EXTRA'S
Slechts een handvol extra materiaal is aanwezig op de schijf, dat bovendien weinig wezenlijks bijdraagt over de film. De Trailer (2 min.) blijft vooral hangen door het gebruik van Danny Elfmans Beetlejuice-muziek, terwijl de Fotogalerij blijft steken op een dozijn kiekjes. In de sectie Interviews (9 min.) vinden we verbale opmerkingen terug van regisseur en cast. Afsluitend bevat de disc een trio Cross-promotionele Trailers.

CONCLUSIE
Het Paard Van Sinterklaas is een ouderwetse jeugdfilm, die de leefwereld van Nederlandse en Vlaamse kinderen respecteert en er een leuk verhaal rond creëert, waarin zelfs voor het debat over integratie een plek is. Volwassenen zullen wellicht de schouders eens ophalen, maar toch gezellig meekijken met de koters. Beeld en geluid blinken uit in onopvallende degelijkheid, maar de onderontwikkelde bonussectie verdient de roe van Zwarte Piet.