FILM
"In The Mood For Love gaat niet over een affaire, maar over een bepaalde stijl van een tijdperk in de geschiedenis van Hongkong" Aldus de regisseur zelve. Het verhaal is dan ook in een notendop samen te vatten:

Hongkong 1962. De journalist Chow (Tony Leung) en de secretaresse Chan (Maggie Cheung) en hun beide levenspartners gaan per toeval op dezelfde dag in naburige appartementen wonen. Omdat de vrouw van Chow late uren klopt als receptioniste en de man van Chan op zakenreis is, brengen de twee buren, teneinde de eenzaamheid te bestrijden, nogal wat tijd met elkaar door. Ze gaan samen naar hetzelfde restaurant, kruisen elkaar in de gangen van het huis, brengen al eens een bezoekje aan elkanders appartement of lenen boeken uit. Op het eerste gezicht zeer onschuldige bezigheden. Maar er sluimert een erotische spanning tussen de twee. Hun contacten worden dan ook steeds talrijker en intiemer. Wanneer Chow en Chan er rond dezelfde tijd achterkomen dat hun beide levensgezellen een affaire hebben, vinden ze troost bij elkaar en wordt de spanning opgedreven. Het is duidelijk dat de twee bedrogenen zich tot elkaar aangetrokken voelen, maar om de één of andere reden durven ze niet aan die wederzijdse aantrekkingskracht toe te geven. Ze besluiten hun tijd dan maar te verdrijven door gezamenlijk een boek te schrijven (Chow is ook schrijver), door erachter te proberen komen hoe de affaires van hun wederhelften tot stand zijn gekomen, of ze oefenen hoe ze zouden reageren moesten deze hun affaire opbiechten. De tijd verschrijdt. De twee verliezen elkaar uit het oog. Hun liefde werd nooit geconsumeerd. Maar de herinnering laat hen niet los. In het bijzonder ontroerende einde geeft Chow uiteindelijk, en voor de eerste keer in de film, uiting aan zijn gevoelens voor Chan. Alleen doet hij dit niet tegenover haar. Hij vertrouwt ze aan de eeuwigheid toe.

De film verschilt nogal met de vroegere films van Wong Kar Wai, zoals Chungking Express of Fallen Angels, ook al zijn er raakpunten. Net zoals in zijn eerdere werk kiest hij ervoor het accent op de sterke, beklijvende en intense sfeer te leggen in plaats van op de plot. In tegenstelling echter tot bovengenoemde films doet hij dit deze keer aan de hand van trage, statige camerabewegingen en een rustig montageritme. Dit heeft tot gevolg dat de film, in vergelijking met eerdere werken van de regisseur, die een hippere en snellere stijl hanteerden, veel meer van het publiek vergt.

In The Mood For Love zou je een filmisch liefdesgedicht kunnen noemen. Een collage van mooie, ontroerende momenten. De zwevende camera flirt evenveel met de protagonisten als de protagonisten met elkaar; de prachtige decors worden oogstrelend in beeld gebracht; de muziek en de sfeervolle belichting verleiden, de close-ups barsten van erotiek en er hangt elektriciteit in de lucht. Niet alleen Chow en Chan zijn verliefd, maar ook de camera. U dus, beste kijker. U merkt het al: de 8e langspeler van Wong Kar Wai moet het vooral hebben van zijn vorm. Stilistisch valt er dus veel te beleven, op narratief vlak heel wat minder. Geen onverwachte plotwendingen of spannende actiemomenten, geen tempowisselingen of heftige verassingen. De film schiet niet naar zijn doel als een pijl uit een boog, maar golft en kabbelt langzaam voorwaarts. Het is vooral het samenspel tussen de schitterend acterende Tony Leung (Hero, Chungking Express, 2046) en Maggie Cheung (Hero, Clean, 2046), en het stilistische aspect natuurlijk, die de film zijn spankracht verlenen. De relatie tussen de twee wordt fijnzinnig neergezet door de repetitieve, muzikaal ondersteunde scènes, de subtiele blikwisselingen tussen Chow en Chan, en de prachtige fotografie van Christopher Doyle. Al deze elementen vloeien naadloos in elkaar over en verworden in het hoofd van de kijker tot een soort dromerig visioen. Men zal zich dan ook eerder de sfeer van deze film herinneren, dan specifieke dialogen of acties. Heel wat anders dan wat men normaal gezien onder 'narratieve cinema' verstaat. Mooi dus, maar niet aan iedereen besteed.

