FILM
Three Times van de Taiwanese cineast Hou Hsiao Hsien is een heel aparte productie waarin actrice Qi Shu en acteur Chen Chang in drie verschillende korte films een beeld ophangen van hoe maatschappelijke conventies en culturele ontwikkelingen zich gedragen ten opzichte van menselijke gevoelens, met name liefde, genegenheid en relaties. Daarmee gaat Hsien door met een aanpak die hij vijf jaar geleden introduceerde met Millenium Mambo, het lyrische en poëtisch portret van een relatie met Qi Shu en Jack Kao in de hoofdrol. Millenium Mambo werd op gemengde gevoelens onthaald: de kritiek was eerder lovend, het publiek prefereerde Hsiens flamboyante kostuumdrama’s over de geschiedenis van zijn vaderland (Flowers Of Shangai).

Three Times begint in 1966, in een biljartlokaal in een provinciestadje in Taiwan. Chen (Chen Chang), een jonge militair in opleiding in de hoofdstad Taipei, komt er regelmatig over de vloer en knoopt er een gesprek aan met een zgn. biljartmeisje, één van de vele jonge vrouwen die om de werkloosheid te vermijden tegen weinig geld met de gasten biljart spelen en het lokaal onderhouden. May (Qi Shu) is hem welgezind en Chen belooft haar te zullen schrijven. Bij zijn volgende bezoek blijkt May de stad uit te zijn. Een lange zoektocht begint. Hou Hsiao Hsien vertelt in A Time For Love een ontroerend liefdesverhaal met weinig middelen: een vast camera, opgesteld achteraan in het biljartlokaal waardoor de figuren meestal in tegenlicht staan, een schrale omgeving met nooit meer dan drie personen in beeld en beperkte dialogen, bijna afwezig. Hsien voegt westerse muziek uit de jaren '60 toe en schept een eindeloze sfeer van sensualiteit, nostalgie en melancholie waarin de naïeve personages zich als verstilde en kwetsbare figuren bewegen.



A Time For Freedom brengt de kijker naar 1911. Het is de tijd van de Japanse bezetting van Taiwan en het protest daartegen vanwege een guerillabeweging die niet terugdeinst voor geweld. In een prachtig houten theehuis ontmoet een vrijheidsstrijder een courtisane. Ze kamt z’n haar, ze praten wat en Hsien maakt van het geheel een stille film, waarbij hij de gesproken dialogen inruilt voor ouderwetse tussentitels. Regelmatig keert Mr. Chang (Chen Chang) naar het theehuis terug, waar Ah Mei (Qi Shu) geduldig op hem wacht. Hou Hsiao Hsien neemt z’n tijd en creëert sfeer, laat het oude theehuis in al zijn pracht tot leven komen en toont de eeuwenoude rituelen. Door het ontbreken van een minimale dialoogtrack – die is vervangen door aangepast pianomuziek – neemt de afstand tot de toeschouwer toe, waardoor de film niet dezelfde directheid heeft als zijn voorganger.

A Time For Youth speelt zich af in 2005. De tijden zijn verhard, de onschuld en de naïviteit van de jaren '60 verdwenen, de symboliek en de rituelen van het begin van de eeuw evenzeer. Wat overblijft is een harde maatschappij, harde muziek, drugs en motoren. Ondanks dat is er nog ruimte voor vertedering, zij het zijdelings, tussen de bedrijven door. Jing (Qi Shu) is zangeres, ze heeft een vriendin, maar af en toe gaat ze ook op stap met Zhen (Chen Chang) een man die gepassioneerd wordt als hij haar voor de lens van zijn camera ziet staan. Eens de camera uit beeld, is hun verstandhouding eerder onverschillig en lichamelijk. Hsien toont de verdwazing van een uit de hand gelopen maatschappij en een ontsporende samenleving.



Stilistisch sluiten de verschillende filmpjes naadloos aan bij vorig werk van Hsien. De vertelstijlen heeft hij eerder al gebruikt in City Of Sadness, Flowers Of Shangai en Millenium Mambo. Verstild, intimistisch en passioneel, met die termen zijn ze stuk voor stuk te karakteriseren. De eenheid komt tot stand door het gemeenschappelijk thema van de liefde, liefde in verschillende gedaanten, maar altijd als zodanig herkenbaar. Het inzetten van maar twee hoofdacteurs werkt een synthese in de hand, waarbij het grote inlevingsvermogen van Qi Shu en Chen Chang, ondanks de grote diversiteit qua tijdssituering en sfeer, respect afdwingt.

BEELD EN GELUID
Hou Hsiao Hsien gebruikt zeer diverse tinten om z'n drie taferelen te illustreren. A Time For Love baadt in tegenlicht, schaduwen en veel oranje en bruin. Veel kunstlicht is er niet gebruikt met als gevolg dat de lichtintensiteit vaak met schokken toe- of afneemt als de figuren zich door het decor bewegen. De buitenopnamen hebben een blauwgrijze tint en de avondopnamen een blauwzwarte toets. A Time For Freedom baadt in bruine en sepiatinten, de kleuren van het intimistische interieur met verzadigd rood en geel voor de details. A Time For Youth is kil van sfeer en de tinten passen zich aan: blauw, grijs en grauw met zwarte schaduwen, schril achtergrondlicht en voorzichtige spaarzame en warmere tinten in de interieurs. De transfer is netjes met weinig storende ongerechtigheden. Het geluid is eenvoudig in de beide eerste films, met louter piano in A Time For Freedom en hard geluid van muziek en motoren in A Time For Youth.

EXTRA'S
Als extra bevat de dvd een interessant Interview met de Regisseur van ruim 20 minuten, waarin hij een noodzakelijke toelichting geeft bij de drie taferelen en vergelijkingen maakt met zijn ander werk. Als toetje krijgt u de presentatie van de film en de crew in Cannes.



CONCLUSIE
Three Times is vooral een film voor arthausliefhebbers. Lezers/kijkers die graag een onderhoudende film in huis halen met een stevig verhaal en grote emoties komen hier minder aan hun trekken. Three Times is een vrij intimistische film die maar langzaam zijn mooie kern bloot geeft, stilistisch prachtig van compositie en intens van sfeer, met de nadruk op nostalgie en melancholie.