BEELD EN GELUID
In The Mood For Love staat met de correcte beeldverhouding van 1.66:1 anamorf op dvd. Het beeld oogt scherp ook al is er sprake van een minieme, weinig storende, beeldruis gedurende de hele speelduur. Kleurverzadiging en contrastniveau zijn uitstekend uitgebalanceerd en dompelen je onmiddellijk onder in de zwoele sfeer van het Hongkong gedurende de jaren '60. Toch is deze transfer niet van topniveau en dat zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat men voor een dvd-5 (enkellaags) heeft gekozen in plaats van een dvd-9(dubbellaags). De Nederlandse ondertiteling staat keurig onderaan het beeld en is gespeend van taalfouten. De Dolby Digital 5.1-geluidstrack is, ondanks het feit dat het om een dialoogfilm gaat, van uitstekende kwaliteit. Het is ook niet verwonderlijk dat de track het meeste opvalt tijdens de vele muzikaal ondersteunde shots. Daarin wordt het meest ruimtelijke klankbeeld naar voren gebracht, met voldoende balans tussen de lage en de hoge tonen.

EXTRA'S
De extra's staan hoofdzakelijk op de tweede disc en zijn eerder kwantitatief dan kwalitatief. De menu's die naar de verschillende extra's leiden zijn gebaseerd op de omgevingen van de film: een pension, een hotel, een restaurant, en als laatste menu 'boodschappen doen'. Dit oogt allemaal bijzonder mooi, maar het werkt wel zeer verwarrend. Na verloop van tijd weet je je niet meer te oriënteren en verdwaal je als het ware in de menu's waarin, nota bene, de inhoud van specifieke documentaires of interviews niet vermeld staat. Wanneer je bvb. op de button 'Pension' klikt, kom je in een submenu terecht waar je de keuze hebt tussen 1) appartement van de familie Chow 2) appartement van de familie Chan en 3) woonkamer. Daarmee weet je nog niet welke extra's er zich achter die buttons bevinden en moet je ze dus één per één aflopen om uiteindelijk op datgene te stuiten waar je naar op zoek bent. Nu, de extra's zelve, hoe zit het daarmee? In het eerste vertrek, het Pension, vind je een 19 minuten durende achter-de-schermen documentaire, geschreven commentaar van de regisseur en de componist i.v.m. de filmmuziek, en een interview met Wong Kar Wai waarin hij het heeft over het totstandkomen van de film. We komen daarbij te weten dat hij al z'n films, en dus ook de deze, zonder scenario draait. Dat verklaart ten dele de vele onherkenbare situaties (Chow met een snor) en scènes die we her en der tijdens de korte documentaires te zien krijgen. In het tweede vertrek, het Hotel, kan men 3 verwijderde scènes en een alternatief einde bekijken. Allen, indien gewenst, met of zonder audiocommentaar van de regisseur. Vooral het alternatieve einde is interessant om zien, daar ze een totaal andere film doet vermoeden. In het 'restaurant' vervolgens vind je de obligate trailers en teasers, alsook poster artwork, een lijst van prijzen die de film in de wacht heeft gesleept en een kort montagefilmpje met beelden van de verschillende wereldpremières. Het laatste menu, 'boodschappen doen', brengt je naar zeer korte, commentaarloze, filmpjes over de kleermaker en de kapper die hun ambacht aan de film verleenden, een fotogalerie, geschreven recepten voor de gerechten die in de film worden voorgeschoteld, en een commentaarloos clipje over het Chinese gezelschapsspel 'mahjong'. Je kan je bovendien zelf aan een partijtje mahjong wagen, maar als je de spelregels, die niet worden uitgelegd, niet kent, dan ga je je al snel vervelen.

In het kort: de dvd met extra's is verzorgd en bevat veel items, maar deze zijn niet altijd even interessant en beklijvend. Eén langere, indringender documentaire over het maken van de film ontbreekt.

CONCLUSIE
In The Mood For Love is een typische Wong Kar Wai film: weinig verhaal, veel dialogen en sfeerschepping. De film beweegt zich tergend traag vooruit, waarbij de onderhuidse, erotische spanning tussen de protagonisten centraal staat, langzaam wordt opgedreven en naar een prachtig, ontroerend einde voert. De transfer is degelijk maar niet spectaculair. De 2e dvd met extra's is mooi verzorgd, maar over het algemeen niet erg interessant.